Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Lucky, this has been happened <--afgerond » 15
Lucky, this has been happened <--afgerond
15
Regina:
De tourbus stond voor. ik hees mijn schoudertas ietsje hoger op mijn schouder en keek naar mijn vrienden om me heen. Dat een week zo hard om kon gaan. Lilly zou ook meekomen. zij had haar school wel al af en zou een baantje zoeken in de crew net als ik misschien over een jaar zou doen. Larissa zou eerst nog een paar maanden een studie fotografie gaan volgen om zich vervolgens weer bij ons aan te sluiten als we ergens in Frankrijk waren. ik stond nu op de onderste tree van de tourbus. ik had al uitgebreid afscheid genomen gisteren van Mike en Fleur. ik zou ze gaan missen.
'Cill kom je?' riep ik maar Cilla bleef staan. 'Cilla, schiet op, we gaan hoor.' zei ik totdat ik de blik in de ogen van mijn zusje zag. 'Cilla...' zei ik en ze knikte. 'ik ga niet mee zusje. ik blijf hier.' die woorden staken als vlijmscherpe messen door me heen. 'niet mee? hoe bedoel je?' Bill kwam achter me staan en daarachter Tom. 'Regina, ik wil hier blijven om mama te helpen. ik kí¡n niet mee. jij moet wel gaan. je bent gelukkig bij Bill en dat moet zo blijven. je moet gelukkig zijn. ik red me wel maar ga alsjeblieft. ik kan niet mee...' haar blik ging even langs mij heen naar de personen achter me. ik kreeg tranen in mijn ogen. mijn zusje, tweeling, tweede helft, wilde hier blijven en mij laten gaan?! dat meende ze niet! maar toen ik haar ogen voor de zoveelste keer bekeek zag ik dat ze het meende. ik begreep dat ze dit echt zelf wilde en rende de bus uit en vloog haar om de hals. ik huilde ongegeneerd terwijl Cilla me troostte. na een paar secondes duwde ze me van zich af en duwde een klein tasje in mijn handen. 'aandenkens' zei ze en duwde me vervolgens naar de bus toe. zelf zette ze een stap terug terwijl ik instapte. Bill loodste me langs Tom naar binnen waarna ik in het zitgedeelte ging zitten en mijn tranen op de vrije loop liet.
ik zou haar een lange tijd niet zien. De enige troost die ik had was de gedachte dat we over een tijdje weer terug zouden komen. Dat beloofde Bill. Tom kwam ook naar ons toe. de rest zat ook nu zwijgend in de bus. Tom veegde verwoed iets weg uit zijn ooghoeken. huilde hij net? ik kon het niet bevestigen door mijn eigen tranen die Bill nu wegveegde. ik pakte het tasje in mijn hand en gooide de inhoud over de bank. een foto van ons twee. vrolijk lachend. onze memorystick die we gebruikte om foto’s en andere zooi mee op te slaan en mijn IPod. Die was ik bijna vergeten. er lag een briefje bij dat ze er zelf wat op had gezet voor me. ik deed de dopjes in en luisterde naar de zuivere klanken van een gitaar. een liedje wat Cill zelf had gespeeld. ik kreeg weer tranen en de bus reed weg. ik keek nog door het geblindeerde raampje. Cilla stond er nog steeds met Mike en Fleur aan weerzijdes. ook zij huilde nu en ik voelde dezelfde pijn. althans. dezelfde zusterpijn. eenmaal uit het zicht pakte ik een laatste voorwerp van de bank en gaf het aan Tom. zijn naam stond erop. ikzelf hield het niet meer en Bill drukte zich tegen me aan en wiegde me heen en weer. sussende woorden die me rustig zouden krijgen hoopte ik.
Tom:
Ik kon het niet geloven! ik had echt heel erg gehoopt dat Cilla ook mee zou gaan. ik zou haar dan eindelijk kunnen vertellen dat ik van haar hield! ik had nu eigenlijk uit de bus moeten springen en haar ervan overtuigen mee te gaan maar nee! ik was een lafaard! watje, nietsnut! ik durfde niet en nu waren mijn kansen verspilt! weg, gebroken! Regina had me een klein pakketje in de hand geduwd en ik rende naar de slaapvertrekken. ik trapte een aantal keren tegen mijn bedrand en sloeg hard tegen mijn kussen. ik was woest op mezelf.
toen ik weer wat rustiger was pakte ik het pakketje uit. er kwam een kettinkje uitgerold met een foto van Cilla en mij samen erbij. die hadden we gemaakt toen we ons verveelde toen zij ziek was. de foto was mooi en het deed bijna pijn om naar haar gezicht te kijken. vrolijk, lief en zo teder. iets nats drupte op mijn broek en opnieuw veegde ik een traan weg. ik pakte het kettinkje en klikte het om. ik zwoer mezelf het niet af te doen totdat ik haar ooit weer zou zien. het roosje wat eraan zat zou het bevestigen. weer kwamen er tranen. ik was haar kwijt...
EIND CYCLUS 1
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Reacties:
more more