FanFic.nl

Invisible

*006

Melinda pov:

Ik werd wakker. Een donkere nacht hulde de kamer, het enige licht wat ik had was afkomstig van de half volle maan die door het raam scheen. Ik kreunde, mijn mond zo droog als een lege waterput.

Een schim in de hoek van de kamer trok mijn aandacht.

De schim kwam naar voren. Een luide snik vulde de kamer "Het spijt me zo, ik had je niet alleen moeten laten, ik had je niet achter moeten laten. Het spijt me heel erg". Ik herkende de stem. "Joe?" Vroeg ik voorzichtig. Hij deed een stap dichterbij. Zijn gezicht was nu goed in het maanlicht te zien. Zijn betraande gezicht. Er bleven maar tranen rollen, Hij bleef maar door rattelen dat het hem speet. Ik sloeg het deken van me af. Er gleed een heerlijke koelte over me heen. Ik probeerde op te staan. Zonder succes. Er zat een strak verband om m'n middel, het deed pijn zoals ik die nog nooit gevoeld had. Ik zette me er over heen, en probeerde alsnog op te staan. Joe liep op een haastig pasje naar me toe, en duwde me zachtjes weer op het bed. Hij stopte met huilen, en keek me verdrietig aan.
Het gezicht van Eline schoot voorbij. Ik kneep m'n ogen dicht. Haar gezicht kwam bij elk erdriet van anderen weer bij me boven. Ik kon er niet meer tegen. Ik wil dat het ophoud.

*Tijdsprong: Ochtend*

Ik word weer wakker. Dit keer staat de hele familie Jonas in de kamer, maar geen Joe.Ze kijken alemaal somber. Denise huilt zelfs. "Hey" zeg ik zwak. Gelijk kijkt iedereen naar mij. Nog steeds die sombere blik. "Waar is Joe?" vraag ik. Ze kijken alemaal weer naar beneden, en Denise begint nog harder te huilen. Paul gaat naast har zitten, en probeert zijn vrouw te kalmeren. Kevin en Nick pakken een kruk en gaan naast mijn bed zitten. Ze kijken allebei nog steeds heel zomber. Na minutenlang zote hebben gezeten zegt Kevin schor "Joe is vanacht overleden aan zijn verwondingen". Ik vlieg op en spring it het bed. De pijn in mijn middel negeer ik. Ik loop langzaam naar achteren "Nee, dat kan niet!!. Hij was hier vannacht bij me!!, hij is niet dood!!" Paul en Denise kijken m aan alsof ik ben doorgedraait. Kevin loopt op me af en omhelst me. ik barst in tranen uit "Maar hij was hier vannacht" piepte ik.

Reacties: