Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Unexpected Friendship » 52. Who Wounded Them? (Part I: The Investigation)
Unexpected Friendship
52. Who Wounded Them? (Part I: The Investigation)
Mateusz' P.O.V.
Het was een blond meisje met gekruld haar dat doordrenkt was met bloed. Toen wij aankwamen bij de plaats delict stond er al een grote groep om haar heen. Nog geen minuut later bracht Vilder haar naar de ziekenzaal, gevolgd door Monika, Yvonne en Carlo. Wij en de rest van de toeschouwers werden weggestuurd door Banning. Maar we gingen sowieso naar de ziekenzaal om te kijken wat er aan de hand was. Maar door alle drukte kwamen wij pas zes minuten later aan bij de ziekenzaal waar George vroeg wat er aan de hand was. Waarop Carlo antwoordde: "Stella is gewond, op precies dezelfde manier als Cas." Dus ze heet Stella. Maar George lette niet meer op hem maar op Monika. "Hé Monika, wat is er?" Vroeg hij bezorgd. Monika zag lijkbleek en zei: "Niets... Ik denk dat ik naar de leerlingenkamer ga." En nog voor iemand anders een woord kon zeggen, draaide zij zich om en verdween in de verte. "Ik ga ook maar. Het was een vermoeiende dag." Zei Yvonne waarna ook zij weg ging. Nadat zij weg waren gegaan kwamen de geruchten en laaide de discussie weer op. Wie heeft Cas en Stella verwond? En daar kwam de zoveelste theorie die Lars heeft verzonnen: "Misschien moeten we de verbanden onderzoeken. Wat hebben Cas en Stella gemeen met elkaar?" "Ten eerste dokter Groeneberg..." Zei Denny spottend. "...zit Stella bij Huffelpuf en Cas bij Ravenklauw. Ten tweede Cas is een jongen en Stella een meisje. Ten derde zit Stella in de tweede en Cas in de eerste. Ten slotte is Cas een volbloed en Stella een modderbloedje." Iedereen stond met open mond te kijken. "Hoe... Hoe weet jij dat?" Vroeg ik verbaasd. "De drie O's: Observatie, opletten en onderzoeken." Vervolgde Denny. Fred en George konden het niet laten: "O..." Begon Fred. "...O..." Vervolgde George. Waarna ze samen eindigden met: "...O." Zeiden ze spottend waardoor de hele groep inclusief Denny moest lachen. "Oké, oké. Genoeg gelachen. Wat hebben Cas en Stella dan wèl gemeen met elkaar, meneer Wijsneus?" Vroeg Lars. "Nou ze hebben... Euh... Ze... Ik kan niets bedenken." Zei Denny teleurgesteld. "Misschien dat we maar eens gebruik moeten gaan maken van de derde O." Zei ik vol zelfvertrouwen. "Oké, ik ga naar de plaats delict en probeer iets te weten te komen. Fred en George jullie gaan naar Huffelpuf en probeer iets te weten te komen over Stella. Lars en Denny jullie gaan navraag doen bij onze afdeling over Cas. Oké, iedereen begrepen?" Fred en George gingen staan als soldaten en riepen: "Sir, yes sir." Waardoor de hele groep weer moest lachen. Toen we uitgelachen waren, zeiden de tweeling, Denny en Lars dat ze het begrepen hadden en toen vertrokken we alle vijf onze eigen kant op.
Toen ik aankwam bij de plaats van het misdrijf zag ik dat Vilder het al aan het schoonmaken was. Sjoet! Waarom?! Gelukkig liep Vilder weg en kon ik even een beetje bewijs verzamelen. Ik ging gehurkt zitten en begon bewijs te verzamelen. Maar opeens liep mevrouw Norks langs. O, nee! Het leek net of dat die rotkat aan het lachen was en ze sprintte opeens dezelfde richting op die Vilder was gegaan. Een paar seconden later hoorde je Vilder zeuren: "Die rotkinderen kunnen ook nergens vanaf blijven." Oh ow! Wegwezen hier. Ik vluchtte snel om de hoek. Sjoet! Ik heb mijn toverstok nog laten liggen. Maar wat gebeurde daar? "Meneer Vilder..." Er liep opeens een meisje achter Vilder aan. Wat doet dat meisje nou? "...Kunt u mij helpen. Ik kan het toverdrankenlokaal niet vinden." Vilder zuchtte. "Kom maar mee." Zei Vilder terwijl hij met z'n ogen rolde. Ik pakte zo snel als ik kon mijn toverstok en ging als de bliksem naar de afdelingskamer van Ravenklauw, maar wel zo onopvallend mogelijk.
De volgende dag kwamen wij weer samen. "En... Wat ben je te weten gekomen?" Vroeg Lars aan mij. Ik liet zien wat ik had gevonden en vertelde wat er gebeurt was met Vilder. "Ja, dat was het zo een beetje." Concludeerde ik. "Nou wij konden niet binnen komen bij Huffelpuf en daarom konden wij maar een paar huffelpuffers ondervragen." Begon George. Waarna Fred vervolgde: "Maar we zijn te weten gekomen dat Stella op een date was met Carlo." "Samen met Monika en een andere jongen." Kwam George even tussendoor. "En... als we goed begrepen hebben, moet bijna niemand haar. Behalve dan haar meelopertjes." Concludeerde Fred. "Oké, en wat zijn jullie te weten gekomen over Cas?" "Nou niet zoveel." Begon Lars. Dat wordt dus niets. "Behalve dan dat het een aardige, rustige en slimme jongen is." Zei Denny. "Dan is er weer een tegenstelling bij: 'Cas is geliefd en Stella is het tegenovergestelde.'" Zei ik pessimistisch door het zwakke resultaat van ons onderzoek. Ook al had ik wel dat ene ding gevonden. "Oké, nieuw idee: We zoeken uit van wie dit is." Ik showde het stukje dat waarschijnlijk van een ketting is. "Wacht eens even!" Riep Lars opeens uit en ging verder: "Dat is een deel van een plaatje dat ik pas... vandaag nog gezien heb!" "Waar?!" Riep ik. "Naar de bibliotheek!" Zei Lars. Bij de bibliotheek aangekomen, gingen we meteen achter Lars aan die naar de bieb gerend was. "Hierheen. Kom. Kom deze kant op." Zei Lars. We stopte even om op adem te komen, maar opeens zagen wij Lars niet meer dus riepen we hem: "Lars! Waar ben je?" "Hiero!" Riep Lars terug. We liepen drie gangen verder en toen merkte George op dat Lars hier links was. Dus we liepen naar links en gingen bij Lars staan. "Hoi." Zeiden we tegen Lars. Waarop Lars antwoordde: "Hoi. Ik heb het gevonden. Dat teken op dat stukje medallion is het logo van de familie..." Maar voordat Lars zijn zin kon afmaken, werden wij ruw gestoord door...
Reacties:
Hè. Hè.
Dat. Duurde.
Ik was gewoon bijna vergeten waar het ook al weer over ging
Maar goed, nu ben ik. En ik denk dat ik gigantisch opgejut ga worden want volgens mij willen Monika en Leona dolgraag schrijven
Maar het was een leuk stuk, al was het begin volgens mij een beetje onder druk geschreven
ik vond het best wel een goed stuk! sherlock.
nu is yvonne aan de beurt
heeft lang geduurt maar is mooi geworden!