FanFic.nl

Drugs VS Love

Hoofdstuk 28: Please don't die

POV Vivian
‘Ik moet nu echt gaan.’ Nee, hij mocht niet gaan. Vandaag was het de dag van de deal. Hij moest naar de Smileys. Fleur en ik hadden wat spionage werk gedaan. Ad, haar nieuwe vriend, kende Erik een beetje. Ad ging naar een feestje waar Erik ook heen ging. Toen Erik dronken was, had hij wat over de Smileys gevraagd. Stomdronken had Erik geantwoord dat die deal vandaag dus zou worden uitgevoerd. Lang leve Ad.
Dave wist nog en eens dat ik over zijn deal wist. Dave wurmde zich los van mijn greep. We zaten samen op de bank bij mij thuis. Hij had één of andere film gekocht, of gestolen, wie zal het zeggen. Het was een actiefilm, en ik vond er geen bal aan. Maar vandaag sprak ik niet tegen hem in. Zijn hoofd moest leeg zijn. Anders kon hij zich niet goed concentreren op de deal. Verdrietig liet ik hem gaan. Hij stond op en liep naar de kapstok. Ik beet op mijn lip. Hoe kon ik hem ooit tegen houden? ‘Dave?’ Vanuit de hal klonk een ja. ‘Moet je echt gaan?’ Ik stond op en liep naar hem toe. Dave stond wat aan zijn jas te peuteren en even later deed hij hem aan. Hij had nog steeds geen antwoord gegeven. ‘Kom hier, jij.’ Grinnikte ik en ik knuffelde hem. Dave lachte waterig en trok me nog dichter tegen hem aan. ‘Ik kom terug hoor.’

POV Dave
Ik wist dat die zin misschien onwaar kon zijn. Ik snoof nog een keer de geur van Vivian op. Hopend dat die nog lang in mijn neusgaten blijven, ik zal het nodig hebben. Voorzichtig duwde ik Vivian van me af. Ik probeerde haar blik te vangen, maar ze staarde naar mijn borstkast. ‘Hé, niet zo verdrietig zijn, zo erg is het niet.’ Met waterige ogen keek ze me aan. Niet huilen, alsjeblieft. Ik wil dat ze vrolijk is, en dan die gedachte van haar in mijn hoofd houden. Ik streelde met mijn handen over haar wangen. Langzaam boog ik voorover en kuste haar op haar mond. Ze klampte met haar handen zich vast aan mijn jas. Waarom maakte ze me het zo moeilijk om te gaan? Ik beëindigde de kus en duwde haar van me af. Ik moet nu echt gaan, anders kom ik te laat. ‘Bel me vanavond.’ Fluisterde ze. Normaal vroeg ze zoiets nooit. Verbaasd haalde ik mijn wenkbrauwen op. Vivian grijnsde en drukte een kus op mijn nek. Precies op de goede plek. Mijn meisje. Ik zuchtte van genot. Vivian stapte achteruit en gaf me ruimte om naar buiten te lopen. ‘Goed, ik bel je. Dag liefje.’ Voorzichtig streek ik een lok haar achter haar oor. Een opgeluchte glimlach kwam op haar mooie gezicht. Ik keek nog een keer in haar bruine ogen. Toen draaide ik me om en liep naar mijn motor. Ik maakte mijn motor los van de lantarenpaal en startte hem. Vivian stond in de deurpost en zwaaide. God, ze is onweerstaanbaar. Snel rende ik naar haar en gaf haar vlug nog een kusje op haar mond. ‘Doe voorzichtig.’ Fluisterde ze. Ik knikte. Ze moest eens weten wat ik ging doen. Ik haatte het om tegen haar te liegen, of iets achter te houden. Vivian drukte nog een kus op mijn mond. Ik beantwoordde die, en liep weer naar mijn motor. Soepel sprong ik erop en racete weg.

POV Vivian.
‘Alsjeblieft ga niet dood.’ Fluisterde ik toen hij de hoek om was.

Reacties: