FanFic.nl

Oh Boy - DM

Dreizehn

Tijdens de lunch zat ik nog steeds te geeuwen. Gedaanteverwisseling had me echt niet wakker gekregen, en toverdranken daarna had ook niet veel geholpen. Bovendien was het blokuur waarzeggerij de genadeklap geweest. Ik weet het, mijn maandagvoormiddag is gewoon slaapverwekkend in een extreme edition.
"Goeiemiddag!" toeterde iemand plots in mijn oor. Ik viel haast op de grond van het schrikken, en Ryan kon zijn lol niet op. Grappig, hoor...
"Hou je bek, loser," gromde ik.
"Het is half één en jij hebt nog steeds last van een ochtendhumeur?" Ik zei niets, maar schoof mijn lessenrooster onder zijn neus. Hij haalde zijn neus op.
"Auwtch... Dat is een geldig excuus om het maandagochtendhumeur te laten duren tot vrijdagavond
." Hij legde zijn handen op mijn schouders en begon zacht te masseren.
"Geen spierpijn?"
"Nee, niet echt. Het valt nog wel mee." Hij lachte.
"Wacht maar tot over een maand. Dan drijft Marcus het tempo nog wat op, en dan kan je alleen nog kruipen na de training!" Ik grinnikte.
"Dan zal je me moeten dragen," zei ik fijntjes.
"Met veel plezier, schatje."
"Heb ik wat gemist?" Blaise stond achter ons en keek verbaasd naar de handen die inmiddels op mijn heupen lagen.
"Ja, ik ga trouwen met Ryan," dolde ik. Blaise grijsnde.
"Stomme trut," gromde hij lachend.
"Hé, mijn toekomstige bruid niet beledigen, hoor!" Ik lachte. Ik wist niet of het zijn bedoeling was geweest, maar Ryan had mijn ochtendhumeur onder zijn kont geschopt en het kasteel uit gegooid. Brave Ryan, koekje?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.