Hoofdcategorieën
Home » Overige » 2. Mika, The boy who fought too much {songfic} [af] » How to Save a Life
2. Mika, The boy who fought too much {songfic} [af]
How to Save a Life
Georgia's P.O.V.
Ik liep terug naar het café, want ik wist dat hij daar zou zijn. Het was er minder druk dan eerst. Toen ik de deur open deed stond Tom recht voor me. "Mam, weet je het echt zeker?" Vroeg hij me, en ik knikte. Ik had me nog nooit zo zeker van iets gevoeld. Toch was ik zenuwachtig. "Succes" Fluisterde Tom toen hij me voorbij liep. Ik nam een diepe teug frisse lucht en liep naar binnen.
Hij stond voor het raam en ik liep naar hem toe. "We moeten praten." Zei ik. Hij keek me met droevige ogen aan en bijna vergat ik waarom ik deze keuze had gemaakt. Maar toen ik even mijn ogen sloot wist ik het weer. Hij had me in de steek gelaten. "Je hoeft echt niet te blijven staan, het is maar een babbeltje" Zei ik, al wist ik dat dat niet helemaal klopte. Hij bleef staan en keek me beleefd recht in mijn ogen. Ik keek terug. Hij liep van het raam weg, alsof hij het niet wilde horen. Was hij boos? Ik vond het nu heel eng. Bij het raam had ik nog een veilig gevoel gehad. Maar nu moest ik naar hem toelopen, de angst onder ogen zien. Waarom was ik in hemelsnaam gekomen?
Ik schraapte opnieuw al mijn moed bij mekaar. Stap voor stap liep ik naar hem toe. Hij had zijn rug naar me toegedraaid en ik legde mijn hand op zijn schouder. "Deze keuze moet ik zelf maken. Dat snap je toch wel?" Vroeg ik. Hij zweeg. "Ik had eigenlijk al meteen moeten weten dat het niets zou worden toen je 's avonds wegsloop." Hij draaide zich met een ruk om. "Denk je echt dat je me anders had laten gaan?" Vroeg hij dreigend en ik deed een pas achteruit. "Die dag dat je jezelf in een leeg bed trof...Het was de meest moeilijke keuze die ik moest maken! Het was mijn droom om die kinderen te helpen. Als ik dan ook nog eens afscheid van je had moeten nemen was het me niet eens meer gelukt! Ik wilde je echt niet kwijt!" Terwijl hij dat zei begon hij steeds harder te praten. "Denk eens aan mij! Denk eens hoe moeilijk die keuze voor mij is geweest! Ik moest voor mezelf kiezen, of voor een heleboel levens die ik zou kunnen redden. Ja, ik koos een keertje niet voor mezelf. En nu verwijt je me toch dat ik aan mezelf dacht!" "Je had me minstens afscheid kunnen laten nemen van je. Dan had ik het begrepen." Ik dwong mezelf rustig te blijven. "Je dacht zeker dat ik er wel overheen zou komen? Ik snap dat dat misschien het makkelijkste voor je was geweest, maar het leven is niet makkelijk. Je dacht er niet aan hoe ik me zou voelen als je opeens niet meer naast me ligt. Hoe moest ik nu weten wat er gebeurd was? Ik moest eerst een maand wachten voordat je iets van jezelf liet weten. Een maand lang heb ik in de stress gezeten omdat ik niet wist waar je uithing." Ik zei het expres heel rustig, maar eigenlijk had ik het willen schreeuwen. "John, ik heb dit al zó vaak gezegd, laat me dit nu niet nog een keer herhalen." Boos draaide hij zich om en keek weer naar de muur.
"Ik geef je nu een keuze. Je mag zelf weten wat je ermee doet. Je eerste keuze is om weg te rijden. Ver weg, naar de oorlog toe. Je vecht zolang je leven duurt, en ziet me nooit meer. Ãâf je stopt met vechten en gaat naar huis, maar je mag dan nooit meer contact met me opzoeken. Ik ga dan wel bij Mika wonen. Wat Tom doet moet hij zelf weten." Die laatste keuze kwam er als een sneltrein uit en ik struikelde bijna over mijn eigen woorden. Wat had ik gezegd? Ik was een vriend kwijt. Want al was dit eigenlijk allemaal zijn schuld, het was wel wat John tot vandaag was geweest.
Step one, you say we need to talk
He walks you say sit down it's just a talk
He smiles politely back at you
You stare politely right on through
Some sort of window to your right
As he goes left and you stay right
Between the lines of fear and blame
You begin to wonder why you came
Let him know that you know best
'Cause after all you do know best
Try to slip past his defence
Without granting innocence
Lay down a list of what is wrong
The things you've told him all along
And pray to God he hears you
And I pray to God he hears you
As he begins to raise his voice
You lower yours and grant him one last choice
Drive until you lose the road
Or break with the ones you've followed
He will do one of two things
He will admit to everything
Or he'll say he's just not the same
And you'll begin to wonder why you came
Where did I go wrong, I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life
Reacties:
wat een moeilijke keuze.
kiezen tussen je man en een beroemdheid, waar je ook verliefd op bent.
wel mooi geschreven. je merkt dat ze het niet doet omdat hij bekend is of een zanger ofzo. maar omdat ze hem leuk vind. en hij haar ook
snel meer?
yes finally!!!!!
and he's gone!!!!