Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Trip to hell! » 24.Laughing with the twin.

Trip to hell!

23 juli 2010 - 19:23

1186

2

337



24.Laughing with the twin.

Vandaag ben ik jarig!!! En daarom krijgen jullie een extra lang deeltje.


Het gevoel van een hongerige maag maakte je wakker. Een luide kreun verliet je mond toen je je omdraaide. Geschrokken opende je je ogen toen je hard tegen iemand op botste. Je zag niets omdat het zo donker was, je knipperde een paar keer zodat je ogen gewend raakten aan het donker. Tom fluisterde zacht 'Good evening, sweetheart.' vermoeid keek je Tom aan maar je mompelde uiteindelijk toch rustig terug 'Hye.' Tom glimlachte, je verschoot toen Bill plots zei 'How do you feel?' verbaasd keek je achterom waar Bill lag. Je was al vergeten dat hij er ook nog was. Bill glimlachte lief naar je en keek je vragend aan. Je zei zacht 'Better, but I'm a bit hungry.' Bill lachte lief en zei 'I think that it's normal, cause you haven't eaten for more than two days.' Bill die zijn armen om je heen had geslagen, liet je los en stond op. Hij liep naar de deur en weg was Bill zonder iets te zeggen. Verbaasd keek je hem na, maar dan voelde je de koude terug komen omdat Bill was weg gegaan. Je drukte jezelf dichter tegen Tom aan zodat je wat meer warmte van hem zou krijgen. Tom had door dat je het terug koud had en sloeg zijn arm rond je middel en trok je nog dichter tegen zich aan. Je hoorde voetstappen naar je toekomen en je voelde het bed een beetje in zakken. Bill zei zacht 'Honey, I've some food for you.' je hief je hoofd terug op en je keek over je schouder naar Bill die een hele plateau met eten bij zich had. Tom haalde zijn arm rond je middel weg zodat je je kon omdraaien en kon recht op gaan zitten. Je keek Bill dankbaar aan en je zei lief 'Thanks a lot!' Bill glimlachte en zei lief 'You're welcome.' Bill nam de plateau op en zette hem voorzichtig op je schoot. Je nam het bord met spaghetti en wat bestek. Daarna begon je rustig te eten terwijl de jongens er op toe keken. Genieten sloot je je ogen toen je de spaghetti in je mond stak. Dit was zo heerlijk. Na twee dagen niets te hebben gegeten deed het echt goed om iets binnen te krijgen. Zelfs zoiets eenvoudig als spaghetti smaakte overheerlijk. Bill zei lachend 'It's good to hear that you like it.' je opende je ogen en meteen voelde je je wangen rood worden. Tom lachte en zei 'Oh, now you have the same color as the tomato sauce.' je werd nog roder toen Tom dat zei. Bill lachte en zei 'But you're much more beautiful than the sauce.' het leek wel alsof je zou ontploffen, je gezicht zag echt knalrood. Je besloot om de tweeling even te negeren en gewoon verder te eten.

Bill legde de plateau weg en draaide zich terug naar je om. Je lag op je rug en liet je blik door heel de kamer glijden. Eigenlijk had je best een klein kamertje, maar tja het was hier nu eenmaal geen hotel. Je schrok op uit je gedachten toen je plots iemand zijn tong over je wang voelde glijden. Geschrokken keek je op en wendde je meteen je gezicht af. Je zag dat het Tom was, Tom zei grijnzend 'You had some sauce on your cheek.' met een vies gezicht veegde je het speeksel van Tom van je wang af. Bill grijnsde en zei 'That's not nice of you, he wants to help you and then you're acting like that.' je mompelde geïrriteerd 'I didn't ask him to do that.' Tom grijnsde naar jou en kwam dichter tegen je aan liggen. Je rolde met je ogen en draaide je dan met je rug naar Tom. Bill keek je glimlachend aan en streelde dan zacht door je haren. Plots voelde je een hand zachtjes over je buik strelen. Ongemakkelijk bewoog je, het mocht dan misschien warmer zijn om tussen de jongens in te liggen. Maar te handtastelijk moesten ze nu ook weer niet worden. Ze mochten dan wel knap zijn, maar je kende hun nog niet goed. Jij ging toch ook geen mensen die je nog niet goed kende gewoon kusjes op de mond geven of ze beginnen te betasten. Dat was iets wat je niet deed. Maar die manieren hadden de jongens blijkbaar nog niet geleerd, want Tom streelde gewoon verder en ging steeds hoger richting je borsten. Je zei stil 'Euhm Tom, can you stop it please.' Tom haalde meteen zijn hand weg van onder je bloesje en legde zijn armen terug rond je middel. Bill was ook opgehouden met je haren te strelen en hij keek je lief aan. Plots voelde je lippen in je nek. Oh nee, die wist echt niet van op houden. Je voelde je echt niet op je gemak. Je bewoog je iets meer naar voor zodat je meer tegen Bill zou aanliggen. Bill had door dat je je echt niet op je gemak voelde en mompelde stil iets tegen Tom. Tom haalde meteen zijn lippen van je nek en fluisterde toen zacht in je oor 'You really don't like it,don't you?' je schudde je hoofd en zei stil 'I don't know you so...' Tom zei snel 'But you can get to know me better.' je zuchtte zacht. Je had beter niets gezegd, nu dacht Tom echt nog dat je in hem geïnteresseerd was, maar dat was je echt niet. Je wou gewoon dat hij stopte met aan je te zitten. Bill zei zacht iets tegen Tom, die meteen zuchtte. Tom mompelde stil 'Yes brother.' verbaasd keek je Bill aan en zei je snel 'Are you brothers?' Bill was even overvallen door je vraag maar zei dan toch 'Yes, we are a twin.' verward keek je Bill aan terwijl je zei 'A twin?' Tom zei rustig 'Yes.' verbaasd mompelde je 'Oh, I didn't know that.' Bill grinnikte en zei 'It is difficult to see, cause we're totally different.' je knikte en zei 'That's true, but you can see that you have the same faces. But isn't it difficult to be a twin?' Bill lachte en zei 'Sometimes, but it's also very handy especially if...'
Zo geraakten jullie aan de praat over hoe het was om een tweeling te zijn. Bill en Tom vertelden je over hun jeugd, over alles wat ze uitstaken als ze klein waren, maar ook over de nadelen om een tweeling te zijn op het gebied van meisjes, dat ze steeds op dezelfde meisjes vielen en dan ruzieden over wie het meisje nu kreeg om dan uiteindelijk het meisje zelf te laten beslissen. Geïnteresseerd luisterde je naar wat Bill en Tom je te vertellen had.
Voor het eerst sinds dat je ontvoerd was kon je terug lachen. Niet nep lachen, maar echt lachen. Maar toch was er een keerzijde aan deze medaille. Hoe beter je de tweeling leerde kennen, hoe meer je jezelf af vroeg waarom ze je hadden ontvoerd. Waarom ze je hier in de bus hielden en ze je niet naar hun huis toe brachten. En vooral, wat ze nog met je van plan waren.

Krijg ik van jullie allemaal een reacties alsjeblieft?


Reacties:


thfanforum
thfanforum zei op 15 maart 2012 - 20:47:
prachtig


4passions
4passions zei op 27 juli 2010 - 14:15:
Leuk dat ze haar eindelijk nog eens goed voelt!! verder!
x