FanFic.nl

Marijn ( weet nog geen andere ;x )

2.

En zoals voorspelt was de gymleraar chaggarijnig en liet haar naar de concierge gaan om een te laat briefje te halen.
Toen ze opnieuw aankwam bij de gymzaal was de meisjeskleedkamer grotendeels al leeg en kon ze rustig omkleden zonder dat
er ook maar een rotopmerking werd gemaakt.
Toen ze even later de gymzaal inkwam met het te laat briefje zat iedereen al op de bank naar de uitleg te luisteren.
De gymleraar keek om en zei welkom mevrouw kono wat leuk dat u toch hebt besloten om hier te komen.
Er verschenen een aantal grijnzen op de bank terwijl marijn ging zitten op hoek van het bankje zo ver mogelijk van de
rest vandaan.
De les werd besteed aan basketbal waar ze dus teams moesten kiezen.
Er werden een aantal kinderen naar voren geroepen om de teams te kiezen en natuurlijk werd marijn niet naar voren gehaald.
Als laatste klonk haar naam door de zaal en ze werd bij het zuchtende team ingedeeld waar ze haar begonnen uit te schelden
En te zeggen dat ze er niks van kon.
Dat was niets nieuws en dus hoefden ze het niet meer te vertellen dacht marijn maar ze zei niks.
Ineens schoot de tas in de prullenbak weer in haar gedachten..
Als ze die niet terug zou krijgen zal ze heel veel gezeur van de leraren krijgen dus moest ze die maar weer uit die vieze
prullenbak gaan vissen.
Ze besloot om dat maar na deze les te doen.
Haar gedachten werden gestoord door een schreeuwende gymleraar die zei dat haar team moest gaan spelen.
Dat betekende dat ze dus weer ballen tegen haar kop zouden gooien en haar helemaal gaan afzeiken als ze verloren.
Misschien wel de ergste reden dat ze basketballen haatte was die ballen, die kwamen zo hard aan als ze expres naar haar hoofd
werden gegooit en moest ze ook nog eens net doen alsof het haar geen pijn deed zodat de klas geen lol had.
Ze stond op en liep het veld in.
Ze nam plaats achterin het veld waar ze hoopte dat ze haar met rust lieten en niks deden.
Het vreselijke geluid van het fluitje klonk door de zaal en het spel was begonnen.
Het leek een poosje goed te gaan totdat een jongetje riep dat zij ook wat moest doen omdat ze achter stonden.
Er vloog een bal op haar af die ze nog maar net kon ontwijken.
Even later hoorde ze geschreeuw. De jongens die riepen vang hem dan ook, je kan ook niks en nog veel meer.
De gymleraar zei dat ze rustig moesten doen want anders werden ze eruit gestuurd.
Marijn was de gymleraar voor heel even dankbaar.
Maar even later ging het wel fout en op haar hoofd belandde een basketbal.
Ze kon haar tranen nog maar net tegenhouden, het liefst zou ze in huilen uitbarsten maar dat vonden ze leuk dus hield ze het
altijd tegen.
Ze gunde haar klas geen lol.
De gymleraar vroeg of het ging. Marijn antwoordde met barstende koppijn dat het wel ging en ze ging weer staan op haar plek.
Op haar teams mond verscheen een grijns. Ze waren nog niet klaar met haar.
Toen de bel marijn verloste van gym rendde iedereen naar de kleedkamers en kleedde zich om.
Marijn zat in een hoekje zich om te kleden toen er een meisje naar haar toe kwam en pakte haar mobiel ineens weg.
Marijn probeerde haar nog tegen te houden en af te pakken maar het lukte niet.
De meisjes renden ermee naar buiten en marijn bleef rustig zitten.
Zuchtend pakte ze haar gymtas en liep ook de kleedkamer uit.
Toen ze de hal weer inkwam zag ze de meisjes staan en ze riepen dat haar mobiel naast haar tas in de stinkende prullenbak
lag.
Marijn zuchtte.
Wat had ze hun aangedaan? Wat hadden ze tegen haar? Waarom ging dit al jaren zo? Waarom deed niemand wat? en het belangrijkste
was wanneer hield het op?
Marijn viste haar tas uit de prullenbak met een uitdrukkingloos gezicht en liep snel weg naar haar kluisje.
Haar mobiel zat in haar tas die openstond, en ook die legde ze maar in haar kluisje.
Nog een lesuurtje en dan had ze pauze, nog een lesuurtje dan begonnen ze pas echt.
Zuchtend liep ze naar het lokaal waar ze les had en haar leraar keek haar aan met een chaggarijnig gezicht en vroeg waar ze
vandaan kwam.
Marijn antwoordde dat ze nog even naar haar kluisje moest en ging snel zitten, met de afkeurende blik van haar lerares in haar
rug.
Ook dit lesuur tekende ze weer in haar schrift, ze ging verder met waar ze het 1e lesuur aan was begonnen.
Haar pinguin.
Er verscheen een druppel op de snavel van de pinguin, marijn merkte dat ze tranen in haar ogen had en veegde ze weg.
Ze zat zoals gewoonlijk weer alleen achterin de klas en had nog steeds barstende koppijn van het vorige lesuur.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.