FanFic.nl

Het geheime rivaalschap tussen Hot & Not {in de maak}

Bosloop

Joris' POV

Ding-Dong-Ding-Dong.
Voordat ik door had dat het pauze was, ging de bel alweer. Te snel als je het mij vroeg. En dan hadden we ook nog eens bosloop. Joepie. Ik slenterde naar mijn kluisje om mijn gymspullen te halen.
'Hoi buurvrouw', zei ik tegen Floor, die haar kluisje schuin boven me had.
'Hoi', zei Floor.
Ze gooide haar kluisje dicht en liep weg. Zo, die was chagrijnig! Misschien had ze geen zin in bosloop, wat ergens wel te begrijpen viel.
David kwam aangesjokt en samen sjokten we verder naar de gymzaal. David was echt levenloos. Niet dat ik niet levenloos was, maar David was echt bijna nooit vrolijk, wat ik dan weer wel was.
'En, zin in bosloop?' vroeg ik.
'Heel erg', zei David sarcastisch.
'Ik ook', zei ik.
We liepen de kleedkamer in en kleedden ons om. Intussen hoorde ik allemaal gegil uit de meidenkleedkamer van Louise, Amber, Evy en Natasha. Soms werd ik echt zo moe van die vier mensen. Ze doen zo vreselijk overdreven.
In ons prachtige trainingspakken liepen we de kleedkamer uit.
'Goed!' riep meneer de Groot met zijn enorm harde stem toen iedereen de kleedkamer uit was. 'Opstellen in rijen van twee in de volgorde van de lijst!'
Zo ongelofelijk kinderachtig! Zouden we elkaar ook nog een handje moeten geven?
'Jullie kennen de lijst vast niet uit jullie hoofd', zei de Groot geërgerd. 'Luister goed, want ik zeg het maar één keer: Tara en Natasha. Noa en Sander...'
Ik hoorde Lilly zachtjes lachen toen de Groot "Noa en Sander" zei. Noa zuchtte en gaf haar een stomp.
'Kevin en Mick. Lilly en Joris...'
Nu lachte Noa en Lilly gaf Noa een stomp.
Noa nog een hele lijst stonden we netjes in rijen van twee.
'Meneer! Moeten we ook nog handjes geven?' schreeuwde Paul.
'Nog één woord en je kan naar de rector, Paul', zei de Groot van vooruit de rij. 'We gaan jongens!'
'Jippie', zei ik.
'Inderdaad', zei Lilly die naast me stond.
We begonnen te lopen en het was echt koud buiten.
'En, je hebt er zeker heel veel zin in', zei ik.
'Jazeker', zei Lilly ironisch. 'Jij zeker ook al?'
'Altijd', zei ik.
Ik zag Sander tegen Noa aanzeuren en Lilly schoot weer in de lach.
'Echt? Wat hebben jullie toch allemaal tegen bosloop?' Noa klonk zo geïrriteerd dat je het hier kon horen.
'Heel. Erg. Veel', zei Sander. 'Ik snap echt niet dat jij er zo enthousiast van wordt.'
'Noa is volgens mij de enige die bosloop leuk vindt', zei Lilly.
'Ik hoorde dat Lilly!' riep Noa over haar schouder.
'Da's niet waar', zei ik. 'Thijs vindt het ook leuk.'
'Klopt', zei Thijs' stem.
'Hé, loop jij daar?' vroeg ik verbaasd.
'Ik geloof het wel ja', zei Thijs lachend.
Thijs liep naast Floor.
'Floor!' zei Lilly. 'Ik zag je niet!'
'Blinde kip', zei Floor.
Ik weet niet of het aan mij lag, maar volgens mij was Floor aan het veranderen. Op een negatieve, hele rare manier.
'Maar hé, waarom moeten jullie nablijven?' vroeg ik aan Lilly.
'Omdat we praatten', zei Lilly droog.
'De hele klas praatte', zei ik.
Lilly knikte. 'Flauw hoor, omdat wij voorin zitten.'
'Marc en ik zitten ook voorin.'
'Niet recht voor de neus van de leraar.'
Ik lachte.
'Dat is niet grappig', zei Lilly geërgerd met haar brabantse accent.
'Dat is wel grapiiiichhh', zei ik.
Lilly zuchtte. 'Ik kan er niets aan doen dat ik grappig zeg.'
'En ik kan er niets aan doen dat ik je napraat', zei ik.
'Grappiiiichh klinkt wel veel leuker dan grappugggh', zei Floor.
'Maar toch is het grappugghh', zei ik.
Zie je nou hoe zinnig mijn gesprekken met Lilly waren?
Soms wilde ik dat ze wél iets zinniger waren.

