Hoofdcategorieėn
lOveYouXHome » Naruto » Musician's Heart, Stolen By An S-Ranked Criminal Artist.. .:Deidara Love Story:. {Bezig} » A Fierce Battle, Eh...
Musician's Heart, Stolen By An S-Ranked Criminal Artist.. .:Deidara Love Story:. {Bezig}
A Fierce Battle, Eh...
Twijfelend loop ik verder, met Kisame achter me aan. Lichtvoetig loop ik over de straten, niemand die ons ziet… Konoha is wel flink verzwakt zeg..
Rustig schuifel ik naar de voordeur van Kakashi’s huis. Ik maak vluchtig een paar handgebaren en leg daarna mijn handen over de deurknop. “Akemasu no Jutsu!”¯ Met een zachte ‘klik’ springt het slot open, stilletjes duw ik de deur open. Ik kijk even over mijn schouder naar Kisame, die nog steeds licht verbaasd naar het slot kijkt. Ik loop stilletjes naar binnen en ga direct naar de kamer van Kakashi, met een Kunai stevig in mijn hand.
Daar ligt ie, in bed, zo vredig. Hij heeft nog steeds die bizarre pyjama met zijn masker aan, maar dat feit negeer ik maar even. Ik kniel rustig naast hem neer en leg de Kunai bij zijn keel, heel voorzichtig, zodat ik hem niet wakker maak. Kisame staat wat ongeduldig achter me en schuifelt met zijn voeten, geërgerd draai ik me om en leg ik mijn vinger tegen mijn lippen als gebaar dat hij stil moet zijn. Kisame fronst even maar knikt dan toch. Als ik me weer om wil draaien valt zijn mond open en wijst hij naar het bed.
“K-Kohaku!”¯ Stottert hij, ik trek een wenkbrauw op en draai me vlug om naar het bed. Mijn mond valt open van verbazing open.
Waar Kakashi eerst lag, ligt nu een vogelverschrikker! (De ironische bitch..) Kisame pakt me bij mijn schouders beet en trekt me weg, maar het is al te laat. Kakashi springt van de andere kant van het bed vandaan en steekt een Kunai in mijn niet-gebroken arm. Met een korte gil gooi ik de Kunai naar zijn hoofd. Met een snelle beweging pakt hij de Kunai uit de lucht net voordat die zijn hoofd raakt. Ik trek mijn hand terug waardoor Kakashi’s Kunai eruit wordt getrokken, maar niet zonder een diepe, nare snee achter te laten. Ik maak een sissend geluid en kijk van de snee naar Kakashi. Zijn ogen worden groter als hij mij herkent. “Kohaku-Chan?”¯ Een korte glimlach verschijnt op mijn gezicht. “Wat leuk dat je me nog herkent, Sempai, eh…”¯ Ik hou mijn wijsvinger en middelvinger van mijn linkerhand omhoog, dan houdt ik mijn rechterhand erboven op dezelfde manier zodat ik een ruit-vorm maak met mijn vingers. Ik kijk door mijn vingers heen naar Kakashi. “Koogeki, eh!”¯ Roep ik, Dai en Akina veranderen van schaduwen naar hun eigen vorm terug, maar deze keer met vleugels. Ik stoot mijn handen naar voren en Dai en Akina schieten naar voren om aan te vallen, zelf spring ik terug. Met Dai en Akina als afleiding springt Kisame naar voren, het bed op. Hij haalt uit met zijn zwaard terwijl ik me over mijn wonden bekommer. Ik weet niet precies wat er gaande is, maar Kisame moet zich maar even redden, Kakashi heeft een paar aderen diep geraakt, en als ik het bloeden niet snel stop bloed ik langzaam aan leeg.
Met een grom scheur ik een stuk van me mouw af en bind het om mijn wond heen. De stof, die aan de ene kant rood is en aan de andere kant zwart, verkleurt al gauw van het bloed; het rode wordt donkerder, en het zwarte krijgt een rode tint.
Met een frons spring ik weer op en kijk ik onrustig om me heen. Waar was hij gebleven?!
Lang hoef ik niet na te denken; een Shuriken boort zich diep in mijn linkerschouder, terwijl mijn rechter wordt doorboord met een Kunai.
Mijn nu verbonden hand schiet naar de Kunai en trekt hem er ruig uit, zonder dat ik het zelf eigenlijk door heb. Daarna schuift mijn hand naar mijn rechterschouder en haalt de Kunai eruit. Het warme bloed stroomt er rustig uit en laat lelijke plekken achter op de Akatsuki jas. Het ziet er een beetje uit of ik net een heel dorp heb uitgemoord en daarna door de lijken heb gerold.
Met een grom wordt ik weer uit mijn gedachten getrokken, terug de wereld op. De pijn voel ik nu pas; misschien had ik het maar beter niet kunnen voelen.
Ik bijt hard op mijn lip en spring naar voren, de bebloede Kunai stevig in mijn hand geklemd. Kakashi’s uitdrukking veranderd niet, zijn eigen Kunai recht naar voren gericht.
Kisame springt tussen ons in en duwt me opzij. Met een niet al te charmante ‘ummff’ kom ik tegen de muur aan. Even wordt alles zwart.
Zodra ik mijn zicht weer terug heb, heeft Kisame al uitgehaald met zijn zwaard; Kakashi heeft een gigantische schaaf in zijn zij, alsof er stukjes vlees van afgescheurd zijn.
Het gaat allemaal even te snel voor me; in de voorbij komende seconden springt Kakashi over het bed, en uit het raam. Kisame lijkt erachteraan te willen gaan, maar houdt zich in. Inplaats daarvan loopt hij wat gehaast naar mij toe en trekt me overeind.
Dit alles leek in haast twee seconden te gebeuren.
Kisame kijkt me met een frons aan. “We moeten nu weg.”¯ Zegt hij. “Anders hebben we heel Konoha op onze hielen.”¯
Zonder mij de kans te geven om te antwoorden pakt hij me bij mijn niet-gebroken arm en trekt me mee. Vloeiend doet hij zijn zwaard weer op zijn rug.
“Auw… Ah, nee…! We…. Moeten terug.. Hatake Kakashi, moet verdwijnen!”¯ Grom ik verzwakt. Ik wil terug vechten, ontsnappen uit Kisame’s grip, maar hij is te sterk. Veel te sterk.
“Heb je jezelf al gezien, Kohaku?!”¯ Zegt hij, de frons nog steeds op zijn gezicht. “Je bloed zo nog dood! En je hebt de muur naar geraakt, je kan wel een hersenschudding hebben!”¯
Ik kijk Kisame aan terwijl we uit de poorten van Konoha rennen, onze stappen redelijk licht en stil. “Dat was anders wel jouw schuld..”¯ Zeg ik geërgerd. “Als ik je niet had weggeduwd, was je nu een Kohaku-Saté op een Kunai geweest!”¯ Bijt Kisame terug.
Ik ga er niet verder op in, ik ben te uitgeput, en alles brand…
De tijd lijkt voorbij te vliegen en het leek wel weken geleden dat ik tegen Kakashi vocht.
Helaas, niks is minder waar. De zon is opgekomen en we zijn nu weer bijna bij de Akatsuki basis. Ik kan de grot in de verte al zien.
Hoe zou Pein-Sama reageren als hij erachter kwam dat Hatake Kakashi nog leefde?
Het was niet mijn schuld. Het minste was Kisame nu kon doen was voor me opkomen! Hij trok me weg…
“Kisame?”¯ Vraag ik twijfelend. Met een ‘hm’ draait hij zich om.
“…….. Zou ik de akatsuki uit gezet worden…?”¯ Vraag ik zacht. Kisame draait zijn hoofd weer weg en kijkt nadenkend de verte in.
“Vast niet, Itsiyana Kohaku….
Vast niet..”¯
Reacties:
Argh, NOES.
Dit is voor mij een cliffhanger.
IKKE NIET LEUK VINDEN, DEIDARA-KUN. >:V
Maarmaar
wel leuk hoofdstuk <33
xXx
Ellis~
leuk hoofdstuk, dat van die sate is goed!!!!
wil je snel verder schrijfen???
"kijkt met heel schattig gezichtje"
O o o o o o o o o o !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Spannend!!!!!!! 8DDDDD
'Het ziet er een beetje uit of ik net een heel dorp heb uitgemoord en daarna door de lijken heb gerold.'
Lawl. Dat doe je ook echt.
Vooral in het weekend. 8DDDDKohaku-Saté op een Kunai lijkt me lekker. 8DD (Nee, eigenlijk niet.
)Ik je pink al weer bijna, uhm, op zijn pinks?
Of zo iets? (Daar bedoel ikke dus mee of hij weer bijna hersteld is.)Ik hoop het voor je Kohai! Veel beterschap. 8DDDD
melding please als je ene neiuwe hoofdstuk hebt en snel verder schrijfen!