FanFic.nl

The Venomous Kiss you gave Me [TH]

What really happend, and a new feeling?

"Oke, maar ik weet niet alles Jaimy, Nikki weet meer als mij." begon Bill. "Het begon ongeveer 3 jaar geleden, we kenden elkaar natuurlijk al, en jy ging steeds met een of andere Mike om. Ik vertrouwde hem nooit al zo. Anyway, wij kregen toen wat en Mike begon je te manipuleren. Je begon met een 'onschuldige sigaret'. Naarmate je meer met hem om ging begon je steeds meer te drinken en uit te gaan, waarschijnlijk ook blowen maar dat weet niemand zeker. Na ongeveer 2 maanden had hij je bijna helemaal in zijn macht, je was onhandelbaar en had ruzie met iedereen, zelfs Nikki. Het enige wat je nog bond aan ons was ik." zei Bill en hij sloeg zijn ogen neer. "Jy?" vroeg ik verbaast. "Ja, ik. Ik was, toendertijd, je," hij slikte, deinst hij nu terug? "Je vriendje." Maakte Bill zijn zin af. Mijn vriendje? What the Hell wordt mij wijsgemaakt. "Waarom wordt mij iets heel anders wijsgemaakt, dat wij jullie altijd gehaat hebben? Waarom mocht ik niet weten wat er was?" vroeg ik Bill snikkend. "Dat komt nu liefje." zei Bill liefkozend, ik luisterde verder. "We gingen uit, de dag die alles veranderde. Je zocht al snel Mike op, even roken, zei je. Toen ik even wat drinken was en terug naar de rest wou lopen zag ik je zoenen met Mike. Het brak mijn hart, je ging vreemd, is wat ik dacht. Je zat stijf onder de drugs, Mike had LSD in je drankje gedaan. Je kon je dus niet verweren. Even later kwam je vrolijk naar mij en de rest toegelopen. Ze keken je allemaal boos aan. Je zussen liepen met je naar buiten om te praten. Daar kwamen ze erachter dat je onder invloed was. Je pupillen reageerden nergens op, dat zeiden ze. Wij geloofden het niet, dat deden ze om je te beschermen dachten we. Die volgende ochtend confronteerde ik je ermee, maar je zei dat je niets meer wist." snikte Bill, heb ik dat gedaan? "Ik geloofde je niet en we kregen ruzie, we stonden aan de trap en ik duwde je, per ongeluk. Je viel van de trap met je hooft tegen de punt van een tafeltje aan. Ze gaven mij natuurlijk de schuld. Je hebt 3 weken in coma gelegen. We hebben voor je eigen bestwil je wijs gemaakt dat je een auto ongeluk had gehad. We hebben met zijn allen besloten dat we je zouden wijsmaken dat we elkaar altijd al gehaat hebben en dat je een auto ongeluk had gehad. Je zou het geloven omdat je geheugenverlies hebt." sloot Bill zijn verhaal af. "Maar ik kan het niet meer verzwijgen, het doet me teveel pijn van binnen, daarom was het zo moeilijk daar straks voor mij, begrijp je?" wist Bill me te vertellen, ik zat nog altijd ongelovig te luisteren. Ik heb een relatie met Bill gehad? Dus die gedachten waren niet raar, maar gewoon oude gevoelens? "TOBI?!" gilde ik zodat Tobias me zou horen. "Ja wat isser prinses?" vroeg Tobi, ohjaa, iedereen noemt me prinses, aangezien ik het jongste en verwendste meisje van ons allemaal ben. "Mag ik Nikki bellen het is een noodgeval?" vroeg ik schattig. "Waar gaat het over?" vroeg Tobi achterdochtig. "Het gaat over wat er 2 jaar geleden gebeurd is, ik kon me niet meer inhouden en heb het haar verteld. Maar Nikki weet meer als ik. Die kan het beter uitleggen als ik." stond Bill me bij. Ik