FanFic.nl

When a muggle meets a Weasley.

Hoofdstuk 70: Knock you down

‘Wat een achterlijke soap. Hebben jullie dreuzels niets beters?’ Ik gaf Redos een por in zijn zij. ‘Beledig het nou niet.’ ‘Humpf. Ik denk dat ik je toch aardiger vond, voordat ik je over me had verteld.’ Een paar uur geleden had Redos me uitgelegd waar de Nulles Ordiatio voor stond. Het was eigenlijk best wel simpel. Niet gevaarlijk voor tovenaars of heksen. Voor mij wel. Als Redos zijn mond voorbij praat over mij, ben ik er geweest. Nulles Ordiatio betekent vanuit het Latijns vertaald”�geen regering. De leden praten Latijns met elkaar, zodat niemand anders het begrijpt. Latijns word dus schijnbaar ook niet meer in de toverwereld gesproken. Kort samengevat: ze zijn tegen de plannen van de regering, en ze willen meer vrijheid voor het volk. Meer legde hij niet uit. Er beleven nog zoveel vragen over. Waarom die rode doek en hoe hij lid is geworden. Maar ik wilde de stemming niet bederven. Na de lunch gingen we terug naar onze kamer. Daar vertelde ik hem over mijn ontmoeting met Ginny, over Gauthier, over Fred, over alles eigenlijk. Het luchtte op om mijn verhaal aan iemand te vertellen die er niets mee te maken had. Na mijn verhaal vertelde hij wat over zijn afkomst, maar hij hield het oppervlakkig. Zijn vader was Spaans, maar scheidde met zijn moeder toen zij zwanger van Redos was. Waarom weet ik niet. Zijn moeder was een heks, maar overleed toen hij vier jaar was. Nu woont hij bij de broer van zijn moeder, zijn oom dus. De oom van Redos rund een weeshuis en daar heeft Redos een kamer. Eigenlijk is hij ook een soort van wees. Over broers of zussen had hij het niet, dus zal hij die wel niet hebben. Tijdens zijn verhaal hield hij zich groot, maar ik weet zeker dat het hem pijn deed. Doelloos zapte Redos langs de kanalen. Het was al weer avond en ik voelde me moe. Ik gaapte en ging onder de deknes van mijn be3d liggen. Redos bleef op het voeteneind zitten en keek glimlachend achterom. Na die gesprekken zijn we dicht naar elkaar toe gegroeid. Hij zette de tv wat zachter en ik bedankte hem. Langzaam dommelde ik in. Toen ik half lag te slapen werd de deur open gedaan. Verbaasd keek ik op. Ik had mijn medicijnen toch al gehad? Ik keek op en zag Fred in de deurpost staan. Toen ging alles snel. Als ik niet beter wist, had ik gezegd dat het in een seconde was gebeurd. Fred rende naar Redos en sleurde hem van mijn bed. Redos had dit niet verwacht en verloor zijn even wicht, waardoor hij op de grond viel. Fred leek wel buiten zichzelf te treden en sloeg met zijn vuist tegen Redos zijn gezicht. Een luide krak klonk door mijn ziekenhuiskamer. Bloed gutste uit de neus van Redos. Ik wilde wel bewegen, maar kon het niet. Stokstijf lag ik in het ziekenhuis bed en keek naar het schouwspel. ‘Fred.’ Fluisterde ik. Meteen stopte Fred met slaan en keek naar me. ‘Wat heb je haar aangedaan? Heb je pijn Veer?’ Fred schreeuwde. Toen ik niet antwoordde keek hij van mij naar Redos en weer naar mij. ‘Hij, hij.’ Stamelde ik. Fred liet Redos los en liep naar me toe. Hij trok me overeind en omhelsde me. Ik zag over Fred’s schouder dat Redos overeind krabbelde en zijn toverstok pakte. Hij mompelde een spreuk en zijn neus stond weer recht. Het bloeden was nu ook opgehouden. ‘Maak je mar geen zorgen. Ik zorg ervoor dat hij je met geen vinger meer aanraakt.’ Fluisterde Fred in mijn oor. Verward schudde ik mijn hoofd. ‘Nee.’ Stamelde ik. Vragend keek Fred me aan. ‘Hij heeft me helemaal geen pijn gedaan.’De zin kwam hakkelend uit mijn mond. Een denkrimpel verscheen op Fred zijn voorhoofd. ‘Hij is aardig en ik wil dat je hem met rust laat.’Het klonk bozer dan ik had gewild. Even leek Fred van zijn stuk gebracht. Toen schoten zijn ogen vol en liet hij me los./ Hij schudde zijn hoofd en liep langzaam achteruit. Toen drong het pas door wat hij dacht. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en schudde ook mijn hoofd. ‘Nee.’ Mompelde ik in mijn mond. Fred was inmiddels al bij de deur. Hij deed de deur open en liep de gang op. ‘het is niet wat je denkt!’ Schreeuwde ik. Ik weet zeker dat hij me had gehoord, maar hij negeerde me. Voorzichtig kwam Redos naast me zitten. Tranen stroomde vanaf mijn wangen op zijn T-shirt. ‘Hij komt wel weer terug.’ Zei Redos sussend. Ik wilde hem geloven, echt waar. Maar ik twijfelde over de waarheid van zijn zin..

Reacties: