Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Emily's 1ste jaar op Zweinstein » Hoofdstuk 5. Perron 9¾ en nieuwe vrienden
Emily's 1ste jaar op Zweinstein
Hoofdstuk 5. Perron 9¾ en nieuwe vrienden
Een luid gerinkel maakte Emily wakker uit haar slaap. Snel zetten ze de wekker uit en sprong uit bed over twee en een half uur ging de trein naar Zweinstein en ze wou zich nog douche voordat ze ging. Ze nam alle tijd met het douche ze was na een halfuutje klaar en begon haar haar te föhnen. Toe het droog was kleden ze zich aan. Ze pakte de grote hutkoffer en sleepte hem de trap af, daarna pakte ze Snowy die merkte dat er wat ging gebeuren en vrolijk kraste zodat haar moeder begon te schreeuwen dat dat beest z’n bek moest houden. ‘Trek je maar niks van haar aan hoor, ze houd niet zoveel van dieren,’ stelde ze Snowy gerust. Na een halfuur kwam haar moeder de trap af gelopen. ‘Op welk perron moet je eigenlijk zijn,’ bromde de geïrriteerd. Emily pakte het trein kaartje ui haar zak. ‘Perron…’ Wat hier stond was onmogelijk of niet? Perron 9 ¾ kon dan? ‘Op perron?’snauwde haar moeder nog geïrriteerder. ‘Eh, perron 9 ¾ ,’ stamelde Emily. ‘Dat bestaat niet.’ ‘Maar het staat hier! En ik moet wel gaan! Je heb er geld aan uit gegeven!’ zei Emily snel. Haar moeder bromde wat onverstaanbaars. Emily ging er van uit dat het een: ‘Vooruit dan maar.’ betekende en begon de hutkoffer naar de auto te slepen die nogal zwaar was, maar uiteindelijk na een hoop geduw getrek en gesleep lukte het haar om de hutkoffer in de auto te krijgen, daarna schokte ze weer naar binnen en pakte de kooi van Snowy even aarzelde ze of ze haar moeder moest roepen maar uiteindelijk nam ze toch de beslissing om het wel te doen: ‘Mam,’ begon ze voorzichtig en bleef bij de keukendeur staan. Een achterdochtige blik van haar moeder schoot haar kant op. ‘Eh het is ongeveer een halfuur naar Londen aan het rijden, maar waarschijnlijk hebben we file. Dus misschien kunnen beter nu vertrekken.’ Haar moeder bromde weer wat onverstaanbaar en leip naar buiten richting de auto gevolgd door Emily, die moeite deed om haar zelfvoldane glimlach niet op te laten vallen bij haar moeder. Haar moeder gooide de autodeur met een klap dicht, zo hard dat er een aantal mensen door hun ramen naar buiten keken waar dat lawaai vandaan kwam. Voorzichtig deed Emily de autodeur aan haar kant dicht.
De rit naar het station was nogal ongemakkelijk. Snowy maakte steeds enthousiaste kras geluidjes en haar moeder schreeuwde steeds dat het beest zijn kop moest houden. Zoals Emily ook al had voorspeld stonden ze heel even in een file, gelukkig niet te lang. Binnen driekwartier waren ze op Kings Cross. Haar moeder pakt snel mogelijk een karretje en gooide de grote en zware hutkoffer er op en de kooi waar Snowy in zat. Verbaast keek Emily hoe snel haar moeder van haar af wou. ‘Nou eh, dan zie ik je weer met kerst,’ zei ze tegen haar moeder omdat ze niets beters kon verzinnen. ‘Dag,’zei ze nogal kortaf terug en reed half lachend weg. Emily duwde haar karretje vooruit ze werd nogal aangestaard door mensen omdat ze een uil bij zich had. ‘Perron zes,’zei ze hardop tegen zichzelf terwijl ze langs perron zes liep. ‘Perron zeven… acht…negen….en nu krijg we dan.’ Verbaast bleef ze staan. ‘Perron tien,’ fluisterde ze zachtjes. Zo snel als ze kon pakte ze het kaartje waar het perron waar ze moest zijn op stond. Er stond met grote koeienletters PERRON 9 ¾ op. Emily liep het hele treinstation over maar geen perron 9 ¾. Ze gaf de hoop op. Was het dan toch een grap? Maar toen zag ze weer een sprankje hoop de roodharige man die ze ook op de WegIsWeg had gezien in Klieder&Vlek hij kende Hagrid! Zo snel als ze kon rende ze op de man af. ‘Eh meneer,’zei ze toen ze vlak achter hem stond. De man draaide zich om samen met een vrouw met krullend bruin haar. ‘Eh weet u misschien hoe ik op perron 9 ¾ kom?’ De man begon te lachen. ‘Natuurlijk weet hij dat,’zei de vrouw. ‘Kom maar mee.’ Emily volgde de man en vrouw naar de muur tussen perron negen en tien. ‘Kijk,’begon de vrouw te vertellen. ‘Wat je moet doen om op perron 9 ¾ te komen is recht op de muur tussen perron negen en tien rennen. ‘Voordat Emily iets kon zeggen zei de vrouw: ‘Roos doet het wel voor.’Een meisje van dezelfde leeftijd als Emily kwam naar voren gelopen. Ze haar bruin krullend haar dat tot net iets boven haar schouders kwam. Het meisje duwde ook een kar met een grote hutkoffer er op en begon te rennen richting de muur. Emily hielt haar adem in nog een paar stappen en Roos zou tegen de muur op knallen! Maar in plaats dat Roos tegen de muur op knalde was ze verdwenen. ‘Nu mag jij meisje,’zei de vrouw lachend. De roodharige man gaf Emily een duwtje richting de muur. ‘Je kunt het best snel er op af rennen dan is het minder eng,’ zei hij. Even aarzelde Emily maar toen begon ze zo snel als ze kon naar de muur toe te rennen. Ze was nu nog maar een aantal seconde van de muur verwijderd en…BAM! Emily stond nu op een treinstation er stond een vuurrode stoomtrein waar met grote letters ZWEINSTEINEXPRESS opstond en er hingen om de tien meter bordjes met daarop: Perron 9 ¾ . Het was haar geluk ze was op het perron. Emily begon te lopen en rond te kijken. Overal stonden mensen en kinderen met uilen en katten, maar ze zag bijna geen padden dat kon ze zich eerlijk gezegd wel voorstellen zo’n smerige pad wie wou dat nou als huisdier!
Emily zette het karretje bij wat andere lege karretje, ze ging er vanuit dat je ze daar moest neer zetten. En begon haar koffer en de kooi van Snowy naar de trein te slepen. Even tussendoor stopte ze effen om te kijken hoe laat het was. Kwart voor elf, de Zweinsteinexpress ging zo vertrekken. Zo snel als ze kon sleepte, trok en duwde ze met alle kracht die ze had de hutkoffer in de trein. Emily ging ergens achterin zitten dat leek haar het fijnste. Ze vond een lege coupé legde de hutkoffer weg en zetten Snowy naast haar op de bank. Nieuwsgierig begon ze uit het raam te kijken, er stonden hartstikke veel mensen. Toen hoorde ze twee jongens ruzie maken over, dat de een niet in Zwadderich wou.(Hagrid had haar uitgelegd dat er vier afdelingen waren Griffoendor, Ravenklauw, Huffelpuf en Zwardderich.) Ze zag dat een van de jongens Albus was, de jongen die ze in de die ze had gesproken in Klieder&Vlek de andere jongen herkende ze niet. Maar hij leek een beetje op Albus alleen had hij een bril en ietsjes lichter haar, zijn haar was heel donkerbruin het model was wel het zelfde het was heet warrig. Net op dat moment hoorde ze de deur van de coupé open schuiven een jongen met blond haar dat plat naar achter was gekamd stond in de deur opening. ‘Je kunt hier wel zitten hoor,’ zei Emily snel, dit was haar eerste kans om een vriend te maken die wou ze niet verpesten! ‘De jongen bekeek haar goed hij leek even te aarzelen maar zei uiteindelijk: ‘Zijn jou ouders ons soort mensen?’ Even moest het tot haar doordringen wat hij precies bedoelde met ons soort, hij bedoelde tovenaars! Hagrid zei dat het niks uitmaakte als je ouders geen tovenaars waren. Zou het dan wel uitmaken? Had Hagrid het alleen maar gezegd om haar gerust te stellen? ‘Eh nee,’ aarzelde ze. Zonder wat te zeggen gooide de jongen de deur dicht en liep weg. Emily kon wel janken! Dit was pas een goed begin de deur werd gewoon dicht gegooid! Snowy maakte een liefdevol kras geluidje. Emily aaide haar heel even. ‘Gelukkig ben jij mijn vriendin hè?’ Snowy maakte weer een kras geluidje alsof ze ‘Ja natuurlijk’ wou zeggen. Weer zwaaide de deur open dit keer was het niet de blonde jongen die in de deur opening stond maar het waren Albus en Roos! ‘ Mogen we hier zitten?’ vroeg Albus gehaast. ‘Ja hoor.’ De trein begon te rijden. Snel gooide Albus al zijn bagage neer en rende richting het raam opende het en begon te zwaaien. Roos daar in tegen begon de spullen weg te leggen, die van haar en van Albus die nog altijd aan zwaaien was. Na een minuut stopte hij en ging zitten. ‘Hoi Emily,’ zei hij vrolijk. ‘Hoi,’ zei ze nog vrolijker terug, ze had niet verwacht dat hij haar naam zou onthouden. ‘Dus zo heet je,’ zie Roos. ‘Je weet natuurlijk al hoe ik heet toch?’ Snel knikte ze. ‘Okè,’lachte Roos. Even twijfelde ze maar vroeg uiteindelijk: ‘Waarom waren je ouders niet bij je?’ Emily kreeg een vuurrood hoofd. ‘Nou eh, het zit zo ik ken mijn vader niet.’ Even dacht Emily hoe ze haar moeder moest verwoorden. Ze kreeg de meest bizarre ideeën zoals: ‘En mijn moeder dat is een rot mens’ of ‘En mijn wil eigenlijk dat ik niet geboren ben.’ Nee, dat kon ze maar beter niet zeggen. ‘En mijn moeder vind het niet zo leuk dat ik een heks ben.’ Tevreden met het antwoord aaide ze Snowy nog eens. ‘O wat stom,’zei Roos, zo te horen schaamde ze zich een beetje dan ze die vraag had gesteld. ‘Is dat een sneeuwuil?’ zei Albus enthousiast en verbrak de tijdelijke stilte. ‘Dat zie je toch Al! Zij is wit!’ Zo te horen was de afkorting van Albus Al. ‘Ja, ja Roos. Mag ik haar aaien?’ ‘Ja hoor.’ Emily vond het wel leuk dat Albus geïnteresseerd was in Snowy. ‘In welke afdeling wil jij komen?’ vroeg Roos. ‘Nou Griffoendor lijk me het best, maar Ravenklauw lijkt me ook wel okè,’ zei ze. Roos knikte. ‘Ik wil ook het liefst in Griffoendor mijn hele familie heeft daar gezeten. Maar als het echt niet anders kan wil ik in Ravenklauw volgens mijn ouders hebben daar ook hele goede tovenaars en heksen in gezeten, bijvoorbeeld Loena Leeflang. Albus zijn zusjes tweede naam is Loena ze is naar haar vernoemd en Loena is ook een goede vriendin van onze ouders hè Al,’ zei Roos met een blik op Albus die Snowy was aan het aaien. ‘Ja,’ zei hij nogal afwezig. Op dat moment kwamen er een aantal giechelende meisjes binnen van hun leeftijd. ‘Ben jij niet de tweede zoon van Harry Potter?’ vroeg een meisje met een bruine rechte pony zelfverzekerd. ‘Ja, dar ben ik,’ zei Albus nogal geïrriteerd. ‘O,’giechelde de meisjes. ‘Nou daag,’zeiden ze in koor en liepen weer weg. Albus zat er nogal geïrriteerd bij dus Emily zei maar niks over het hele Harry Potter zoon gebeuren, ook al had ze hartstikke veel vragen en was ze nogal behoorlijk verbaast. Er viel een nogal ongemakkelijke stilte. ‘Zijn jullie familie?’vroeg Emily om de stilte te doorbreken. ‘Eh ja, we zijn neef en nicht,’antwoordde Roos. Emily keek uit het raam, toen zag ze de blonde jongen die net de deur had dichtgegooid lopen maar dit keer had hij zijn Zweinsteingewaad aan. Roos zag Emily naar de jongen kijken. ‘Ken je hem?’vroeg ze en kwam een beetje geschrokken over. ‘Nee, niet echt. Hij kwam net binnen lopen en vroeg of mijn ouders tovenaars waren.’ Even stopte Emily. Zouden Albus en Roos ook weglopen als ze zei dat ze geen tovenaarsouders had, dan had ze eindelijk vrienden en dan was ze die meteen weer kwijt. Ze kon niet goed liegen dus dat hadden ze zeker door. ‘Toen ik zei dat mijn ouders geen tovenaars waren gooide hij de deur dicht en liep weg,’vervolgde ze. ‘Wat een rot joch. Ik oordeel nooit snel over mensen mijn hij komt uit een familie met een duister verleden,’vertelde Albus. Emily was nogal opgelucht dat Roos en Albus niet waren weggelopen. Albus vervolgde zijn verhaal: ‘Zijn vader en moeder eigenlijk bijna zijn hele familie waren dooddoeners dat zijn aanhangers van Voldemort. Hij was er ook een al op zestien jarige leeftijd! Onze ouders hadden vaker ruzie met de zijne.’ ‘Hij noemde mijn moeder altijd een modderbloedje!’ zei Roos nogal boos. ‘Wat is een modderbloedje?’ zei Emily die zich een beetje schaamde omdat ze al die tovenaartermen zoals dooddoener en moederbloedje niet kon. ‘Dat is een scheldwoord voor iemand met dreuzelouders, eh ouders die niet kunnen toveren,’ legde Roos uit. Emily wist dat dreuzel gedeelte wel, dat had Hagrid haar uitgelegd. ‘Hoi!’De jongen op het perron met het brilletje en de donkerbruine haren hij had dit zijn Zweinsteingewaden al aan, zo te zien was hij bij Griffoendor ingedeeld. Want op zijn gewaad stond een kleine leeuw afgebeeld, de jongen kwam naar binnen lopen. ‘Hoi James,’zeiden Roos en Albus in koor. ‘Hoi,’ zei Emily nogal zachtjes en kortaf. James keek haar lachend aan. Hij was waarschijnlijk een jaar ouder dan Albus, Roos en Emily. ‘Wat doe jij hier?’ zei Albus meteen. ‘O, ik kreeg een uitnodiging van Slakhoorn,’zei James en hielt een brief omhoog. ‘Aha Slakhoorn dus jij bent nu officieel en Slakker!’lachte James. ‘Jij volgend jaar vast ook!’ zei James die de opmerking Slakker niet zo leuk bleek te vinden. ‘En jij ook Roos!’ zei hij. Met een blik op Roos die aan het giechelen was. ‘Eh… Wat is een Slakker?’ zei Emily aarzelend. ‘Een Slakker is iemand die in het clubje van professor Slakhoorn zit. Die is dol op familie van beroemde tovenaars en heksen. Daar maakt hij een soort clubje van,’ legde James uit. Even keek
Emily heel even aan. ‘O, ik ben James maar dat had je al gehoord.’ ‘Ik ben Emily,’ zei ze met een glimlach. ‘Nou ik ga maar eens naar Slakhoorn,’zei James wat minder blij. ‘Tot straks!’ En met die woorden liep hij weg. ‘Misschien moeten jullie je ook maar omkleden ,’zei Roos. Even was Emily in de war jullie ging zij dan niet mee? Pas toen viel het Emily op dat Roos haar Zweinsteingewaad al aan had. ‘Achter in de trein kunnen je je omkleden. Ik loop wel mee.’ Emily volgde Roos en Albus naar achter, dat was niet zo ver want ze zaten al bijna helemaal achter in de trein. Emily liep een hokje in en deed haar gewaad snel aan. Albus was al klaar toen zij het hokje kwam uitgelopen. Ze liepen weer terug naar hun coupé. Heel erg vrolijk praten de drie verder over allemaal dingen op Zweinstein, over leraren en vakken. Het bleek zelfs dat er een spook les gaf, professor Kist! Met een grote glimlach luisterde en vertelde Emily van alles! De hele treinrit door, het begon te schemeren en de trein begon te remmen, merkte Emily. Maar ze merkte ook wat anders. Sinds het eerst in tijde voelde ze zich vrolijk en gelukkig!
Reacties:
Haha! Thank you.
Ja, die blonde jongen was Scorpius en hij lijkt een beetje op zijn vader.
x
awww.. wat leuk voor Emily.. nou ja niet van Scorpius (die blonde jongen was toch Scorpius hea?)
ga je snel verder?
melding?
xx
leuk
snel verder
xx melis
melding ?