mocht bellen. "Wat is er precies gebeurd 2 jaar geleden in die club?" vroeg ik meteen. Ik hoorde Nikki schrikken. Ze vertelde me het hele verhaal, het meeste heb ik ook van Bill gehoort, maar sommige dingen had ik nog niet gehoort. "Moet ik nu nog hetzelfde voelen als hiervoor? Of moet ik juist wat anders voelen? Wat denk jy?" vraag ik aan mijn zus. Ze zucht. "Ik weet het niet Jaim, volg je hart. Dat is het enige dat ik kan zeggen." fluisterde Nikki. Ik knik, maar realiseer dat ze het niet ziet. "Ja, je hebt gelijk." zeg ik dan maar. "Dan ga ik maar ophangen, doei lief zusje van me, take care, en volg je hart." fluisterd ze nog altijd. "oke, doei." zeg ik fluisterend. Ze hangt op en ik leg ook de telefoon neer. "Wat zei ze?" vraagt Bill lief. Ik begin te huilen. Hij slaat zijn arm om me heen en streelt mijn schouder. "Rustig maar, het komt wel goed." sust Bill me. Ik knik. "Ik weet niet wat ik voel." zeg ik zacht. Bill knikt begrijpend. "Ik voel van alles, en ik weet niet precies wat ik voel, haat, liefde, en nog zo veel andere emotie's" zeg ik huilend. "ik begrijp je volledig. En ik snap heel goed dat je niet nu al weer van je kan houden." zegt Bill kalm. "Dankje." fluister ik. "Waarvoor?" vraagt Bill verbaasd. "Voor me de waarheid te vertellen. Ookal voelde het misschien niet zoals het hoord." zeg ik met een lief gezicht. Bill bloost. Hij knikt. "Het is niks, dat doe ik wel voor iemand," hij slikt. "Waarvan ik houd." zegt Bill met een blik op de grond. Schattig! Oke, I obviously like him. Maar kan dat wel, ik heb hem 2 jaar gehaat? Maar daar voor had ik met hem, dus dat kan wel, toch? Maar ik voel duidelijk wat voor hem, hem hij volgens mij ook voor mij. "Bill, voel je iets voor mij?" vraag ik opeens zacht. Ik voel Bill schrikken. "Ik ben nooit gestopt met van je te houden." fluisterd hij uiteindelijk zuchtend. "Hoezo?" vraagt Bill. Ik voel dat ik bloos. "Ik denk dat ik ook nog van jou houd." zeg ik dan. Ik kijk hem aan, helder bruine ogen staren me verbaasd aan, aan de twinkeling zie ik dat het goed doet dat te horen. "Weet je dat wel zeker?" vraagt hij twijfelend. Ik knik. "Ik voel al langer wat voor je, ik geloofde het eerst niet, maar ik denk dat het nog oude gevoelens zijn." zeg ik met nog altijd blosjes op mijn wangen. Bill staart me aan. "Meen je dit? Is dit geen zieke grap?" vraagt Bill beschaamd. Ik schud mijn hooft. "Nee, dat ben ik nooit geweest met opzet. Het is me wijsgemaakt." fluister ik. Bill krijgt een glimlach rond zijn lippen. Ik houd van hem ik weet het zeker! "Wow, dit had ik nooit durven dromen." zegt Bill. "Wil je mijn meisje weer zijn?" vraagt Bill met een glimlach. "Nee," antwoord ik. "Ik wil het rustig aan doen." maak ik mijn zin af. Bill knikt teleurgesteld. Ik heb nu al spijt van mijn woorden. "Bill," begin ik. "Nee zeg maar niets, ik euhm, ik wil even alleen zijn." onderbreekt Bill me met tranen in zijn ogen. "Luister even naar me wil je?" vraag ik gewoon. Hij knikt en wend zijn blik af. "Ik wil eigenlijk niets liever, maar dan wil ik het alsnog rustig aan doen." maak ik eindelijk mijn zin af. Bill knikt begrijpend. "Dus we zijn weer.." vraagt hij terwijl hij op zijn lip bijt. Ik knik. Bill omhelst me steviger.

Reacties: