FanFic.nl

Minutsowa

How it all began.

,,Hallo?’’ klonk het vanuit de verte. ,,Hallo?? Wakker worden!!’’Langzaam opende ik mijn ogen. Ik keek om zich heen. Alles zag er normaal uit. Dacht ik. ``Paarse bomen met blauwe bladeren, een paarse lucht met rode wolken, een rood oranje maan, geel gras, en een meisje met konijnen oren. Heel normaal’’ ik ging weer liggen en sloot mijn ogen. Een paar tellen later schrokken mijn ogen open en zat ik in een fractie van een seconde rechtop. ,,What the hell!!?? Paarse lucht met rode wolken!? Rood oranje maan!? Geel gras!? Paarse bomen met blauwe bladeren!? En jij, jij ja, met die konijnen oren!? Dat kan helemaal niet!!!! Wie ben jij!? Waar ben ik in ’s hemelsnaam!?’’ schreeuwde ik uit. Het meisje met de konijnen oren begon te lachen. ,,Rustig maar hoor. Je bent hier in Minutsowa en ik…’’ ,,WAT!!!??? Minutsowa!?’’ onderbrak ik haar. ,,Wat voor freaky land is dat!?’’ ,,…Mag ik nu weer verder??’’ vroeg het meisje. ,,Oh ja… sorry… doe maar…’’ ,,Nou je bent hier dus in Minutsowa. Dat is geen land, het is een planeet. Vóórdat je me wéér gaat onderbreken, wil ik me graag voorstellen. Ik ben Bunny. Zo nu mag jij je verhaal doen.’’ Ik was even stil. Bunny voelde zich nu ook wat ongemakkelijk, voelde ik opeens aan. ,,Mijn ouders…’’ begon ik. ,,Weten ze dat ik weg ben?’’ Bunny slikte even voordat ze antwoord gaf ,,Ja… ze weten het’’ zachtjes begon ik te snikken. ,,Zal ik ze ooit nog eens terug zien?? En als ik terug kom, herinneren ze me dan nog???’’. Bunny gaf geen antwoord. ,,Alsjeblieft! Zeg eens wat!!’’ Bunny stond op en liep weg. ,,Wacht!! Waar ga je heen??’’ ,,Volg me’’ was het antwoord van Bunny. Ik deed maar wat ze zei. Ik wist namelijk niet of Bunny enge magische krachten had waarmee ze me wat zou aandoen als ik niet gehoorzaamde. Stapvoets liepen we een heel eind. Inmiddels was het nacht geworden. Ik werd een beetje bang. Zoveel rare wezens had ik nog nooit gezien. In het echte leven dan… Ik moest aan thuis denken. Hoe zouden mijn ouders reageren als ze me weer zagen? En mijn broer? En… mijn vriend… Plotseling schrok ik uit gedachten op door geritsel in de struiken. Ik greep zich snel vast aan Bunny, die rustig doorliep. ,,Wat… wat… was dat?’’ ,,wezens van de nacht’’ zei Bunny rustig. ,,Wees nu stil, anders worden we gesnapt. We mogen nu eigenlijk niet door Minutsowa dwalen.’’ Eigenlijk wilde ik vragen waarom niet, maar dat durfde ik niet. Ik hoopte dat we snel aanzouden komen bij Bunny thuis, want mijn voeten begonnen vreselijk pijn te doen. Zachtjes was ik aan het kreunen. ``Nog zo’n zwakkeling die niet tegen een stukje lopen kan’’, dacht Bunny. Ik schrok. Niemand zei iets. En het klonk een beetje als een gedachte uit een film. Kon ik haar gedachten nou lezen? Eindelijk waren we aangekomen bij Bunny’s huis. Het was ene knus huisje, met overal bloemetjes. Er stond veel aardewerk, en overal waar je keek, hing wel een schilderij. ,,ga zitten’’ beval Bunny. Ik deed wat ze zei. Bunny ging tegenover me zitten met een ernstig gezicht. ,,Je komt niet thuis. Jij bent de prinses van Minutsowa. Je bent geadopteerd door aardlingen toen onze wereld werd aangevallen door Mashiteka. ,,Mashiteka?’’ ,,Onze vijand. Ze hebben ons geterroriseerd, en uw ouders ontvoerd. Nu hebben we uw hulp nodig om ze te verslaan. Ik heb opdracht gekregen u te helpen uw krachten weer te beheersen.’’ Ik stond op. ,,Waar slaap ik? Ik wil dit niet horen’’ ,,Maar prinses! U moet wel!’’ ,,Als ik echt je prinses was, zou je me mijn slaapkamer moeten laten zien en doen wat ik zeg!’’ schreeuwde ik. Bunny schrok hiervan voelde ik. ,,Ik denk dat u wel even moet bijkomen van de schok… kom maar mee, dan wijs ik u uw kamer’’ Bunny ging me voor naar haar kamer. ,,Hier is uw vertrek, majesteit. Slaap wel’’ ,,Wil je je eerste diensten aan me bewijzen?’’ zei ik. ,,Graag prinses!’’ ,, laat me dan alleen en noem me geen prinses!’’ ,,Maar, hoe moet ik u dan noemen??’’ ,,noem me gewoon Suze! En stop met dat ge uw!’’ ,,Maar prin… ik bedoel… Suze!!! Zo word een prinses als u… ik bedoel… jij nou eenmaal behandeld!!’’ ,,LAAT ME MET RUST!!!!’’. Hierbij was de discussie en ging Bunny weer naar beneden. Ondertussen sliep ik helemaal niet, maar lag op bed te snikken. ``Mama… papa… Robin… Alos…’’ Uiteindelijk viel ik toch in slaap, en droomde dat ik mijn familie en Alos en zijn ouders nog een laatste keer zou zien…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.