FanFic.nl

Marijn ( weet nog geen andere ;x )

1.

Een meisje genaamd marijn kwam het schoolplein opfietsen.
Ze had haar haar in een staart en was grotendeels in het zwart gekleed.
Ze zag er best vrolijk uit met haar oordopjes in.
Maar de vrolijkheid verdween toen ze een paar jongens uit haar klas zag die tegen haar begonnen te schreeuwen.
Ze hoorde niet wat ze zeiden doordat ze oordopjes met harde muziek in haar oren had, Misschien was dat wel beter.
Het waren geen aardige woorden, meer scheldende woorden.
Woorden die haar elke schooldag weer pijn deden.
Ze fietste snel langs ze heen en parkeerde haar zwarte omafiets in de fietsenstalling.
Daar werd ze tegengehouden door een groepje.
Hetzelfde groepje als daarnet die schreeuwden.
Ze had nog steeds haar oordopjes in en probeerde zich er niks van aan te trekken en negerend naar het schoolgebouw te lopen.
Een paar meisjes deden nog een poging om haar te laten struikelen, wat mislukte.

Bij haar kluisje aangekomen deed ze haar oordopjes uit en legde haar jas en ipod in haar kluisje.
Terwijl ze de bel hoorde pakte ze nog wat boeken uit haar kluisje en verdween de gangen in naar haar les.
Door de klas klonk een lage bromstem van de leraar die duits gaf.
Hij was weer eens chaggarijnig en dat betekende een erg leuk uurtje. Uhum.
Marijn had plaatsgenomen in het hoekje achterin de klas en zat achter 2 jongens.
2 jongens die haar zonet nog hadden uitgescholden.
Ze hielden zich erg rustig, want erg dom waren ze niet.
Een woord en ze konden vertrekken had de duitse leraar gezegd, dat meende hij.
Marijn kwam de les door met wat geteken in haar schrift wat ze graag deed.
Dit keer was ze bezig met een grote pinguin die een heel a4tje bedekte.
Ze werd gestoord door de verlossende bel. duits was afgelopen.
Met veel herrie verliet iedereen het lokaal.
Als laatste verdween ook marijn uit het lokaal hopend op zo weinig mogelijk irritante kinderen buiten het lokaal.
Ze was nog niet eens de trap af of het begon al.
Het grootste deel van haar klas was beneden aan het klieren en zagen haar lopen.
Marijn probeerde het gescheld te negeren maar de kinderen hielden daar niet van dus begonnen ze haar aandacht te trekken
door haar tas af te pakken, die belandde in de prullenbak vol kauwgom en andere gore rotzooi.
Er verliet een grote zucht uit de mond van marijn en ze liep verder.
Bijna huilend opende ze haar kluisje om haar boeken erin te proppen en haar gymspullen eruit tevoorschijn te halen.
Een meisje keek haar aan en liep naar haar toe.
Marijn negeerde haar totdat het meisje zei : 'gaat het?'
Zon simpel zinnetje, die ze toch amper hoorde en al helemaal op school niet.
Jarenlang heeft ze het getreiter van haar klasgenoten aangehoord.
Nooit vroeg iemand of het ging of iets aardigs waarvan ze het echt meenden.
Het meisje keek haar nog steeds vragend aan en herhaalde de zin nog een keer.
Marijn antwoorde jawel hoor maar wie ben jij eigenlijk.
In haar hoofd spookten allemaal vragen rond.
Zou ze dit echt menen? Zou ze me aardig vinden? In welke klas zat ze? Waarom kwam ze naar haar toe? en nog velen van dit
soort vragen.
Het meisje vroeg of het echt wel ging, waarop marijn antwoorde ze hebben mn tas in de prullenbak gepleurd en ze haten me.
Het kwam eruit zonder dat ze het wou.
Het meisje antwoorde niets. ze bleef marijn aanstaren en na een poosje vroeg ze of ze haar misschien pestten.
Waarop marijn antwoorde : 'het is maar net hoe je het noemt, maar ik vindt dat ze gelijk hebben.'
Het meisje keek haar raar aan en zei tot slot maar dat ze naar haar les moest en verdween.
Marijn was toch al te laat waarschijnlijk, want haar gymleraar kon het echt niet waarderen als je ook maar 1 minuut te
laat binnenkwam.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.