FanFic.nl

Impossible

13.2

Jared deinsde achteruit, zijn oren treurig in zijn nek. Jacob huilde van frustratie, en Leah zag er vreemd genoeg erg tevreden uit. Met een knauw van Seth als gevolg. Sam stond inmiddels terug als mens nog steeds in de rivier. Het water reikte tot zijn middel, zijn zwarte ogen gloeiden als kolen.
"Je hoeft niet meer terug te komen, Maggie. Nooit meer!" Ik haalde piepend adem. Meende hij dat?
"Ga maar naar je bloedzuiger. Hopelijk vermaak je hem. Je hebt net je roedel verloren. Als je ooit nog een stap op onze grond zet, rijten we je aan stukken!"
Jared jankte, Paul nog harder.
"En mama en papa?" vroeg ik bibberend. Mijn stem trilde, ik stond echt op het randje van huilen. Was ik gewoonweg... verbannen?
"Ze weten wat je bent. Ze deden alsof om je het gevoel te geven dat niet iedereen tegen je loog." Mijn adem stokte.
"Paul zal het uitleggen. Ga weg."
"Ze hoeft niet weg. Ze is niet op jullie land." Mijn hart maakte een sprongetje toen ik zijn geur vlak achter me rook. Ik was zo ontzettend verliefd, ik glimlachte zelfs. De toon die hij gebruikt was, klonk zwaar en dreigend. Zo gevaarlijk, zo... sexy.
"Jij bent onverbeterlijk," fluisterde hij in mijn oor. Ik beet op mijn lip om niet stom te giechelen als een schoolmeisje.
"Je mag bij ons blijven, ik beloof je dat we voor je zullen zorgen."
"Ja," zei ik alleen. Ik wist niet hoe ik het gevoel in mijn borst moest uitdrukken.
"We horen het wel als je dood bent," zei Sam cru. Edward nam mijn hand toen hij hoorde hoe hard die woorden me kwetsten.
"Ja, je hoort het wel," zei ik bot terug. Ik draaide me om, maar ik wist zeker dat ze mijn snikken konden horen toen Edward me naar zijn huis begeleidde.

Reacties: