FanFic.nl

What It Takes [HP Lovestory]

Welcome To Hogwarths Part 2

Jah er zal niet zo heel snel een vervolg komen, maar nu jah ik had dit deel al klaar getypt dus zet ik het er maar op

Ik: ‘oke dit vind ik creepy.’ Charissa: ‘ik niet zeker.’ Ik: ‘euh ik denk ook wel want tjah jou kennende.’ En je kijkt haar grijnzend aan. Charissa geeft je een por. Natuurlijk geef ik er haar een terug. Maar Charissa had het niet verwacht en wankelt een beetje. Mij kennende lach ik natuurlijk. Charissa kijkt me hoofdschuddend aan en trekt me mee naar voren. Ik trek me los en ga normaal naast haar mee naar voren. Als we van voor zijn steek Perkamentus zijn hand uit. Normaal gezien hebben Charissa niet echt veel manieren maar dat is als we bij elkaar zijn he, en met nog vrienden. Dus zoals elk normaal mens, wat wij niet zijn, schudden we om de beurt de hand van Perkamentus. Perkamentus richt zich op de zaal. Ik kijk de zaal rond, en ineens tikt Charissa me aan en wijst zonder dat iemand anders het merkt naar een jongen met rood haar. Ik kijk haar aan met een blik van: wat is er?? Charissa doet teken dat ze hem mooi vind. Ik grinnik. Charissa kijkt me raar aan, waardoor ik in lachen uitbarst. De rest kijkt me raar aan en Charissa begint ook te lachen. Oke dit is niet meer normaal, een paar jongens en meisjes grinniken. Maar dat is misschien maar 5%. Gelukkig zijn Charissa en ik snel uitgelachen, tof we zijn leraren maar veel respect gaan we misschien niet krijgen, of misschien wel maar jah we zien wel. Perkamentus legt van alles uit aan de kinderen, en ik zie dat toch een heel deel aandachtig aan het luisteren zijn. Zo te zien iemand die respect krijgt. Alleen een blonde jongen, en de jongens rond hem aan de tafel van zwaderich, jah jah de tafels kan ik uit elkaar houden, die zie ik van geen kanten op letten. Maar jah, na een tijdje mogen we gaan eten. Lekker eten dat dat is, echt waar ik meen het en je kan alles nemen wat je wilt gewoon weg. Na een tijdje is het dessert ook geweest, en moet iedereen naar zijn leerlingenkamer. Perkamentus laat ons onze kamer zien. Wij installeren ons en vallen in slaap zodra we ons hoofdkussen aan raken.

TIJDSPRONG EERSTE LES
Wij staan al buiten te wachten, tot dat die kinderen aan komen. Onze eerste les die we moeten geven. Het 5de jaar, zwaderich en griffoendor. Twee afdelingen die elkaar haten. Maar jah. Charissa: ‘wanneer komen ze nou.’ En ze begint zenuwachtig te doen. Ik draait me snel naar haar om zodat mijn paardenstaart een grote zwiep maakt. Ik: ‘doe niet zo zenuwachtig, ze komen wel.’ Charissa: ‘daar zijn ze.’ En ze wijst richting een ingang. Ik grijns. Ik: ‘Char dat is de jongen die jij zo mooi vind.’ Charissa: ‘kan het nog luider.’ Ik: ‘jah.’ Charissa: ‘doe het maar niet.’ Hermelien: ‘hoe oud zijn jullie eigenlijk want jah ik bedoel jullie moeten ons les geven en eigenlijk …’ Ik: ‘ik ben er 16 ik word er 17 dit jaar.’ Hermelien: ‘een jaar ouder dan ons.’ Ik: ‘zo te zien jah.’ Charissa: ‘en ik ben even oud als jullie, ik ben er 15 en word er 16.’ Ik: ‘maar ik ben juist verjaard dus zo oud ben ik ook niet hoor.’ Charissa: ‘is dit al heel griffoendor die nu les hebben??’ Harry; ‘jah, alleen zwaderich nu nog.’ Draco: ‘rustig Pottertje we zijn er hoor, zeg waar is die leerkracht eigenlijk, en denkt die nu echt dat die ons nog wat kan lesgeven.’ Ik: ‘jah dat denk ik eigenlijk wel, en nog eens zo’n grote bek en hmm wat zou ik dan doen.’ Draco: ‘moet jij ons les geven.’ Charissa: ‘wij moeten jullie les geven, maar ik geef griffoendor les en Laura zwaderich.’ Ik zie dat Charissa met de Griffoendors naar de andere kant van het grote veld gaat. Ik: ‘zeg mannekes.’ Direct letten ze op. Ik: ‘het is niet omdat ik maar een jaartje ouder ben dan jullie dat ik snel te mis leiden ben en zo van die dingen.’ Zabini: ‘shit een strenge.’ Ik: ‘eigenlijk van geen kanten, gewoon is even laten zien wie de baas is.’ Draco: ‘kan je eigenlijk wel vliegen.’ Ik: ‘tuurlijk, ik speel zelfs zwerkbal, positie drijver.’ Draco: ‘ik ben zoeker en korzel en kwast zijn drijvers.’ Ik: ‘dat is te merken, maar jongens is jullie bezem nog nooit naar beneden gevallen.’ Draco: ‘een magische versterkings spreuk.’ Ik: ‘dacht ik al.’ Korzel bromt iets. Ik: ‘ik versta je niet hoor, en jongens dat was maar een grapje hoor, je moet minsten drie keer het dubbele van jullie wegen vooraleer je naar beneden kan storten op een bezem.’ Korzel en kwast lijken ineens een stuk vrolijker. Draco: ‘zeg eigenlijk geloof ik nog niet dat je kan vliegen.’ Snel stap ik op mijn bezem en vlieg de lucht in, zalig is het gewoon, een paar trucks doe ik ook, Draco staat onder aan met open mond te kijken. Wat ik ben gewoon goed

Reacties: