FanFic.nl

If I were a boy. *Tom kaulitz*

Hoofdstuk7: De Meet&Greet

Toen we terug in het appartement waren en ik weer wat energie en kracht had, vertelde Bill ons dat ze over drie dagen een exclusief concert hadden in Sidney in Australië en dat ze daar zeker een hele maand zouden blijven. Zolang kon ik hem niet missen, dat wist ik.
‘Deze keer verplicht ik je om mee te gaan.’ Tom lag weer dicht tegen me aan in bed.
Hij ademde heel regelmatig en dat maakte me altijd rustig en zeker. Zekerheid dat hij nog leefde, dat hij nog steeds bij me was. ‘Daar heb ik totaal geen moeite mee.’
Ik zuchtte en wilde nog wat zeggen. ‘Maar, wil je dan alsjeblieft proberen om…’ Ik zweeg want ik wilde niet weer ruzie maken. ‘Niet weer eh. Je weet verdorie toch dat ik om je geef en van je hou.’
Ik knikte maar wist niet zeker of hij het zag, daarna was het stil en lieten we elkaar slapen, of toch proberen om te slapen. Het werd moeilijker en moeilijker voor me om in te slapen, alsof ik bang was dat ik nooit meer wakker zou worden. Alsof ik bang was dat de plek naast me leeg zou zijn. Voor altijd.
Vier dagen verder zaten we nog steeds in het vliegtuig naar Sidney. De privéjet weliswaar.
Bill en Gustav zaten op de eerste rij, daarachter Georg en Saskia en helemaal achterin Tom en ik.
Hij pakte m’n hand vast en ik glimlachte. Maar hij leek niet erg overtuigd. Hij vroeg nooit verder.
De vlucht verliep zonder al te veel problemen, af en toe hadden we last van wat turbulentie, maar niets ernstig.
Ik was blij toen we geland waren, want ik had te lang gezeten. We reden naar het hotel en checkte in.
Het was een vrij modern en luxueuze hotel.
Bill sliep alleen alsook Gustav. Georg had een kamer met Saskia en Tom en ik hadden een aparte kamer.
Toen we hadden uitgepakt gingen we naar de ruimte waar we konden eten.
De volgende dag zaten ze al vroeg in de taxi op weg naar het concert. Het was kleinschalig, maar de jongens verwachtte veel drukte. Ik had besloten om met Saskia in het hotel te blijven en de stad wat te verkennen. Toen Tom was werd ik weer stil en vergat ik alles waarom ik anders zo vrolijk om werd.
De zon die scheen stralend op ons toen we het stadje bezochte.
We slenterde wat en liepen langs verschillende etalages. Sas had een paar broeken gezien en wilde die perse passen. We hadden over een uur afgesproken bij het hotel dus ging ik m’n eigen weg.
Ik passeerde verschillende winkels zonder eigenlijk echt naar de etalages te kijken, ik was op weg naar het hotel. Net toen ik wilde oversteken zag ik hem. Mijn hart stond stil. Wat deed hij hier? Moest hij niet op de Meet&Greet zijn? Ik wilde hem volgen. Mijn voeten bewogen automatisch, maar mijn hart stribbelde tegen. Uiteindelijk won mijn verstand het van mijn hart.
Ik volgde hem door de straten en pas na een tijdje besefte ik dat hij iemand aan zijn hand had.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.