Noa's POV

We waren aangekomen bij het oranje kruizen bos (dat was onze bijnaam voor het bos) en ik moest naar Sander lopen, waar ik heel erg moe van werd. Echt, waar haalde hij zijn woorden toch vandaan?
'Oké, 3C! Jullie weten de regels! Je volgt de oranje kruizen en komt zo weer hier uit! Ik heb een stopwatch bij me en ik vertel je de tijd als je aankomt, die tijd geef je door aan mijn assistent Marcel die niet mee kan doen. Ga maar klaarstaan!'
Ik zocht een plekje en probeerde me op de bosloop te focussen, mijn beste sportonderdeel. Ik ging niet proberen bij Thijs in de buurt te blijven, ik rende mijn eigen tempo. Ik wist niet hoe lang het was, dus rustig lopen. Let niet op anderen, alleen op mijn eigen ademhaling.
'Drie! Twee! Eén! Start!' riep de Groot.
En weg was klas 3C. Een hoop jongens sprintten heel hard het bos in. Ze leken te verdwijnen in de schaduw van de bomen... Niet aan denken, Noa, lopen. Adem rustig in en uit op een gelijk tempo, zodat je geen steken krijgt. Voet voor voet, stap voor stap, let op de oranje kruizen. Na een tijdje zag ik niemand meer en rende ik alleen. Het ging heel goed, ik was al drie kruizen tegengekomen en ik had nog geen steken. De meeste mensen waren ver achter me, maar de "snelle jongens", om het zo maar te zeggen, waren ver voor me. Thijs was ergens achter me, niet zo heel ver, volgens mij. Het bos was best creepy als je er zo in je eentje rende. De schaduwen van de bomen vielen ver over het pad zodat het heel donker was. Gelukkig waren er geen irritante uitstekende boomwortels of takken waar je overheen kon struikelen. Rustig door blijven rennen, Noa, je kunt het! Laat ze maar praten dat ik gek ben dat ik dit leuk vind, het enige was nu rennen. Voetje voor voetje, stapje voor stapje. Het was heel handig dat ik een liedje in mijn hoofd had, want ik stapte en ademde op de maat van dat liedje.
Nog een oranje kruis! Ik sloeg rechtsaf en rende rustig verder. Het pad ging een beetje omhoog, dus ik moest uitkijken dat ik mezelf niet uitputte. Op dat moment zag ik alles in slow-motion voor mijn ogen gebeuren. Er stak een boomworter uit, die ik te laat zag en ik struikelde. De hele wereld werd zwart toen ik neerkwam op de grond.

'Noa! Noa! Gaat het? Zeg eens wat! Noa!'
Ik opende langzaam mijn ogen en zag allemaal rare draaierige zwarte vlekken. Langzaam verdwenen ze en ik keek in het gezicht van Thijs. Ik ging verward rechtop zitten. Wat was er gebeurd? Toen zag ik alles nog een keer vor me.
'Is de bosloop nog bezig? Hoe lang was ik weg?' vroeg ik verbaasd.
'Toen we hier langskwamen, lag je hier, ik denk dat je flauw gevallen was ofzo. Maar de bosloop is nog steeds bezig. Geen idee hoe lang je weg was. Gaat het wel?' vroeg Thijs bezorgd.
'Ja', zei ik. 'We? Je bent toch alleen?'
'Sander is de Groot halen', zei Thijs.
'Oh..' zei ik en ik stond op.
Er ging een pijnscheut door mijn enkel. 'Ik denk dat mijn enkel dubbel geklapt is.'
'Dan moet je niet verder gaan rennen', zei Thijs.
'Weet ik', zuchtte ik. 'Daar gaat mijn bosloop.'
'Ach, de Groot heeft er vast wel begrip voor.'
Het was even stil.
'Zijn Lilly enzo niet langsgekomen?' vroeg ik.
Thijs schudde zijn hoofd. 'We hebben de verkeerde weg genomen. Sander, jij en ik. Je moest links in plaats van rechts.'
'Nou, lekker duidelijk dan', zei ik.
'Ja', zei Thijs lachend.
Ik besefte toen pas dat ik ongelofelijk geluk had gehad dat Sander en Thijs ook de verkeerde weg hadden genomen.
'Bedankt', zei ik.
'Hadden we je moeten laten liggen dan?' zei Thijs met een grijns.
'Toch bedankt', zei ik. 'Maar goed dat jij en Sander de verkeerde weg hadden genomen. Anders lag ik hier nog steeds.'
Toen kwamen Sander en de Groot aangerend.

