FanFic.nl

mijn wereld

gedichten 2

Zonlicht dat schijnt door de wolken, over alle naties, dieren en volken.
Het is betrouwbaar en lilcht, maar belemmert nooit ons dierlijk zicht.
Het geeft liefd en leven, voor onze moeders, vaders, nichten en neven.
Het doet zijn werk keer op keer, elke dag, telkens maar weer.

Schreeuwen, stampen, kloppen, praten, brommende boten met lege vaten.
Nooit is het eens stil, al is dat het enige dat ik zo graag wil.

Niets is wat het lijkt, niets is wat het moet zijn.
De mensen en hun kennis zijn groot maar de wereld is klein.
Maar toch is alles zoals het is, een kat, hond, muis en een vis.

Nooit loopt iets volledig volgens plan, niets is mogelijk, alles kan.

Voelen, zien, ruiken, horen. Huid, ogen, neus oren.
Luister, dit is hoe het moet. Dit zijn ze, gebruik ze goed.

rijk en arm, het is zo oneerlijk verdeeld. Het is zoals een leven in het wild.
Het is zoals de natuur het wil. let live and maybe kill.
Maar dat is hoe het moet gaan, onder het wakend oog van de maan.

Blijf je zelf ten alle tijden, alle ouders, jongens en meiden.
Doe niets dat een ander bezeert, ook als het jou niets deert.

Dit is de boom die vol liefde zit, hij is groot, mooi, groen en wit.
Maar bovenal is hij de oorsprong van het leven die zich als taken door elkaar zal weven.

Reacties: