FanFic.nl

22 Balloons

Five Balloons

Ik drijf op de oceaan. Mijn haren zweven als een lijst om mijn hoofd heen, mijn geel jurkje is nat en maakt een mooie, bloemige vorm in het water.
Ik heb een hand vast, nieuwsgierig draai ik mijn hoofd naar links om te kijken van wie. Frits. Ik lig naast Frits. Maar hij kijkt me niet aan, hij staart naar de zon, die fel boven ons aan het schijnen is.
Een prachtig liedje van vogels, water en violen laat mijn ogen sluiten. Voor een tijdje ben ik weg. Ik hoor alleen maar de muziek spelen en de wind waaien, en voel de hand van Frits in de mijne. Ik ben gelukkig.
Maar dan verandert het allemaal. Het geluid wordt onheilspellend. Dondergeluiden, krijsende kraaien.
Ik open mijn ogen, de zon is weg en is veranderd in een zwart gat, de blauwe lucht is eveneens zwart. De oceaan is een bak vol inkt.
Frits zakt weg naar beneden en laat mijn hand los. Hij verdwijnt diep in de inkt. Ik blijf alleen achter, terwijl ik hem achterna duiken wil, maar ik ben verlamd en alleen mijn ogen kunnen bewegen, maar ze staan vol tranen.

Ik schrik wakker, en ook Frits wordt zo abrupt uit zijn droom gehaald. Hij rent de kamer uit.
Ik trap mijn deken ergens op de grond. Op blote voeten ren ik naar de badkamer, waar het blijkbaar erg glad is, want ik val vrij hard op mijn kont.
‘Auw, dat wordt een blauwe plek.’ grom ik en sta op. Met een zere kont kleed ik me uit.
Ik spring onder de douche. ‘Ik ga denk ik het huis eens schoonmaken.’ zeg ik tegen mezelf terwijl ik eerst mijn lichaam schoonmaak.
Ik stap uit de douche, droog mezelf af en loop terug naar mijn slaapkamer. Ik trek mijn klerenkast open. Met een frons op mijn voorhoofd kijk ik naar de berg kleding. Ik kies een lichtroze jurkje uit en trek hem over mijn hoofd.

Frits ligt op de bank met zijn oogjes gesloten. Vertederd kijk ik naar hem terwijl ik voorbij loop, richting de hal en voor een kast stop. Ik trek de deuren open en pak allerlei schoonmaakspullen eruit. Dan loop ik terug naar de woonkamer en leg alles op tafel.
Ik pak de afstandsbediening van de stereo en zet hem aan en dan op spelen. Het hele huis wordt gevuld met muziek met een heerlijke beat om op te dansen.
Ik pak de stofzuigen en stop hem in het stopcontact. Ik beweeg mee op de muziek en beweeg met mijn heupen. Luidkeels zing ik mee terwijl ik al het stof en andere rotzooi opzuig. Ik draai in rondjes waardoor mijn jurkje mee gaat.
Frits kijkt op en legt zijn kopje weer op zijn plaats. Hij denkt zeker dat ik nu weer gek aan het doen ben.
Als de hele woonkamer gestofzuigd is, leg ik hem weg en pak een doekje en wat schoonmaakspul. Ik boen de tafel, de televisie, de stereo en de kasten.
Als ik met dat klaar ben, pak ik een teiltje met water en sop en begin af te wassen. Ik zing weer mee met een liedje en dans op de muziek.
Plots voel ik twee handen op mijn heupen. Ik schrik op en kap de bak over de persoon die mij vast houd. Ik draai me om en haal opgelucht adem als ik zie dat het Tom is.
‘Tom, jezus, wat doe jij hier?’ verzucht ik.
‘Ik wou langskomen, ik had aangebeld maar je hoorde het niet, dus wou ik je maar verrassen.’ lacht hij, maar trekt weer een zielig gezicht.
‘Sorry, sorry. Ik pak een handdoek voor je.’ Ik ren de keuken uit, naar de badkamer. Daar pak ik een handdoek en ren weer terug. Ik geef hem de handdoek, zorgvuldig droogt hij zich af en trekt zijn shirt over zijn hoofd uit.
‘Heb je toevallig een shirt voor me?’ Ik staar hem heel lang aan. Zijn licht getinte huid, zijn spieren. Wauw.
‘Mosa?’ Ik schrik op uit mijn trans en knik snel. Zo snel ik kan, ren ik naar mijn slaapkamer. In mijn klerenkast ga ik op zoek naar een T-shirt dat hij mogelijk past. Tussen al mijn veel te kleine en veel te belachelijke T-shirts, vindi k een shirt van Andy dat ik mocht lenen.
Ik geef het shirt aan Tom, die het meteen aantrekt.
‘Gelukkig, hij heeft zijn shirt weer aan.’ zeg ik in mezelf.
‘Waar heb jij zo leren dansen?’ vraagt hij na een tijdje, als we in de zetel zitten.
‘Ik zit op dansles, daar ga ik elke woensdag naar toe.’ zeg ik bijna trots. Hebben de lessen toch effect.
‘Leuk, ik kom wel eens een keertje kijken.’ zeg hij grijnzend.
‘Mij best.’ zeg ik maar, toch moet ik aan Andy denken. Ook al weet ik niet waarom, maar volgens mij vind hij het niet zo leuk, dat ik met Tom omga.
‘Wat te drinken?’ vraag ik. Hij knikt, ik slenter naar de keuken en pak twee glazen uit de kast. Ik pak limonade uit de koelkast en schenk er de glazen mee vol. Dan wandel ik terug naar de woonkamer en geef Tom een glas aan. Ik ga weer naast hem zitten en pluk wat onwennig aan mijn jurkje.
‘Zo...’ zeg ik.
‘Zo...’ zegt Tom na mij. ‘Wie is dat op die foto daar?’ Hij wijst naar een foto van Frits en mij, toen we in Hawaï waren. Ik slaak bijna kreetje. Wil ik het wel vertellen? Durf ik het wel te vertellen? Beter ooit dan nooit.
‘Mosa?’ Tom wuift met zijn hand voor mijn gezicht. Ik kijk op en knik. Oké, waarom knik ik?
‘Het is Frits, mijn...’ Ik begin te stotteren, tranen beginnen al op te wennen. Mosa, sterk zijn, het is maar een simpele vraag! Zelfs dat kan je niet eens beantwoorden, lafaard.
‘... mijn overleden man.’ komt er zachtjes uit. Tom kijkt geschrokken en ziet de tranen al over mijn wangen stromen.
‘Het spijt me, ik... bedoelde het niet zo.’ zegt hij zacht en half stotterend. Hij slaat een arm om me heen en aait rustig over mijn rug.
‘Het geeft niet, je kon het niet weten.’ zucht ik tegen zijn schouder.
‘Ik wil het moment niet verstoren, maar ik moet gaan.’ lacht hij onwennig. Ik laat hem los en knik. Hij staat op, drukt nog een kus op mijn wang en loopt dan uiteindelijk mijn appartement uit.
Dit was raar, heel erg raar. Het voelde goed, verdomd goed.

Reacties: