FanFic.nl

The Venomous Kiss you gave Me [TH]

The Future <'3

'Moet ik hem komen brengen?' dat is wat hij zei op msn, mijn ex, de jongen waar ik zielsveel van hield, houdt, ik had ja gezegd, gelijk stond zijn status op afwezig. Hij komt dus echt. Schoot dat moment door me heen, tranen kon ik al lang niet meer bedwingen en me make-up liep al over mijn wangen. Even later ging de bel, die fietst snel. Ik liep met rode ogen en uitgelopen make-up naar beneden en opende de deur. Daar stond hij. "Hier, asjeblieft." zegt hij bibberend. Ik neem het vest aan. "Wil je nog even binnenkomen?" vraag ik aan hem. Hij knikt. "Drinken?" hij schud zijn hooft. "Je make-up is uitgelopen." merkt hij op. Goh, echt? "Dat meen je niet?" vraag ik hem sarcastisch, hij knikt. Ik rol met mijn ogen. "Hoe zou dat nou komen. Ik zou het niet weten." zeg ik met eenpinnige blik op Bill. "Jezus, het is niet mijn schuld hoor." roept hij uit. Ik kijk hem nog altijd pinnig aan. "Nee, mijn schuld wil je zeggen." zeg ik kwaad. Hij rolt met zijn ogen. "Weet je, laat maar. Dag Jaimy het beste en vaarwel." zegt Bill met een minderwaardige blik op me. De tranen lopen weer over mijn wangen. "Nee wacht!" roep ik naar Bill. Hij draait zich om en loopt naar me toe. "Waarom?" vraagt hij. "Ik houd van je." zeg ik nog een keer. "Het gaat niet meer Jaim." zucht Bill. Hij loopt weg en fietst weer naar huis. "Dan donder je maar op, ik hoef je nooit meer te zien ik haat je!" roep ik hem nog na. Hij steekt zijn middelvinger op en fietst door. Ik ren weer naar boven en stort mijn hart uit op msn bij Nikki en Tom. Ik zie Bills status weer online komen maar besteed er geen aandacht aan. Ik moet weer huilen. "Ik houd van je klootzak, waarom doe je me dit aan." mompel ik. De tranen blijven rollen en ik zie er beroerd uit. 'Jaim, ik bedoelde het niet zo, het spijt me.' zegt Bill op msn tegen me. Mijn cam staat nog aan, en hij kan liplezen, fuck. 'beetje laat hea.' typ ik terug. Ik zie hoe Bill zucht. Ik zet onze cams uit. Ik hoef hem niet meer te zien. Ik bind mijn wit zwarte haar in een staart. Niemand die me ziet, niemand die het wat kan schelen. 'Dan niet hoor, dan bekijk je het maar. Célin staat zo voor de deur.' typt hij terug. 'So what. Jou zaak.' typ ik. 'Oké genoeg, ik kom nu naar je toe, wij gaan alles uitpraten.' Waarom verziek ik alles in mijn leven, alles! "Ik haat je Kaulitz, ik neem al de herinneringen mee mijn graf in als ik maar nooit meer tegen jou kop aan hoef te kijken." sis ik door mijn kamer. Ik meld me af bij msn. Ik loop naar beneden en loop door naar de keuken. Ik trek de voorraad kast open. Ik zoek een touw op en als ik het gevonden heb pak ik een mes. Als ik alles heb maak ik van het touw een strop en bind het boven aan de trap. Ik loop weer naar beneden. Ik snijd met het mes mijn hele linker onderarm open. Het bloed loopt er al snel uit. Ik haal mijn vinger over de wond en schrijf op de grond. I'll take these memories down. schrijf ik op de vloer met mijn bloed. Ik ren de trap op aangezien ik al lichten van een auto zie aankomen. Ik doe de strop om mijn nek. De deur vliegt open, ik spring de overloop af. Tegelijkertijd hoor ik iemand roepen. "NEE!" word er geschreeuwd op het moment dat ik spring. Op het moment dat ik de strop mijn nek hoor voel te dichtknijpen word ik gillend wakker.

"Wat isser?" vraagt Bill slaperig. Ik kijk hem verschrikt aan. Ik open mijn mond om wat te zeggen maar er komt niets uit. Ik barst in huilen uit. Bill streelt mijn rug. "Ik had een gruwelijke nachtmerrie, het leek zo echt." snik ik terwijl ik me dichter tegen Bill aannestel. Bill sust me. "Waar ging het over?" vraagt Bill me. "Trouwens, als we uit de suite zijn zal ik een vest komen langsbrengen, die was je vergeten toen met de roze verf." mompelt Bill ineens, mijn ogen worden groot. Een vest. Ik kijk hem aan. "Die was je vergeten toen jullie met de roze verf aan de slag gingen." zegt Bill geeuwend. Tranen rollen weer over mijn wangen, is het misschien een waarschuwing? En niet een nachtmerrie. Misschien was het een visioen, dat het nog gaat gebeuren. Ik voel me licht in mijn hooft worden. "Het word me allemaal teveel." mompel ik zacht en val flauw. Ik voel hoe Bill hem helemaal spaced en hoe hij me wakker probeert te krijgen. Es tut mir Leid, dat gaat niet.

Reacties: