FanFic.nl

"Obsessie" [afgewerkt!]

Chapter 16. Epiloog

Tom tikte verveeld op het stuur. Het was dan ook een eeuwigheid rijden van Berlijn naar Hamburg. “Waarom wilde je nu ook al weer perse naar Hamburg?”� vroeg Tom. “Om een oude vriendin op te zoeken,”� zei Bill. Hij keek in het spiegeltje voor zich. “Zit mijn make-up wel goed?”� vroeg hij onzeker. “Bill, doe normaal, je ziet er goed uit,”� zuchtte Tom. Bill grinnikte om Tom zijn gezicht en gaf hem een por. “Zeg wil je dat ik mijn prachtige cadillac in de prak rijd en dat jij dood bent?”� vroeg Tom. Bill schudde zijn hoofd en zette zijn mohawk goed. Hij was nu 20, bijna 21. Over twee maanden zou hij 21 worden. Het was al 10 jaar geleden dat Bill uit de instelling was ontslagen. En nu wilde hij doodgraag Marie nog eens opzoeken. Tom was haar al lang vergeten, maar hij niet. De foto van hem en Marie hing nog steeds op zijn kamer op. “En wie wil je eigenlijk opzoeken?”� vroeg Tom terwijl hij van de autostrade afging. “Marie,”� zei Bill. “Wie the fuck is Marie?”�vroeg Tom met een opgetrokken wenkbrauw. “Idioot,”� kreunde Bill. Tom wende verontwaardigd zijn blik van Bill af en concentreerde zich weer op de weg. Bill bekeek het pakje op zijn schoot. Zou ze wel blij zijn met het cadeautje? Hij hoopte in ieder geval van wel. “Hier is het!”� riep Bill plots. Tom duwde abrupt op de rem waardoor ze hevig tot stilstand kwamen. “Het bestaat nog,”� mompelde hij. Tom begreep het nu ook weer. Hij wist weer wie Marie was. “Wil je hier echt nog eens terug komen? Ik bedoel, je hebt hier jaren gezeten,”� zei Tom. “Ja, ik zei toen toch dat ik hier als bezoeker zou komen, en niet als patiënt,”� zei Bill en hij stapte uit. Zijn hakken maakte een geluidje op de tarmak. Ergens was hij nerveus om Marie nog eens terug gezien. Het was dan ook al 10 jaar geleden. Hij wilde haar vertellen wat hij met zijn leven had gemaakt. Dat hij een populaire zanger was geworden, maar dat wist ze misschien al. Toch wilde hij haar zijn eigen verhaal vertellen. Bill duwde op de bel van de inkom. De deur ging open waardoor de broertjes naar binnen konden. Achter de inkom balie zat nu even niemand. Bill en Tom namen plaats op een bank. Ze zouden hier wel wachten op iemand.

Een meisje bracht de tweeling naar het kantoor van Marie. Bill trok zijn bloesje en juwelen goed. Zijn handen waren klam geworden. Hij was net zo nerveus als toen hij naar huis mocht. Marie was er gelukkig, anders moest Bill nog langer wachten. Het meisje ging eerst binnen. Bill hoorde hen praten. “Jullie kunnen binnen,”� zei ze. Bill ging enthousiast binnen. Marie zag er iets ouder uit, maar veel was ze niet verandert vond Bill. “Mijn gott Bill, wat ben jij verandert,”� glimlachte Marie. Bill nam plaats op een stoel. Tom ging op de stoel langs hem zitten. “Het is geweldig om jullie weer te zien,”� zei Marie. Bill gaf zijn cadeautje af. “Ik wilde je iets terug geven,”� glimlachte hij. “Ik vind het al genoeg dat je nog eens langskomt,”� gaf Marie toe. “Maar vertel me eens, hoe gaat het met jou?”� Bill vertelde al glunderend hoe hij tot populaire zanger was uitgegroeid. Marie glimlachte blij. Ze vond het zalig dat Bill nu als bezoeker voor haar zat. Als een echte jongenman met piercings en tattoo’s. Ergens had ze wel gedacht dat Bill hier vol piercings en tattoo’s voor haar zou zitten.
De hele namiddag praatte Bill en Marie over van alles en nog wat, maar aan alles moet ooit een einde komen. Bill nam afscheid van Marie. Tom zat al weer aan het stuur van zijn cadillac. Bill kwam langs hem zitten en zwaaide naar Marie. Een gelukzalige glimlach sierde zijn mond. Het was hem gelukt, hij had echt iets gemaakt van zijn leven. Hij vond het geweldig dat hij nog eens was langs gekomen. Hij beloofde om wat vaker langs te komen, als hij tijd had en even niet moest optreden. “Ik heb een idee!”� riep Bill uit toen ze al weer op de autosnelweg zaten. Tom schrok van Bill en verloor bijna de controle over zijn stuur. “wat?”� vroeg Tom terwijl hij zijn linkerhand op zijn borstkast legde. Zijn hart maakte even overuren. “We geven een concert in de instelling!”� zei Bill enthousiast. Tom glimlachte. “Met Kerstmis lijkt me prima, want kerstmist is daar altijd dood,”� mompelde Bill donker. “Hey, daarom gaan wij hen een goede kerst geven!”� zei Tom. “En we kopen cadeautjes voor iedereen die er zit en voor Marie,”� glimlachte Bill. “Dat zal absoluut hun beste kerst ooit zijn,”� glimlachte Tom. “Ik bel straks naar David, hij zal het hopelijk ook goed vinden, zo niet, ga ik in mijn eentje en sleur ik jou mee om me te begeleiden met gitaar en…”� Bill maakte nog een hele toekomst plan over concert en dingen met de instelling. Hij wilde gaan investeren in betere kamers, eten en uitstappen. Een grote glimlach sierde zijn mond.

Reacties: