Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Deadly Obsessions [T&B] 14+ » Deadly Obsessions -Part sixteen-
Deadly Obsessions [T&B] 14+
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
12 aug 2010 - 19:14
Aantal woorden:
357
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
152
Deadly Obsessions -Part sixteen-
Bij mam’s huis, parkeerde ik de auto voor de deur en rende naar de deur. Als een gek begon ik aan te kloppen, maar de deur werd niet open gedaan. De tranen stroomden over mijn wangen ‘Mama, alsjeblieft doe open?!’ ik wist dat ze niet thuis was en keek angstig om me heen, misschien stond Bill wel ergens. Nee gelukkig ik zag hem nergens. Ik voelde mijn mobiel trillen in mijn zak en toen ik op het schermpje keek zag ik Bill staan. Ik liet mijn mobiel van de schrik vallen en pakte hem daarna snel weer op. Ik klikte Bill weg en rende weer de auto in. Waar moet ik nu heen? Waar moet ik nu heen?! Ik reed maar naar het café en liep naar binnen met Rakker. ‘Hey Tom!’ hoorde ik een stem achter me, ik draaide me vlug om en keek geschrokken naar Delphine. ‘Wow, wat is er met jou gebeurt!’ zei ze geschrokken en bekeek mijn verminkte gezicht, kon ik het wel zo noemen? Naja voor mij was dit écht verminking. ‘Ik.. Ik had een vechtpartij, met.. met Rakker’ verzon ik snel en ze keek me ongelovig aan. ‘En waarom ben je zo gespannen en bang?’ vraagt ze verder. Die vragen alles.. Ik begin plots weer te huilen. Ooo nee! Niet huilen nou en waarom bij haar. Ze gaat me vast gek vinden. Ze lijkt meer te schrikken en neemt me mee naar een tafeltje bij het raam. ‘Neeeee! Niet bij het raam’ gil ik. ‘Oke.. eum dan gaan we..’ stamelt ze en kijkt om zich heen. Dezelfde barman staat weer achter de bar en kijkt Delphine vragend aan. ‘Jullie kunnen achter zitten’ zegt hij en gebaard wat. Ze neemt me mee naar achteren en daar plaatst ze me op een stoel. Ik krijg later een glas water en ik neem rustig een paar slokjes. ‘Kom maar tot jezelf’ stelt ze me gerust en wrijft over mijn rug. Meteen kalmeer ik en kijk haar aan. ‘Dit heeft je hond niet gedaan hé?’ zegt ze en ik schud langzaam mijn hoofd. ‘Wie wel?’ vraagt ze later en ik kijk haar geschrokken aan.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.