Hoofdcategorieën
Home » 30 Seconds to mars » We've found what we need. 2 » Chapter 1:
We've found what we need. 2
Chapter 1:
Jared POV:
Ik lag nu al maanden op mijn bed, al mijn afspraken probeerde ik zover mogenlijk uit te stellen. De concerten deed ik, ik zou Echelon niet teleurstellen. Maar daar hield het ook mee op, ik ontweek Shannon, ik oefende wanneer het moest, en bij de concerten liet ik niets merken.
maar ik miste hem zo erg...
Ik stond op om een glas water te drinken, ik keek naar mijzelf in de spiegel.
Ooit had mijn haar goed gezeten, nu had ik wallen en rode betraande ogen. Ik had eigenlijk geen rede om boos te zijn, maar ik was het toch.
ik gunde hem gewoon geen liefde, ik was een monster. Ik besloot vandaag iets te doen, ik moest iets doen. Ik deed mijn trainingspak aan en een zonnebril. Ik keek nog een keer naar de foto met mij en Shannon, lachend. Ik voelde hoe er alweer een traan begon optekomen. "Niet aan denken"
Ik besloot te gaan joggen, ik moest en zou mijn leven weer opkrikken. Maar ik kon niet zonder Shannon...
Met Sarah had ik ook al geen contact meer, in die nacht werd alles opgeslorkt en bleef ik achter met mijn verdriet. Ik had niet zomaar Shannon moeten beschuldigen van alles, ik was zo jalours. mijn broer, mijn enige broer, Shannon, verdiende mij niet als broer.
Sarah:
ik keek naar de miezerige regen, ik miste Zoé.
Ze was niet teruggekeerd naar Nederland, naar mij om hier te wonen. Ik had haar hoofd soms in de tijdschriften gezien. Ik keek naar alle foto's die ik samen met haar had gemaakt, Zoé....
waarom was ik die nacht zo lukraak weggelopen? ze deed niets fout...
Roel had mij die dagen en weken, misschien zelfs maanden goed opgevangen. Hij had ervoor gezorgd dat ik nog at. Roel...
ik wist niet wat ik zonder Roel was geweest deze dagen. Hij had me opgevangen, hij had niets gevraagd, van wat erwas gebeurd.
Ik zette de radio aan, ik zou vandaag opnieuw starten, een nieuw leven. Ik verstijfde toen ik The kill hoorde uit de radio... Jared.
Ik miste hem ook, hoe erg ik dat ook wou verzwijgen. Snel veegde ik de paar tranen die al waren gekomen weg, nieuwe start, geen tranen.
Ik pakte mijn ipod en ging joggen, hopend om mijn geheugen uit te wissen.
Reacties:
oehh en wanneer meot ik mijn stukje weer schrijven?
en schrijf shannon weer !!!ik moet een beugel
Oke. Ik ga denk ik toch nog ergens het eerste deel lezen.. Ik snap er weinig tot niks van.. n.n
Maar Jared kijkt naar een foto van Jared en zichzelf? wtf?
OEHH The Kill!
Tja, Op mij kun je bouwen.... Alsjeblieft geen Bakstenen, die zijn zwaar 3: