There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Harry Potter » There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd} » 60. Go Gryffindor, Go!

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

Geschreven door:

SusieSimon

Onderdeel van:

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

Laatst bijgewerkt:

27 juni 2010 - 16:34

Aantal woorden:

1258

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

750

60. Go Gryffindor, Go!

En daar is ie dan.. hoofdstuk nummer 60!! Benieuw wat er gaat gebeuren? Lees maar snel verder dan!! xx Leona

Lena P.O.V.

Ik keek verrukt de grote zaal rond. Hij was prachtig versierd, met overal grote pompoenen en dat soort dingen. Thuis had ik Halloween nooit zo uitbundig gevierd, maar hier op Zweinstein was het werkelijk geweldig. Ik keek richting de tafel die bezet werd door de leraren en zag hoe Perkamentus vrolijk een knalbonbon uit elkaar trok, samen met professor Anderling, en vervolgens de hoed die er uit kwam op zijn hoofd zette. Ik grinnikte toen ik de hoed goed kon bekijken. Hij was knaloranje, met een zwarte kat er op. Ik voelde hoe Fred me mee probeerde te trekken naar de Griffoendor tafel en volgde hem dus snel. De maaltijd was heel gezellig. We spraken over van alles en nog wat, maakten grappen, hielden ons bezig met knalbonbons (Fred en ik hadden er een waar een zilveren ketting uit kwam, die hij meteen om mijn hals hing) en genoten van het heerlijke eten. Na het eten stond Perkamentus op en gaf hij een korte toespraak over de eenheid van de afdelingen, iets wat hij volgen Harry, Ron en Hermelien elk jaar deed.
“Hij heeft wel gelijk, weet je. Het zou veel beter zijn als iedereen gewoon met elkaar op kon schieten. En zoals we ondertussen weten zijn niet alle Zwadderaars onuitstaanbaar.” Overal om me heen klonk gegniffel en ik kreeg een ideetje. “Jongens, ik wil graag een toost uitbrengen. Draco, jij hebt laten zien dat mensen veranderen. En ik ben je enorm dankbaar dat je de moet had met me mee te gaan en Sophie op te vrolijken. Dus bij deze: Op Draco!” Ik hief mijn glas. Iedereen van ons groepje deed me na en hief hun glas op.
“Op Draco!” Klonk het. Niet veel later grijnsde Draco naar me en hij begon ook een toost uit te brengen.
“Ik geloof dat ik voor iedereen spreek, als ik zeg dat we trots zijn op Lena. En ik weet zeker dat Lena veel gaat betekenen voor onze wereld. Op Lena!” Opnieuw klonken de stemmen van ons groepje door de zaal en toen ik mijn blik op de tafel van de leraren richtte, zag ik dat ook Perkamentus zijn glas hief.

Draco P.O.V.

Nu ik bij Griffoendor zat, leek mijn schooljaar ineens enorm snel vooruit te gaan. Mijn avonden waren gevuld met gezellige gesprekken, potjes toverschaak tegen Ron, Harry of George en vaak ook met huiswerk, wat helemaal niet zo moeilijk meer was, helemaal nu Hermelien in de buurt was om me te helpen. Ik werd zo nu en dan ook in de maling genomen door Fred en George. Het was al verschillende keren voorgekomen dat ik door de leerlingenkamer liep met neongeel haar. Het was de laatste vrijdag voor de wedstrijd tegen Ravenklauw en ik zat aan een tafel in de leerlingenkamer mijn huiswerk te maken, toen Leo Jordaan en George op me af kwamen.
“Hé Draco, morgen is de wedstrijd tegen Ravenklauw.”
“Ja, en?”
“Weet je nog die keer dat we je haar geel hadden gemaakt?” Ik knikte en vroeg me af waar dit gesprek heen ging.
“Wat zijn jullie van plan?” Hoorde ik plots een stem achter me. Ik draaide me om, om Ginny en Harry daar te zien staan. Leo en George begonnen hun plan uit te leggen. Toen ze klaar waren met hun uitleg kreeg ik een beter idee.
“Waarom alleen Ravenklauw? Pak dan meteen Zwadderich en Huffelpuf er bij.” Grinnikte ik.
“Maar we hebben hulp nodig, dit krijgen we nooit in een nacht gedaan. Al helemaal niet met Vilder, die de laatste tijd veel te veel rondsluipt.” Zei Ginny. Iedereen dacht na.
“Ik heb het!” Iedereen schrok op uit zijn of haar overpeinzingen bij het horen van Harry’s uitroep. “De huiselfen.” Iedereen knikte en Leo en George toverden het materiaal tevoorschijn. Om middernacht precies hadden we genoeg voor de hele school, inclusief de Griffoendors, die het allemaal wel vonden getuigen van teamspirit. Nou ja.. bijna alle Griffoendors. Belinda Broom en Regina Vaals waren het er vast niet mee eens. Vandaar dat niemand hen iets vertelde. Harry riep Dobby, die met een knal verscheen.
“Dobby, kunnen jij en de andere huiselfen ons helpen?” Nadat de huiself had beloofd ons te helpen en te zorgen dat de leraren er niet bij betrokken zouden raken, verdween hij, deelden wij de kammen uit aan alle Griffoendors en gingen we naar bed.

Fred P.O.V.

“Fred Wemel! Kom onmiddellijk hier!” Met een ruk schoot ik overeind, trok een boxershort aan en snelde naar de badkamer. Daar deed ik mijn best om niet in lachen uit te barsten. Zonder succes. “Hou op met lachen en zorg dat mijn haar weer normaal wordt! Hier ga je spijt van krijgen! Let op mijn woorden!”
“M-maar I-ik heb h-het n-niet g-gedaan.” Ik lachte zo hard dat praten vrijwel onmogelijk was. Voor ik wist wat er gebeurde sprong ze op me af, een knalrode borstel in haar hand. “Wat ben je van plan?” Ze gaf geen antwoord, maar begon met richting de slaapkamer te dwingen, waar ze me op het bed duwde en mijn haar met de borstel aanviel. Na een tijdje keek ze met een duivelse grijns op me neer. “Ben je nu blij?” Vroeg ik haar, terwijl ik mijn hand door mijn nu knalrode haar liet glijden.
“Niet helemaal.”
“Nou ja, in elk geval weet iedereen nu dat we voor Griffoendor zijn vandaag.” Gelukkig lachte ze en wist ik dat ze niet boos was. We trokken beiden onze zwerkbalgewaden aan en begonnen richting de grote zaal te lopen, waar de rest van ons team, inclusief Harry en Hermelien al zaten. Lena liep met opgeheven hoofd naar hen toe.
“Ah, Lena, Fred. Hmm.. Nou het werkt zou ik zo zeggen.” Lachte George.
“Waar heb je het over?” Vroeg Lena. “O, de grap die Fred met me heeft uitgehaald?” George keek beledigd.
“Denk je nu werkelijk dat mijn broer het meesterbrein hierachter is?” Hij trok een pruillip, maar die verdween onmiddellijk weer. Draco ging aan de tafel zitten.
“Ze zijn onderweg. Ik zou zeggen een minuutje of drie.” Iedereen knikte en ging rustig verder aan zijn ontbijt.
“Eh.. George?”
“Hmm?”
“Kun je mijn haar weer normaal maken?”
“Nee.”
“George!”
“Nee.”
“Lena, doe rustig. Ga zitten en eet wat, voor je zometeen niet meer kunt stoppen met lachen.” Nog geen seconde nadat Ginny dat gezegd had begon ze te lachen, al snel gevolgd door de rest van het team.
“Waarom-”
“Achter je.” Hikte George. Ik draaide me om en begon ook te lachen, gevolgd door Lena.

Lena P.O.V.

Ik barstte in lachen uit op het moment dat ik het team van Ravenklauw in de gaten kreeg. Alle leden van hun team hadden, net als Fred en ik, vuurrood haar. Ik zag Cho behoorlijk nijdig kijken.
“Horen jullie niet voor jullie eigen team te zijn?” Riep Harry grijnzend naar de Ravenklauwers.
“Goed jongens, ik geloof dat het voor ons ook eens tijd is.” Hoorde ik Angelique zeggen. Ik keek naar mijn vrienden en zag dat elk van hen een rode borstel tevoorschijn haalde, die wel erg veel weg hadden van de borstel die ik vanmorgen had gebruikt. Ze begonnen allemaal de borstels door hun haar te halen en ik zag hoe hun haren veranderden. De bruine krullen van Hermelien werden langzaam rood, net als het verwarde zwarte haar van Harry, de blonde lokken van Draco, het toch al zo rode haar van de Wemels en de lange zwarte lokken van Angelique en Katie. Zelfs de dreadlocks van Leo werden rood, al was dat met een simpele spreuk.
“Jullie zijn echt gestoord.” Wist ik er uit te krijgen, wat een hoop gegrinnik opleverde. Na een tijdje liepen zowel wij als het team van Ravenklauw naar het zwerkbalveld, om ons op te warmen.