FanFic.nl

Tokio Hotel Oneshots

Superstar

Oneshot over Tom Kaulitz, op het liedje "Superstar" van Taylor Swift.

Mijn inspiratie:De video van Billenia17x (die nu verwijderd is) over Tom op Superstar.

I'LL NEVER TELL
~Taylor Swift

©CC

Superstar - Taylor Swift

This is wrong but I can’t help but feel like there ain’t nothing more right, babe
Misty morning comes again and I can’t help but wish I could see your face

Hoe kan het dat een jongen mij zo bezighoudt dat zijn gezicht zesenveertig keer aan mijn muur hangt, en dat terwijl hij mij niet eens kent? Is dat niet het toppunt van fout? En hoe kan het dan, dat elke keer als ik naar één van die zesenveertig gezichten staar, ik me alleen maar goed kan voelen?
Elke saaie ochtend weer word ik wakker. Vannacht heeft het geregend en er liggen dauwdruppels op de bladeren, terwijl de horizon achter een dikke laag mist verdwijnt. Soms denk ik dat ik achter die muur van waterdruppels zijn gezicht zou kunnen zien. Niet zoals de zesenveertig versies van hem die aan mijn muur hangen, maar perfect, met dauwdruppels als zweet, en de zon in zijn ogen.

And I knew from the first note played I’d be breaking all the rules to see you
And you smile that beautiful smile and all the girls in the front row scream your name

De eerste keer dat ik hem voor het eerst gitaar hoorde spelen was ik al verkocht. Het klonk zo duivels goed, en zoveel magischer dan ik ooit een gitarist had horen spelen. Ik wist toen al dat ik de rest van mijn leven naar zijn muziek zou kunnen luisteren, en dat ik alle regels zou breken, alleen maar om zijn prachtige gezicht één seconde te kunnen zien.
De eerste keer dat ik hem zag bewegen was op tv. Hij glimlachte even, waarbij zijn piercing onopvallend bewoog, maar ik had het gezien. Het was bij een talkshow, en meteen hoorde ik een paar meisjes gillen. De camera werd op het publiek gericht, waar de hysterische fans vooraan zaten te gillen, met spandoeken met huwelijksaanzoeken. Ik wou op dat moment niets liever dan bij meisjes kunnen zitten, met mijn eigen spandoek, en keihard meegillen.

So dim that spotlight, tell me things like I can’t take my eyes off of you
I’m no one special, just another wide-eyed girl, who’s desperately in love with you

Maar nog liever dan bij hen naar mijn idool juichen, is bij hem alleen zijn. Niet in die eeuwige spotlight, gewoon in het donker, ergens waar niemand iets kan zien. Waar überhaupt niks te zien valt behalve hij en ik. Hij zou me alle waarheden over zichzelf kunnen vertellen die niet in de roddelbladen staan. Ik weet dat zijn prachtige bruine ogen mijn aandacht zouden trekken, de hele avond lang, terwijl zijn piercing bij elk woord dat hij zegt onweerstaanbaar zacht trilt.
Maar ik weet dat dit onmogelijk is, en dat het nooit gaat gebeuren. Waarom zou het? Er is niets dat mij bijzonder genoeg maakt bij hem op te vallen. Er zijn zoveel meisjes die hij kan krijgen, die elke avond aan zijn lippen hangen, die elke nacht weer over hem dromen, die flauwvallen bij het zien van zijn aantrekkelijke gezicht, die hun grote bambi-ogen ook niet van hem af kunnen houden. Meisjes die specialer zijn dan ik, die hem meer verdienen dan in, en die niet zo ontzettend hopeloos voor hem gevallen zijn, maar gewoon van hem houden.

Give me a photograph to hang on my wall
Superstar

Nu heb ik zesenveertig keer zijn gezicht aan mijn muur hangen, en nog steeds is het niet genoeg. Het is niet zozeer dat ik niet genoeg naar hem kan kijken, nee, het is de foto zelf. De meeste zijn gemaakt door bekende fotografen, of onbekende maar toch professionele fotografen, allemaal met spiegelreflexcamera’s, en geen enkele persoonlijke, genomen met een mobieltje van twee megapixel. Want dat is wat ik wil, een persoonlijke foto, het liefst één die hij of ik zelf gemaakt heeft, desnoods van slechte kwaliteit, die mijn muur mooier kan sieren dan al die zesenveertig posters, gemaakt met dure fotoshoots.

Good morning loneliness comes around when I’m not dreaming about you
When my world wakes up today, you’ll be in another town

Sinds de eerste keer dat ik hem zag droom ik dikwijls over hem. Niet elke nacht helaas, maar wel elke dag. Altijd dwalen mijn gedachten af naar zijn ogen, zijn lippen, zijn haar, zijn handen. Alle delen van zijn lichaam die hem zo bijzonder en uniek maken. Maar deze dagdromen vervullen mijn echte dromen nooit. Als een nacht voorbij gaat zonder dat ik over hem gedroomd heb, voel ik me leeg.
Ik weet dat elke dag, terwijl ik langzaam wakker word en aan mijn dagelijkse sleur begin, hij in een andere stad zijn leven aan het leven is. Ik weet zeker dat hij elke dag spannende dingen meemaakt, waarvan ik nooit zou durven dromen. Hij slaapt op de weg tot een uur of drie, waarna hij weer op een nieuwe bestemming uitkomt. Terwijl hij de soundcheck doet, nerveus is of zijn kleren recht trekt, kruipt mijn dag traag voorbij, eet ik weer een opwarmmaaltijd of bereid ik me voor op de volgende saaie dag. Want ik weet dat mijn leven nooit zoals het zijne zal worden.

And I knew when I saw your face I’d be counting down the ways to see you
And you smile that beautiful smile and all the girls in the front row scream your name

Ik heb hem één keer in het echt gezien. Het was in een bar, het stonk er naar bier en zweet, en ik stond tussen een groep gillende fans. Hoort dat zo, verliefd zijn en dan gillen? Ik deed vrolijk mee, maar toen hij opkwam snapte ik het. Zijn gezicht was zo hypnotiserend, dat mijn longen meteen een grote hap lucht namen om zijn naam te schreeuwen. Ik wilde dat hij ook maar even naar me keek, ik wilde zijn aandacht trekken, maar hoe hard ik ook riep, hij verstond me niet. Dat kwam omdat er nog honderd andere meisjes net zo hard aan het gillen waren als ik, toen ze zijn prachtige ontblote tanden zagen. De meisjes die vooraan stonden kregen een hand, en wij moesten het doen met zijn gitaarspel. Ik mag niet klagen, ik weet het, maar ik had het me anders voorgesteld. Sindsdien ben ik op plannetjes aan het broeden, om mezelf van de rest te onderscheiden en bij het volgende optreden van hem wél op te vallen.

So dim that spotlight, tell me things like I can’t take my eyes off of you
I’m no one special, just another wide-eyed girl, who’s desperately in love with you

Maar het was net alsof de spotlights nooit meer uitgingen. Hij werd bekender en bekender. Bars werden concertzalen en honderden meisjes werden duizenden meisjes. Ik heb nooit meer de moeite genomen naar een concert te gaan. Tussen honderd meisjes kun je nog een manier vinden om jezelf te laten zien, maar tussen duizend meisjes is er altijd wel één die hetzelfde idee had als jij. Je bent niet meer origineel en valt niet op. Toch ben ik nog altijd over hem blijven dromen, en de zesenveertig posters bleven hangen. Hij was nou eenmaal de jongen die mijn ogen zijn kant op trok en mijn aandacht urenlang vast kon houden, ook al was hij er al jaren niet meer geweest.
Van gewoon een meisje in een bar veranderde ik in gewoon een meisje thuis. Hij had geen kans meer om mij ooit nog te zien, en de enige keren dat ik hem zag waren de keren dat ik de tv aanzette en zijn gezicht voorbij flitste. Ik bleef altijd op de zender hangen, in de hoop nog meer van hem te kunnen zien. Want ik was nog steeds gewoon een meisje dat hopeloos verliefd op hem was.

Give me a photograph to hang on my wall
Superstar

Tijdens het optreden in de bar heb ik een foto gemaakt. Eentje maar, met mijn mobiel met een twee megapixel camera. Ik heb hem uitgeprint, maar nog niet aan mijn muur gehangen. Ik wacht nog altijd op een betere foto. Een foto waarbij ik vooraan sta, en hij mij zijn hand toereikt, of een foto waarop hij recht in de camera kijkt. Is dit niet wachten op het moment dat hij niet meer bekend is?

You played in bars, you played guitar and I’m invisible and everyone knows who you are
And you’ll never see you sing me to sleep, every night on the radio

Vroeger speelde hij in bars. Die tijd heeft hij ver achter zich gelaten. Enorme shows, met bewegende panelen, vlammen en lichteffecten, en ik weet niet wat nog meer. Ik kan alleen maar raden, aangezien ik zijn nieuwe soort optredens nooit echt heb gezien. Een preview van de derde live dvd op internet, amateurfilmpjes, gemaakt met twee megapixel camera’s. Ik had dat kunnen zijn. Ik had daar ook in het publiek kunnen staan met mijn twee megapixel mobieltje, om een glimp van zijn gezicht te kunnen filmen, zodat ik trots de hele wereld kon laten zien dat ik er geweest was. Maar waarom zou ik? Hij zou het nooit zien, en het zou toch niet om mij gaan, maar om hem. Het is geen manier.
Ik denk dat ik mijn kansen heb verspild. Die keer dat hij in de bar speelde en ik erbij was. Ik had hem toch makkelijk aan kunnen spreken naderhand? Na een halfuurtje moest hij toch waarschijnlijk afbouwen, en dat had ik mijn kans kunnen grijpen, als ik erop had gewacht. Maar dat heb ik niet gedaan, en nu zal hij nooit weten hoe ik elke nacht in slaap val mijn zijn muziek, en elke ochtend wakker word met zijn muziek. Hij speelt geen ballades voor mij naast mijn bed, maar mijn radio doet genoeg werk.

So dim that spotlight, tell me things like I can’t take my eyes off of you
I’m no one special, just another wide-eyed girl, who’s desperately in love with you

En als ik ‘s avonds mijn licht uitdoe denk ik nog steeds aan hem, terwijl ik de radio aanzet om naar zijn muziek te luisteren. Ik droom weer weg, en fantaseer over wij een toekomst zouden kunnen hebben gehad, als ik toen een stap had gemaakt. Ik pak de foto van de bar en blijf uren naar zijn gezicht staren.
Ik weet dat het onmogelijk was geweest. Als ik op hem was afgestapt, wat dan? Een jongen aanspreken betekent niet meteen dat je de rest van je leven met hem doorbrengt. Dat had ik toch moeten weten? Ik ben niet goed genoeg voor hem. Ik zou niet in zijn drukke leven passen, ik ben maar een meisje, en ik ben nog steeds hopeloos verliefd op hem.

Give me a photograph to hang on my wall
Superstar

Ik ga rechtop zitten met de foto nog steeds in mijn hand. Ik denk dat is het beste is dat ik ooit zal krijgen. Ik pak de plakband en hang de foto uit de bar vlak boven mijn kussen.
“Slaap zacht, mijn superster.”�

[Written: 24.06.10]

Reacties: