FanFic.nl

Not worth of rememberance anymore [Na The Dark Knight]

H6. A speechless Joker and his Batman

Het ijzeren lemmet voelt aan als een blok ijs op haar wang. En Louisa weet, dat het slechts een kwestie van tijd is tot de scherpe punt van het mes zich in haar gezicht zal boren. Maar het liefste denkt ze er niet aan. Noch aan de harde woorden van de clown, noch aan de barre positie waar ze zich in bevindt, wil Louisa denken.
'Ik had je me toch wel iets anders voorgesteld,' zegt de Joker met zijn akelige stem. Hij lacht even kort na die uitspraak.
'Zie je, politieagenten zijn meestal niet zo knap en blond, als jij bent. Maar wat maakt het ui't'?' gaat de Joker verder. Maar zodra hij weer begint te lachen verslapt zijn greep en krijgt Louisa eindelijk haar kans. Snel geeft ze hem een flinke stomp in zijn maag. De Joker slaakt slechts een korte pijn kreet en lacht meteen weer.
'Ha, dat had je nou niet moeten doen,' snauwt de Joker Louisa toe. Hij pakt haar zo stevig bij haar nek dat ze geen stap meer kan verzetten. Zodra hij ook nog het mes tegen haar keel duwt, hoort Louisa Gordon een kreet slaken.
'Laat haar gaan,' roept Gordon. Er ontstaat weer geroezemoes tussen de agenten en de handlangers van de Joker. Maar de Joker is nog lang niet klaar en haalt een klein pistool uit zijn jaszak, schiet een ongeduldig waarschuwingsschot af en roept 'Stilte!'
'Daar zijn we weer. Hah? En nu we toch de tijd hebben, wil je weten hoe ik aan deze littekens kom?' vraagt de Joker met een geamuseerde glimlach. Hij maakt een knikkende beweging met zijn hoofd, alsof hij zijn eigen vraag beantwoord. Louisa kijkt hem vol afschuw aan, maar kan het niet helpen dat ze toch zijn verhaal wil horen. Misschien komt het ooit nog van pas, om tegen hem te gebruiken.
'Nou, ik woonde al in een grote stad, toen. En ik was een van die lieve, onschuldige burgertjes. Op een avond liep ik naar huis, maar om daar te komen moest ik door smalle en donkere steegjes. Plotseling werd ik overvallen door een bende. Ze grepen me vast en vroegen me: 'Wil je een pak slaag of door het leven gaan met een eeuwige lach?' Ik was bang. Ik had geen antwoord. Dus wat ze deden, ze gaven me een pak slaag. Maar toen staken ze ook een mes in mijn mond. 'Nu zul je eeuwig lachen!' riepen ze allemaal. En toen deden ze dit,' vertelt de Joker en hij beweegt zijn hoofd om de littekens beter te laten zien.
'Maar eigenlijk, vind ik het helemaal niet erg. Nu weet ik wat ik moet doen. Nu weet ik dat ik de stad moet overnemen, en iedereen een eeuwige lach geven! Wat dat is wat clowns doen, of niet soms? Mensen aan het lachen maken! Ha ha ha!' zegt de Joker, waarna hij weer begint te lachen.
'Maar laat me jou nou eens beter bekijken, je doet me namelijk sterk aan iemand denken. Hah? Volgens mij hebben wij elkaar al eens eerder onmoet, of niet?' vraagt de Joker. En voor even veranderd zijn maniakale blik in een vragende blik. Alsof dat niet genoeg is, valt hij stil. Er komt geen woord meer over zijn lippen. Louisa krijgt de rillingen van de manier waarop hij haar aankijkt.
'Ik ken jou,' fluistert hij zo, dat alleen Louisa het kan horen.
'En ik ken jou!' roept een zware stem. Louisa kijkt geschrokken opzij en ziet een donkere gedaante achter de zwarte bus vandaan komen. Door haar beweging is er een snee vlak onder haar kin ontstaan en het bloed sijpelt uit de snee. De Joker heeft het alleen drukker met iets anders. De Batman is eindelijk gearriveerd en heeft de Joker al een aantal klappen verkocht. Er ontstaat een enorm gevecht tussen de twee aartsvijanden, terwijl Stephens en Gordon de op de grond gevallen Louisa optillen.
'Ben je oké, Louisa?' vraagt Stephens. Louisa knikt vluchtig en drukt de aangereikte zakdoek tegen haar kin.
'Waar had die clown het in hemelsnaam over?' vraagt Gordon.
'Waarom deden jullie niets?' vraagt Louisa, de vraag van Gordon negerend.
'Jullie stonden daar maar.'

'Het spijt ons, Louisa. Maar we konden niets doen, hij had je afgemaakt,' verontschuldigt Gordon zich.
'Goed, het is goed,' stottert Louisa. Ze kan even niet helder nadenken. Vlagen van het gesprek met de Joker vliegen door Louisa's hoofd. Ze snapt er niets van, hoe kan hij haar kennen?
'Waar had hij het nou over?' vraagt Gordon nogmaals.
'Ik weet het niet. Ik weet het echt niet,' antwoordt Louisa. Stephens legt bezorgd een hand op haar schouder. Louisa kijkt even vluchtig naar het gevecht dat nog steeds gaande is. De Batman heeft inmiddels alle handlangers van de Joker uitgeschakeld, maar die hebben de meeste agenten ook weer uitgeschakeld. Het enige wat Louisa hoort is het geluid van rake trappen en klappen en het helse gelach van de Joker.
'Ik gooi je terug in die inrichting, waar je hoort,' hoort Louisa de Batman zeggen. De Joker antwoordt niet en lacht alleen maar.
'Niet vandaag,' roept de Joker dan. En voor Louisa goed ziet wat er gebeurd, is de Joker over de reling van de parkeergarage gesprongen. Gordon staat op en rent naar de Batman toe, gevolgd door Larthing en Vedder die nog bij bewustzijn zijn.
'Gaat het echt wel?' vraagt Stephens, waardoor ze weer wordt teruggetrokken naar haar eigen situatie.
'Ja, het gaat. Dank je,' antwoordt Louisa. Ze kijkt Stephens dankbaar aan.
'Het is nog niet voorbij,' zegt Gordon. Hij verschijnt weer naast Louisa en kijkt haar ernstig aan.
'Hij is nog niet klaar met je.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.