Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Morgenrood {afgelopen} » 18.Just sitting
Morgenrood {afgelopen}
18.Just sitting
‘Brrr…,’ zei Bella een tijdje later. ‘Ik heb het een beetje koud.’ Rosalie schoot naar het bed waar ze het deken had opgelegd en zwiepte het over bella heen. Edward schoof een beetje op, maar hield nog steeds Bella’s hand vast.
‘Euh… Rosalie, volgens mij is het beter als Seth haar even komt opwarmen,’ prevelde hij. ‘Ik?’ vroeg Seth met z’n mond vol met eten. ‘Euh.. ja natuurlijk wil ik dat doen.’ En hij haastte zich naar Bella. Aangezien Edward toch niet van Bella afgerukt kon worden ging hij naar de andere kant van Bella, naar mij dus. ‘Euh…’, zei hij niet goedwetend wat hij moet zeggen. ‘Het is al goed’, zei ik en glimlachte naar hem. Ik stond op en ging op het witte tapijt zitten, naast Rosalie.
Ik keek naar Bella die nog steeds rechtop zat op de bank. Ze nam weer een slok van de beker bloed en je hoorde het slurpende geluid luid door de kamer galmen.
‘Sorry,’ zei ze verontschuldigend tegen iedereen in de kamer. Edward wreef over haar handpalm. ‘Geeft niet, lieverd. Niemand neemt het je hier kwalijk,’ zei hij. Ze glimlachte naar hem en ik merkte dat ze haar oude kleur terug had. Bleek, maar met een zachtroze teint erin.
Seth, die één arm over Bella heen had geslagen, zat nog steeds van zijn bord te eten.
Ik had ergens vaag gehoord dat weerwolven enorm veel konden eten in één keer. Ze waren ook zó groot. Telkens als ik Jacob weer zag, had ik het idee dat hij vijftien centimeter gegroeid was. Niet dat ik hem zo vaak zie, maar als ik iets had geleerd dan was vijftien centimeter in vier maanden wel erg veel. Maar tja, het waren ook geen ‘normale’ mensen. Seth was de aardigste van de roedel. Hij en Edward hadden een soort van vriendschapsband gekregen. En Seth was de enige van de roedel die ons kon aanraken zonder dat hij schrikte van onze koude huid, of onze krijtwitte huid.
Vor ons zijn ze weer heel erg heet. Alsof je je hand in een oven van 220 graden legde.
Edward keek naar me en las blijkbaar m’n gedachten. Zo kan ik ook met hem praten.
Maak je niet teveel druk. Het komt vast goed met haar. Edward gaf geen teken dat hij het begrijpte of dat hij het ermee eens was. Ik kende hem lang genoeg om dan te weten wat zijn antwoord was. Zijn hoop was niet helemaal vervlogen nu hij zag dat het alweer wat beter ging met haar. Maar grotendeels van zijn hoop was wel vervlogen en dat viel me erg tegen van hem.
Even later werd Jacob wakker.
‘Dat werd ook wel tijd’, mompelde Rosalie. ‘Die kettingzaagimitatie kwam m’n neus uit.’
Hij rolde opzij en probeerde overeind te komen. Hij knipperde met z’n ogen en keek de kamer rond. ‘Hé, Jake wordt wakker’, jubelde Seth. Hij keek naar de arm van Seth die zogeloos over de schouder van Bella lag. ‘Hij kwam je zoeken,’ zei Edward. ‘En Esmé wist hem ervan te overtuigen dat hij echt even moest blijven om wat te eten.’ Seth zag Jacob’s uitdrukking en begon het haasitg uit te leggen. ‘Ja Jake- ik kwam alleeen even kijken of alles wel oké was omdat je niet was terugveranderd. Leah maakte zich zorgen. Ik zei nog tegen haar dat je waarschijnlijk als mens bent gaan slapen, maar je weet hoe ze is. Nou ja, goed, toen hadden ze dus een heleboel eten en jemig’, hij draaide zich om naar Edward, ‘man wat kan jij koken.’
‘Dank je’, mompelde Edward. Jacob kon zijn ogen niet van Seth’s arm afhouden.
‘Bella kreeg het koud,’ zei Edward zacht.
Ik luisterde allang niet meer naar hun gesprek en had zin om naar boven te gaan. Ik gaf Bella een kus op haar wang en keek haar bemoedigend toe en gaf haar een glimlach. Zij glimlachte haar flauwe glimlach terug en zei: ‘Dank je wel, Alice.’
‘Niets te danken’, zei ik terug.
Ik liep de trap op naar boven.
Reacties:
Edward kan alles