FanFic.nl

Verboden liefde

Verboden Liefde [10]

Eerst keek ik hem verbaasd aan. Dan drong het tot me door dat ik hem herkende.. en van waar. Toen ik dat besefte verschoot ik van kleur omdat ik hem séxy vond. En nu komt Sophia naar ons gehuppeld, met de vraag: ‘Zo, heb je Georg al ontmoet?’ Bam. Georg. Sexy. Vriendje van Sophia. Bloody hell. Mijn kleur verschiet van rood naar wit, en dan naar iets wat daar tussen in zit. Uiteindelijk kan ik het niet meer houden in mijn hoofd en piep ik: ‘Ik moet ook naar het toilet!’ Ik struikel half over de drempel, weet mijn evenwicht nog net te houden en schiet dan het appartement binnen. Opeens besef ik dat ik helemaal niet weet waar het toilet is en ik verschiet weer naar mijn oorspronkelijke, genante rode kleur. ‘Waar is het toilet?’ stotter ik terwijl ik op mijn lip bijt. Georg kijkt mij met grote ogen aan en geeft geen antwoord. Sophia zucht, haalt haar schouders op en mompelt: ‘Wat hebben jullie toch? En de gang rechts, tweede deur links.’ Ik knik en stap subtiel zo snel mogelijk naar het toilet. Daar binnen doe ik meteen de deur op slot waarna ik mij er tegen laat vallen.
‘Domme, domme, domme, Enya.’ En met elk woord laat ik mijn hoofd tegen de muur botsen. Wat heb ik mijzelf nu weeral aangedaan? Het lief van mijn vriendin séxy vinden? Mijn wanhopig gevoel maakt plaats voor een grijns als ik zijn gezicht voor mij zie. Sexy, dat is zeker. Verwoed schud ik weer met mijn hoofd. Niets denken, niets denken, niets denken. Hoe meer ik dat probeer, hoe vaker zijn gezicht weer voor mij opdoemt. Great. Concentreer je op iets anders. Om mezelf af te leiden kijk ik rond mij heen. Het is mooi ingericht, zeker voor een jongen. De muren zijn bedekt witte tegels met een lichte gele tint in, en 50 centimeter boven de grond is er een rechte, horizontale, blauwe lijn als versiering. Hetzelfde blauw vind ik terug in de handdoekjes die netjes in een houten mandje liggen naast de lavabo. Ik zie ook dat er een klein potje potpourri staat naast de zeep. Oh ja, niet te vergeten, het toilet zelf staat redelijk centraal, tegen de muur. Ik voel mezelf een pak rustiger nu ik het allemaal heb bekeken. Vlug spoel ik door (zodat ze teminste denken dat ik naar het toilet ben geweest) en was mijn handen even. Vlug leg ik mijn haar goed, ik kan er niet aan doen dat ik wil dat Georg mij mooi vind, en loop dan zo nonchalant mogelijk terug naar de living. Een steek van jaloezie vind zijn weg door mijn lichaam als ik Sophia en Georg samen zie zitten in de rode zetel voor het raam. Zij streelt met haar hand over zijn been en oh, oh, afleiding! Die is snel gevonden als ik zie wat voor een cd-collectie zich bevindt naast mij. Met mijn vingers glij ik over de ruggen van de albums en mijn ogen worden groot als ik veel bekende namen zie. Meteen snap ik ook waar Sophia haar goede muzieksmaak van heeft.
‘Goed gekeurd?’ ik kijk op recht in zijn twinkelende groene ogen. Hij heeft zichzelf dus ook onder controle gekregen. Ik knik en lach voorzichtig, bang dat ik te veel zal uiten. Mijn blik glijdt naast hem en ik schrik als Sophia’s ogen de mijne ontmoeten. Ze zijn niet zoals anders. Ik zie dat ze het gevoel probeert weg te stoppen, maar ik kan er niet aan doen dat ik een glimp haat erin zie. Of Georg heeft niets door, of hij kan het heel goed verbergen want hij wijst naar het zeteltje naast hem dat nog vrij is, alsof er niets gebeurt is. Ik ga er op gaan zitten en probeer het mij comfortabel te maken. Sophia is terug begonnen met praten en ik zie dat ze hem express meer aanraakt dan ervoor. Alsof ze iets wil duidelijk maken, en ze moet niet veel moeite doen, want ik snap het volkomen. En toch kan ik mijn gevoel niet onderdrukken. Ik zucht. Hoe heb ik het zover kunnen laten komen? Nooit ben ik écht verliefd geweest, of iets dat in die aard kwam, en nu zie ik het vriendje van mijn vriendin en bam. Dat is niet normaal. De enige manier om het op te lossen is om Georg nooit meer te zien, wat momenteel een beetje moeilijk is aangezien ik hier wel nog eventjes vast zit. Het is ook zo ironisch, normaal zou ik aan Sophia vragen wat ik moet doen, maar nu is het zij die het probleem is. Dit is echt niet goed. Ik word verstoord uit mijn gepeins als ik mijn naam hoor.
‘Enya, Enya?’ het is Georg zijn stem.
‘Uhu?’ knik ik
‘Sophia vertelde net dat jij nog nooit muziek van ons hebt gehoord.’
‘Uhu’ herhaal ik weer, en ik zie dat hij grijnst.
‘Nou, dan geef ik je gewoon een paar CD’s mee, en mijn telefoonnummer, dan kan je eens bellen en zeggen wat je er van vind.’
Mijn hart maakt een sprongetje, ik grijns, maar die verdwijnt snel als ik Sophia haar gezicht zie. Ik geloof dat ze het niet eens meer probeert te verbergen voor mij. Haar stem is kil als ze zegt;
‘Ik geloof dat wij terug naar huis moeten, liefste’ en ze benadrukt het woord door eens goed naar mij te kijken. Oh, een hele autorit terug met haar, dat wordt leuk..

Reacties:

1 2

xEmma zei op 8 juli 2010 - 12:02:
O God, o God, o God!
*zit met haar hand voor haar half opengezakte mond geslagen en met grote ogen naar het scherm te staren*
*valt stil*

NOOOOOOOOOOOOOOO!
Sorry voor de spontante uitbarsting

Dit is niet leuk!
Correctie, dit is wel leuk.
Oke, ik ben weer heerlijk duidelijk vandaag.
*begint opnieuw*
Wat vreselijk erg voor.. iedereen!
Stiekem had ik zoiets wel verwacht, maar als het er dan staat schrik ik toch weer.

Maar je schrijfstijl is echt heel fijn (:
Leest lekker vlot (maar niet te vlot waardoor je geen woorden gaat overslaan), ik begrijp alles in een keer (dat is bij mij niet altijd het geval ;$)
En wat je er zelf ook van zegt, ik vind het een goed stukje

En ik vind Sophia nog wel het zieligst van iedereen
*random*

Ik wil meer VL<3
xx