Thijs' POV

'Noa! Gaat het een beetje?' vroeg Sander buiten adem.
Noa knikte.
Ik was me echt ongelofelijk doodgeschrokken toen Noa daar zo lag. Ik raakte ook helemaal in paniek volgens mij en toen was Sander maar snel teruggerend om de Groot te halen.
'Het valt wel mee hoor', zei ze. 'Mijn enkel is alleen dubbelgeklapt.'
Sander en meneer de Groot gingen bij ons zitten de Groot rommelde wat in zijn rugzak.
'U mag het pad wel wat duidelijker aangeven', zei Sander. 'Wie weet wat er had kunnen gebeuren als Thijs en ik niet langs waren gekomen!'
'Daar heb je gelijk in', zei de Groot. 'En daar zal ik zeker iets aan doen. Noa, je moet even je schoen uitdoen.'
Noa trok haar schoen en sok uit en haar enkel was echt heel erg dik. De groto verbond haar enkel met een koelcompres.
'Waarschijnlijk is je enkel over een paar uurtjes weer normaal', zei de Groot. 'Het is niet zo ernstig.'
'Gelukkig maar', zei Noa. 'Anders moet ik straks gaan hinkelen met een prikstok.'
'Moet je nablijven dan?' vroeg de Groot.
'Ja, door Duits.'
'Je hoeft dan niet te hinkelen, maar je moet wel hinkelen naar de startlijn.'
Noa lachte.
'Je mag van geluk spreken dat deze twee mannen langskwamen', zei de Groot.
'Ja...' Noa werd rood. 'Bedankt.
'Hadden we je daar moeten laten liggen dan?' zei Sander.
'Dat zei ik ook al', zei ik.
Arme Noa! Ze had zoveel zin in bosloop, wordt die verpest door een stomme uitstekende boomwortel!
'Laten we maar rustig aan teruglopen', zei de Groot.
Noa stond wankelend op en ik pakte haar arm vast toen ze dreeg te vallen.
'Dank je', zei ze.
'Geen dank', zei ik.
'Jongens, ik ren vast vooruit, want de mensen die er al waren werden nogal bezorgd toen Sander kwam aanstormen.'
De Groot verdween en daar stonden we met z'n drieën.
'Nou, die laat ons ook zomaar aan ons lot over', zei Sander.
Ik voelde me enorm rood worden toen Sander en ik met een hinkelende Noa tussen ons in aankwamen bij de startlijn. Er waren al een paar mensen; Paul, Marc, Joris, Lilly, Floor en Jasmine.
'Noa! Wat is er gebeurd!?' riepen Jasmine en Lilly tegelijk.
Ze kwamen ons meteen tegemoetgerend en Noa hink-stapte naar het bankje toe.
'Echt heel erg bedankt', zei ze nog een keer.
'Graag gedaan', zeiden Sander en ik tegelijk en ik glimlachte naar haar.
Ze glimlachte terug.
De Groot stond alweer bij de finish lijn.
'Ik struikelde over een boomwortel', zei Noa.
'Slimmerik!' zei Lilly.
'Is je enkel verstuikt?' vroeg Jasmine.
Noa schudde haar hoofd. 'Alleen dubbelgeklapt.'
'Volgens mij deed je het expres om aandacht te trekken', zei Floor.
Noa keek Floor verbaasd aan. Ze stond zwijgend op, hinkte naar haar toe en fluisterde iets. Toen hinkte ze weer terug.
'Doe niet zo slijmerig', zei Floor. 'Blijf verdomme uit mijn buurt!'
Noa's blik was zo geschokt dat ik echt medelijden met haar kreeg. Ze hinkte weer naar Floor toe, fluisterde nog een keer iets en hinkte weer terug.
Sander en ik gingen bij Joris en Marc zitten.
Er was echt iets raars aan de hand met Floor, alsof ze zichzelf niet was. Zelfs ik, die haar maar een paar maanden kende, kon dat zien.

Lilly's POV

Noa, Noa, Noa, toch! Wie struikelt er nou over een uitgestoken boomwortel? Lieve, onhandige maar o-zo-gelukhebbende Noa! Echt: Thijs is haar gewoon komen redden! Nou ja, met Sander dan, maar toch. Ik had nooit zoveel geluk. Ik zag Noa al voor me als princess Peach die gevangen was door Bowser Jr in de grote toren van Bowser! Beter idee! Princess Daisy is ook ontvoerd! (Dat ben ik dus!) Maar daar komen Mario (Thijs) en Luigi (Joris) aan! Ze verslaan Bowser Jr. en Bowser en redden princess Peach en princess Daisy! Helaas overkomt alleen Noa dit en mij niet.
‘Luister je wel, Lilly?’
‘Huh, wat?’
Ik keek verbaasd op en was weer in het oranje kruizen bos op een bankje bij de startlijn naast Noa en Jasmine.
‘Ik was mijn boomwortelstruikelavontuur aan het vertellen,’ zei Noa lachend.
‘Oh…’
‘Nou ja, hoe ging je bosloop?’
‘Goed! Ik ben hier, dus ik leef nog,’ zei ik.
Jasmine, Noa en ik zaten met z’n drieën op één bankje. Op het bankje hiernaast zat Floor in haar eentje. Wat was er toch met haar aan de hand de laatste tijd? Ze was zo afwezig en zo niet zichzelf… Het bankje daarnaast werd bezet gehouden door Joris, Marc, Sander en Thijs. Het laatste bankje was bezet door Paul.
‘Gefeliciteerd,’ lachte Jasmine.
‘Ja,’ zei Noa. ‘Ik baal er zo van dat ik hem niet uit heb kunnen lopen.’
‘Ach joh, het is maar bosloop,’ zei ik.
‘Waar Noa zich heel lang op had verheugd,’ vulde Jasmine aan.
‘Er valt weinig aan te doen,’ zei ik.
‘Klopt,’ zei Noa sip.
Ik snapte Noa echt niet; Thijs had haar gered en het enige wat zij wilde was een bosloop lopen!
Na een hele tijd was iedereen gefinisht, de meesten waren de weg kwijtgeraakt of hielden het niet vol. Ik was wel heel trots op mezelf dat ik niet verdwaald was.
‘Opstellen in rijen van twee op volgorde van de lijst!’
Ja hoor, weer naast Joris en met die princess Daisy gedachte in mijn hoofd, kreeg ik vast niets normaals gezegd!
‘Wat was er met Noa?’ wilde Joris weten.
‘Vraag het Noa zou ik zeggen,’ zei ik.
Ik hoopte niet dat mijn stem al te teleurgesteld klonk, maar zo voelde het wel.
‘Nee, ik vraag het aan jóíº,’ zei Joris.
‘Oh,’ zei ik. ‘Nou ze nam de verkeerde weg, struikelde over een boomwortel en viel flauw.’
‘Slim.’
Ik zag niet echt een Luigi in Joris en ik schoot bijna in de lach toen ik me Joris in een groen pakje probeerde voor te stellen.
Ik kon mijn lach nog net inhouden en Joris keek me heel raar aan.
De hele weg gebeurde er niets interessants en ik was dolblij toen ik de kleedkamer zag.
‘Oh!’ riep Louise. ‘Die lijst! Echt: Noa en Sander: het perfecte koppel!’
‘Ieuw,’ zei Noa. ‘Droom lekker verder!’
‘En dan nog Floor en Thijs…’
‘Het beste koppel ooit,’ zei Floor sarcastisch.
Noa dook met haar hoofd in haar gymtas om deo te zoeken.
‘Lilly en Joris…’
‘Tíºíºrlijk,’ zei ik met rollende ogen.
Was het maar zo, dacht ik erachteraan.
‘Jasmine en Robin.’
‘Als je nu niet ophoudt ga ik kotsen,’ zei Jasmine dreigend. ‘Trouwens! Moet jij nodig zeggen naast Simon!’
‘Simon is homo,’ zei Louise.
‘Smoesjes!’ riep Jasmine lachend.
‘Wat hebben we zo?’ vroeg ik aan Noa.
‘Aardrijkskunde,’ zei Noa.
‘Oh met die lerares die geen orde kan houden.’
‘Die ja,’ lachte Noa.
Na het uurtje Aardrijkskunde met de lerares die geen orde kon houden, waren we uit!
Niet te vroeg juichen, Lilly, dacht ik even. Juist. Noa en ik moesten nog nablijven. Stomme Verbeek!
‘Gaat het wel met je enkel?’ vroeg ik. ‘Anders leg je het gewoon uit aan de PM.’
‘En jou in je eentje laten prikken?’ zei Noa. ‘Nee, dat vind ik echt stom.’
‘Dan moet je het zelf weten,’ zei ik schouderophalend.
‘Floor, Floor!’ riep Noa toen Floor langsliep.
‘Wacht je of ga je?’ vroeg Noa.
‘Baantje,’ zei Floor zonder Noa aan te kijken en ze liep weg.
‘Ook tot morgen,’ zei Noa half kwaad, half verbaasd.
‘Kom,’ zei ik. ‘Let’s go to the PM.’
Noa en ik liepen richting PM.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.