FanFic.nl

When summer ends. ~ Fernando Torres.

Part 15.

Avery Corlisto


Ricardo keek me nog hoopvol aan, terwijl Fernando in de deuropening stond toe te kijken. ‘Meen je dit echt, Ricardo?’ vroeg ik. ‘Tuurlijk.’ Zei hij. ‘Zeg me de waarheid, Fernando.’ Zei ik. ‘De waarheid? De waarheid is dat ik van je hou.’ Zei hij. ‘O. Is dat zo hè? Wat doen die foto van jou en Olalla dan in de krant hè?’ zei ik, en pakte de krant van tafel en sloeg die tegen zijn borst. ‘Lees dan, hè.’ Zei ik. ‘Avery. Alsjeblieft, ik kan het uitleggen.’ Zei hij. ‘Leg uit dan!’ riep ik en een zout water druppel rolde over mijn wang. ‘Ik..-‘ Fernando zette zijn koffer neer en keek naar de grond, hij beet op zijn lip en keek weer op. ‘Ik heb het uitgemaakt met Olalla. En die foto’s zijn gemaakt toen ik hier nog maar net was.’ Zei hij, en zag hem met zijn voeten spelen. ‘Wat laat je nog meer voor me achter, Fernando? Lieg je nog meer!?’ ‘Hij heeft je hart al eens gebroken, Av.’ Zei Ricardo. ‘Verdomme. Hou je mond. Hond!’ riep Fernando kwaad en pakte mijn hand terwijl ik mijn andere nog vast had van die van Ricardo. ‘Trouw niet met hem, Avery. Je weet niet wat je doet!’ zei hij. ‘En dat weet jij wel zo goed!? Wat als ik wel ja zeg, èh. Wat als ik gelukkig met Ricardo wordt en kinderen krijg.’ Zei ik. ‘Dan laat ik je gaan.’ Zei hij zacht. Ik wou mijn mond opendoen, maar deed hem toch maar weer dicht. Ik wou hem zo graag omhelzen en zeggen dat ik ziels veel van hem hield. Maar mijn hart brak in duizend stukjes toen ik de blik van Ricardo zag. Kies, Avery. Kies! Maar ik kan het niet. Niet tussen hen. Ik zucht en liet de jongens achter en verliet het appartement. ‘Avery, wacht!’ Ricardo’s stem vervaagde langzaam en ik kon alleen mezelf nog horen denken. Ik knalde perongeluk tegen iemand op en ging langs de gracht zitten. Brazilië of Spanje? Ricardo of Fernando? Ik zuchtte en keek naar de hemelse blauwe lucht. Ik voelde mijn broekzak trillen en keek op het schermpje van mijn mobiel.

Av.
Waar ben je? Kan je naar me toe komen?
x. Mil.

Ik zucht en stond op en liep terug en zag overal gelukkige stelletjes zitten. Ik knipperde met mijn ogen en klopte bij Milano aan. Ze deed open in haar roze badjas en liet me binnen. ‘Waarom moest ik komen?’ vroeg ik. ‘Ricardo is weg. Ik denk dat hij naar jou is gegaan.’ Zei ze. ‘Ja. Hij heeft me ten huwelijk gevraagd.’ Zei ik. Milano proestte haar cola uit en keek me verbaasd aan. ‘En wat zei jij?’ vroeg ze. ‘Niks.’ Zei ik, en nam een slok van mijn cola. ‘.. fernando stond in de deuropening.’ Zei ik. ‘Torres!? O man Avery.’ Zei ze, en keek me medelevend aan. ‘Fernando wou me laten gaan, als ik voor Ricardo koos.’ Zei ik. ‘En doe je dat?’ vroeg ze. ‘Weet ik niet! Ze maken het allebei zo moeilijk. Ricardo met zijn blik, Fernando met zijn verdrietige uitstraling.’ Zei ik. Milano klapte in haar handen en Cesc kwam er aan lopen. ‘Is hij hier nog steeds?’ vroeg ik verbaasd. ‘Hij is mijn vriendje.’ Zei ze, en knipoogt naar Cesc. Ik rol met mijn ogen. ‘Cesc is een goede vriend van Fernando, Av. Laat hem maar even met Fernando praten, oké?’ zei ze. ‘En Ricardo?’ vroeg ik. ‘Dat zien we dan wel weer.’

Reacties: