Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » WORDKILLER » Hoofdstuk 23
WORDKILLER
Hoofdstuk 23
Ik schrik voor de derde keer wakker uit een nachtmerrie en het duurt enkele seconden voor ik weet waar ik ben.
"Nachtmerrie?" Ik knik en draai me op mijn andere zij zodat ik recht in het gezicht van Tom kijk.
"Hoe laat is het?"
"Half negen." Ik knik en sluit mijn ogen terwijl er een stilte tussen ons valt.
Leven in de kamer naast ons laat me opkijken en verraadt dat Amy en Peter, die ik gisteren niet meer heb komen aankomen, opstaan.
"Zullen wij dan ook maar opstaan?" Ik knik en rek me uit terwijl Tom de deken van ons afschopt.
We stappen beiden langs een andere kant uit het bed en gaan in stilte naar onder. Met elk een sandwich in onze handen zetten we ons bij Amy en Peter aan tafel. Zonder een woord te zeggen, speelt iedereen zijn ontbijt naar binnen en trekt dan naar boven om zich aan te kleden.
Ik werk Peter de kamer uit zodat hij zich in de badkamer gaat omkleden en ik me op mijn gemak kan aankleden in de logeerkamer.
Als ik mijn trui dichtrits zie ik opnieuw mijn schrift liggen en deze keer neem ik het mee naar onder. Ik zet me in de zetel neer en lees de eerste vier hoofdstukken nog eens door.
Na de laatste zin klap ik het schrift weer dicht en twijfelnd hou ik het in mijn handen. Na Liferevenge kan dit het begin betekenen van een fantastische schrijvers carriere, maar wat als er met Broederwraak hetzelfde gebeurd als met zijn voorganger?
Oke, ik weet dat de kans klein is aangezien dat alle personages volledig fictief zijn, in tegenstelling tot Liferevenge. Liferevenge is de dood van mijn beste vriend geworden, dus weet ik niet of ik het verhaal wel wil vervolgen.
"Wat is dat?" Ik kijk op en zie dat Tom naast me is komen zitten.
"Broederwraak."
"Ja, daar zal je nu wel inspiratie voor hebben."
"Nee, eigenlijk niet. Ik weet niet wat ik ermee moet doen."
"Hoe bedoel je?"
"Het liefst zou ik het verbranden."
"Wat?! Waarom?"
"Ik zit hier doodleuk mensen te vermoorden in mijn fantasie terwijl mijn beste vriend gisteren vermmord is! Denk je niet dat het logisch is dat ik mezelf ziek vind op dit moment?!"
"Je bent niet ziek. Ik begrijp het wel als je even een pauze wil nemen, maar daarom moet je het verhaal toch nog niet te vernietigen? Je moet dit afmaken. Je weet toch hoe gek Bill was op dat verhaal, maak het af, voor hem."
Daar heeft hij me. Bill was inderdaad gek op dit verhaal, en als het is om mijn vrienden een plezier te doen, ben ik altijd haantje de voorste. Ik ga Bill nog een laatste plezier doen, voor hem ga ik dit afmaken.
"Je hebt gelijk." Zucht ik terwijl ik het schrift op de salontafel schuif.
Ik ga dichter bij Tom aan zitten en hij slaat een arm om me heen. Het verlies van Bill wordt zwaar om te verwerken, dat weet ik, eerst dacht ik zelfs dat het onmegelijk was. Maar nu heb ik ingezien dat ik niet degene ben die het meeste kwijtgeraakt is, dat is Tom. Een beste vriend is vervangbaar, een tweelingbroer niet.
Ik heb ingezien dat het mogelijk is om Bill's verlies te verwerken. Samen met Tom ga ik dze lange weg afleggen, elkaar ondersteunend en om de beurt struikelend. Elke keer als de een valt en de toch even niet meer zioet zitten, zal de ander klaarstaan om hem recht te helpen.
Het moment wordt verstoord door de stem van Adam Lambert die het refrein van Aftermath zingt. Ik haal mijn gsm uit mijn zak en zie op het scherm alleen een nummer staan. Ik druk op het groene telefoontje en breng mijn gsm naar mijn oor.
"Hallo?"
Ik krijg geen antwoord, hoor alleen geadem. Even kan ik tussen het ademen door het woord 'voorbestemd' onderscheiden, en dan wordt de verbinding verbroken.
"Vreemd..." zeg ik terwijl ik verwonderd naar de gsm kijk.
"Wat is er vreemd?" Ik kijk op en zie dat Amy en Peter ook net onder zijn.
"Ik werd gebeld door iemend die niets zei, even verstond ik wel 'voorbestemd', en toen werd er afgelegd." Hij kijkt me bedenkelijk aan.
"Mag ik je gsm eens?"
"Euh, ja tuurlijk." Zeg ik terwijl ik mijn gsm in zijn uitgestoken hand leg.
Hij haalt ook zijn gsm boven en vergelijkt dan wat op de schermen te zien is. Dan steekt hij zijn gsm weer in zijn zak en geeft mijn gsm terug.
"Romy, jij komt met bmij mee naar het bureau."
"Waarom?"
"Dat is het nummer van Sung."
[reacties??]
Reacties:
t is toch duidelijk?! 
IEUWIE!!!!!!!! dat is eng!!! wat moet sung nou weer van romy?
verder plies!!!
Wtf.
sung is eng.
Snel verder
<33