FanFic.nl

A alone Wolf

De ontmoeting

Ik was nu al een week bij de wolven kudde, maar voor de veiligheid mocht ik niet in een wolf veranderen. Mijn wonden waren al mooi aan het genezen en deden al veel minder pijn. Ik heb ze wijs gemaakt dat ik van een hoge rots ben afgevallen en tientallen meters naar beneden ben gevallen. Gelukkig vroegen ze niet verder.
Ik stapte de veranda op en rekte me uit. Het was vaak slecht weer in La Push, maar nu waren er geen wolken aan de lucht en was het lekker warm.
Billy zat in zijn rolstoel weer op zijn vaste plekje op de veranda. Ik begroette hem en ging bij hem op de leuning zitten. ‘Waar is iedereen?’ wilde ik weten.
‘In het bos,’ mompelde Billy.
Ik knikte even. ‘Oké, dan ga ik ze even zoeken.’ Ik sprong over de leuning van de veranda heen en liep weg.
‘Ho! Wacht!’ riep Billy me achterna.
Maar ik was al te ver weg. Ik liep het bos in en volgde een bospaadje die slingerend verder het bos in verdween. Om in een mensgedaante door het bos te lopen was toch wel iets anders dan in mijn wolfgedaante, maar als ik sneller wilde genezen moest ik het nog even uitstellen.
Al snel ving ik sterkere geuren van wolven op, ze waren dichtbij. Ik had het nog niet gedacht of ik zag vijf grote wolven tussen de bomen staan.
Ik begon te rennen en bereikte de vijf wolven. De verbazing was in hun ogen te lezen. Ik had ze nu al vaak genoeg als wolf gezien om te weten wie wie was. Jacob, Leah en Seth ontbraken.
‘Haay!’ begroette ik vrolijk.
Sam kwam op me af en begon me met zijn snuit terug te duwen.
‘Hè Sam houd op!’ stribbelde ik tegen.
Toen ik op keek was Jared weer een gewoon mens geworden.
‘Wat doe jij hier?’ vroeg hij vlak.
Sam hield op met duwen. Ik wierp hem een boze blik toe en wendde me toen tot Jared. ‘Jullie zoeken, is daar iets mee?’
‘We hadden Billy opgedragen om je thuis te laten.’
Daarom moest ik dus wachten, bedacht ik. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. ‘Oeps... uh... foutje?’
Sam begon weer te duwen. ‘Ik kan ook zelf lopen hoor!’ Ik dook opzij. ‘Waar zijn Jacob, Seth en Leah?’
Ze keken elkaar aan en er leek een gesprek gevoerd te worden, waar ik niks van begreep.
‘Leah had je toch verteld dat wij geen gezamenlijke roedel zijn?’
Ik knikte.
‘Nou na een ruzie zijn we gescheiden, ze zijn nu weer terug naar hun gebied.’
‘Waar ging die ruzie over?’ Ik leek Seth wel.
‘Zij wilde liever een familie beschermen en wij wilde dat niet.’
Ik snoof de lucht flink in. Hun geur was nog sterk, dus ze waren niet lang geleden vertrokken. ‘Ik begrijp het, nou, dan ga ik ze maar eens opzoeken.’
Oké, oké, ik zei net dat ik zolang mogelijk mijn best zou doen om geen wolf te worden, maar het kijken naar de wolven gaf me al genoeg zin om wolf te worden.
Ik trilde lichtjes en holde meteen zo hard ik kon de geur achterna. Ik hoorde Sam grommen en Quil janken.
Haha, ze kunnen me niet bij houden!
Ik duwde mijn nagels dieper in de grond om nog meer vaart te maken. Ze volgde me, maar haalde me niet in. Plots hoorde ik een hard gehuil achter me die tot ver te horen zou zijn. Ze waren gestopt.
Triomfantelijk maakte ik een blij sprongetje. Ik was sneller dan hen! Maar ik stopte meteen toen ik het gevoel kreeg dat iemand toe keek. Ik draaide me om en verstijfde over mijn hele lichaam.
Op een kleine afstand stond een meisje van ongeveer mijn leeftijd, haar lange bruine krullen waaide alle kanten op en in haar hand hield ze een klein meisje. Het meisje met de krullen had een spierwitte huid en leek uit marmer te zijn gehouwen. Haar ogen hadden een hele kleine rode gloed.
Door de wind werden onze geuren vermengt. We krompen beide iets in van de geur. Haar geur was suikerzoet en deed pijn in mijn neus. Wat was dat voor een mens? Ik spitste mijn oren, er was maar één hart te horen.
Dat was de druppel. Ik schoot naar links en zigzagde tussen de bomen door. Ik hoorde dat ze me volgde. In de hoop haar kwijt te raken maakte ik moeilijke bochten.
Ik nam een brede bocht naar rechts. De suikerzoete geur werd alleen maar sterker en ik hield mijn adem in om het niet te hoeven ruiken.
Weer iets geleerd: Ga NOOIT naar iemand op zoek als andere het je verbieden.
Ik kon me alweer voor mijn kop slaan, ik leerde het ook nooit.
Ik bereikte een open plek. Midden op de open plek stond een huis, het huis was een en al zoete geur, het was ondragelijk. Ik jankte zachtjes.
Plots ging er een deur open en Jacob kwam naar buiten, gevolgd door Leah en Seth.
Mijn ogen gingen open van verbazing en ik begon alleen maar harder te rennen om ze sneller te kunnen bereiken. Ik kwam vlak voor Jacob stil te staan en schoot als een bang kind meteen achter hem.
‘Bangerik,’ lachte Seth.
Ik gromde.
Het meisje dat me had gevolgd stond op een kleine afstand bij ons vandaan, het kind nog steeds op haar arm.
Nu kwamen er ook meerdere mensen het huis uit. Ze hadden allemaal net zo’n witte huid als het meisje en ze stonken allemaal even erg. Ik jankte weer.
‘Wat is hier aan de hand?’ wilde een man weten.
‘Ik geloof dat Bella en Lynn kennis hebben gemaakt,’ zei Jacob. Hij gaf mij een aai over mijn kop en keek Bella grijnzend aan.

Reacties: