FanFic.nl

Not worth of rememberance anymore [Na The Dark Knight]

H7. Unfinished business

'Waarom hebben we hem laten gaan? Ik had hem weer op moeten pakken,' vraagt Gordon zich hardop af. Iedereen is teruggekeerd naar het MCU om bij te komen en na te bespreken.
'Dat hebben we niet,' zegt Louisa. Een medicus is bezig met het desinfecteren van de snijwond op haar kin. Gordon slaat met zijn hand op het bureau waar hij achter zit.
'Die rotzak! We hebben hem veel te ver laten gaan,' zegt Gordon.
'Gordon, als het iemands schuld is, is het die van mij. Ik ben naar hem toegegaan. Straf jezelf daar niet voor,' zegt Louisa. Stephens begint meteen met protesteren.
'Het is jouw schuld ook niet,' zegt hij. Louisa kijkt Stephens hoofdschuddend aan, die met zijn armen over elkaar tegen een kast aan staat.
'Doe geen moeite, je weet dat het mijn schuld is,' zegt Louisa, waarna ze het doekje van de medicus overneemt en stijf tegen de wond aanduwt.
'Het maakt niet uit wie de schuld heeft. Het probleem is dat de Joker nu ongetwijfeld verder gaat met moorden. En de eerst volgende keer dat hij Louisa weer tegenkomt, is ze er geweest. Die maniak moet weer in zijn inrichting,' zegt Gordon. Het gesprek valt stil en Louisa kijkt de medicus na die door een deur verdwijnt.
'Wie zegt dat hij haar zelf niet opzoekt?' vraagt Larthing. Louisa kijkt hem verbaasd aan.
'Wat?' zegt ze.
'Dat kan natuurlijk ook,' zegt Gordon.
'Maar dan is ze er helemaal geweest,' concludeert Stephens. Louisa kijkt vragend van de een naar de ander. Ze kan niet geloven dat ze echt verwachten dat de Joker bij haar langs zal gaan.
'Hij komt heus niet,' zegt Louisa zacht. Voorzichtig haalt ze het doekje van de snee en gooit hem in de prullenbak. Het zal niet lang duren tot die snee helemaal verdwenen is.
'Dat weet je niet. Bij de Joker weet je het nooit. Er moet iemand met je mee naar huis, dat is het veiligste,' zegt Gordon. Louisa ziet de angst in zijn ogen glanzen. Angst, voor wat er met Gotham gebeuren zal. En nu ze erover nadenkt, is Louisa ook doodsbang voor Gothams lot.
'Nee, ik red me wel alleen. En het zal op zijn minst een week duren, voor hij weer contact zoekt. Oké?' zegt Louisa. Ze heeft geen zin om iemand anders in gevaar te brengen dan zichzelf. Is zelfopoffering voor Gotham nodig, dan is het nodig.
'Weet je het zeker?' vraagt Stephens. Louisa knikt vastberaden. Als die clown zijn gezicht laat zien, zal ze hem wel een lesje leren.

Louisa gooit de voordeur achter zich dicht en draait het slot twee keer om. De enige manier om haar appartement nu nog binnen te komen, is via het raam. En die zal ze ook op tijd op slot doen. Louisa loopt naar de keuken en knipt een paar lichten aan. Even staat ze stil bij het aanrecht. Ze sluit haar ogen en haalt diep adem.
'Hij komt niet,' fluistert Louisa tegen zichzelf. Vlug drinkt ze een glas water met een aspirine. Daarna trekt ze door haar appartement om alle lichten uit te doen en alle ramen te sluiten, behalve in haar slaapkamer laat ze de lichten aan. Voor ze haar bed in duikt, poetst Louisa haar tanden en trekt haar pyjama aan. Voor haar bed blijft ze echter staan. Met een hand pakt ze het dekbed vast en tilt het omhoog. Maar op het moment dat Louisa in bed wil stappen, voelt ze opeens een koude windvlaag over haar rug trekken. En voor ze het doorheeft hebben twee armen zich om haar bovenlichaam geklemd. Een glanzend mes komt tevoorschijn uit een van de handen en wordt tegen haar keel gedrukt.
'Hallo daar, mevrouw Bartlett,' fluistert de stem van de Joker in haar oor. Louisa sluit geschrokken weer haar ogen en rilt.
'Ik beeld het me in,' zegt ze zachtjes.
'Nee, dat doe je niet! Ik ben te-rug!' zegt de Joker. Met een ruwe trek draait de Joker Louisa om, waardoor ze oog in oog komen te staan. Maar meer beweging komt er niet in Louisa's lichaam, want het mes wordt nog steeds tegen haar hals gedrukt. De Joker lacht zijn duivelse lach.
'Waarom ben je hier?' vraagt Louisa met trillende stem. Ze voelt haar hart ontiegelijk snel kloppen en tegelijkertijd probeert ze te bedenken hoeveel tijd het haar kost om het pistool uit haar nachtkastje te halen.
'Omdat we nog niet klaar waren. Hah? Ben je vergeten wat er vandaag gebeurd is?' zegt de clown.
'Nee, maar ik zou willen dat ik dat kon,' snauwt Louisa.
'Alweer onbeleefd!' zegt de Joker lachend.
'Eigenlijk ben je helemaal niet zo eng als je denkt, weet je dat?' zegt Louisa in een opwelling. Maar al snel hoopt ze dat ze die nooit had gehad. Ze kan zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Wat een stomme opmerking!
'Denk je dacht écht?' zegt de Joker luid en dreigend. Zijn lach verdwijnt en maakt plaats voor een boze grimas.
'Het is dat wij wat onafgemaakte zaken hebben, maar anders had ik je al lang de keel doorgesneden. Zie je, ik dacht al dat ik je vanavond herkende. Maar ik herinner je me opeens weer. Toch doet het pijn, dat je je mij niet herinnert,' zegt de Joker, wat minder boos.
'Wat?' vraagt Louisa vol afschuw.
'Je weet echt niet meer wie ik ben, of wel soms?' vraagt de Joker.
'Of wel soms?' De Joker gromt even, maar lacht dan weer. Louisa krimpt ineen en denkt diep na. Wie is hij dan?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.