FanFic.nl

Fallen myself

54. tour

David vindt zelf dat hij een geweldig idee heeft. Hij is net weer eens de kamer ingestormd, zoals hij de laatste tijd wel vaker doet. Dit keer vindt hij ons met zijn allen bij elkaar. Zijn gezicht klaart op. Wij vinden het iets minder leuk. De laatste uurtjes die we samen willen doorbrengen, worden vast verstoord. De jongens gaan binnenkort op tour. Wij moeten hier blijven. David heeft onze eerste videoclip om op te nemen gepland. "David je gaat nu niet onze laatste uurtjes samen ook verpesten." Tom zegt het boos en trekt me nog dichter tegen zich aan. David schudt zijn hoofd. "Laatste uurtjes?" We knikken allemaal. "Dan heb ik wel slecht nieuws. Jullie krijgen helemaal geen laatste uurtjes samen." Iedereen begint te mompelen. "Tenzij jullie het morgen uit willen maken." Nu heeft hij iedereen zijn aandacht. "De band die het voorprogramma zou doen heeft afgezegd," begint hij de mededeling. Ik snap nog niet helemaal wat dat met onze laatste uurtjes samen te doen is. "Dus heb ik besloten om LifeTime doorvoor in de plaats te zetten. Het is goed promotie en je kunt wennen aan een podium." We kijken elkaar met grote ogen aan. We hadden nooit verwacht dat het zo snel zou gaan. "Als dit goed gaat, krijgen jullie als jullie genoeg liedjes hebben jullie eigen tour." Ik voel de armen van Tom nog strakker om me heen klemmen. "We zeiden dat het vlug bij jullie zou gaan." "En die tour gaat veel publiciteit opleveren." "Jullie stijgen nog sneller dan ons naar de top." "Straks moeten we nog een afspraak maken om in de buurt te mogen komen." "Georg zo kan die wel weer. We blijven natuurlijk ons." "Dat zeggen jullie nu, kijk maar over een paar jaar hoeveel je veranderd bent." Even kijkt Claire me raar aan. Ik schud mijn hoofd.

Ongeveer een maand later nemen we afscheid van onze studio. Al de spullen die we gekocht hebben om het huiselijker te maken, verhuizen mee de tourbus in. We hebben onze eigen bus gekregen. Hier zullen we velen uren van ons leven rondhangen. Momenteel hebben we nog dezelfde crew als Tokio Hotel. Behalve de bodyguards. John wordt onze hoofdbodyguard en heeft er al twee onder zich staan. John is wel de enige die volledig weet wat er bij ons aan de hand is. De rest komt er ook nog wel snel genoeg achter. Het enige feit is dat ze allebei nog examen moeten doen. Dus ze zijn nu een paar weken bij ons, alsof het een soort stage is. Daarna moeten ze nog terug naar school en horen ze of ze geslaagd zijn. Het wordt een zware stage voor ze. We nemen afscheid van Daphne en Phoebe die eigenlijk alleen de jongens uit kwamen zwaaien. "Kom gezellig een keer langs," nodigt Bill ze uit. "We zullen zeker een keer komen. Het is nu toch vakantie." Georg lacht een keer en geeft Daphne een zoen. "Hoe moeten wij het anders volhouden. Ze duwt hem lachend de bus in. "Onthouding zal goed voor je zijn." De rest van de jongens moet zich overeind houden om niet om te vallen van het lachen. "Erg aardig," moppert Georg meteen. Phoebe geeft Gustav ook nog een afscheidszoen en belooft nog een keer dat ze langs zullen komen. Dan worden we allemaal door David de bus ingeduwd. Als we wegrijden zwaaien we naar Daphne en Phoebe tot we ze niet meer zien. "The adventure has just begun." Ik lach om het schattige accent van Bill.

Na uren rijden zijn we op de plaats van het eerste concert. Helemaal het zuiden van Duitsland. Onze ouders zouden kijken wel concert ze zouden komen. Om Frank heen heb ik weer hoop dat hij me niet helemaal kan volgen. Hij komt nooit te weten welke hotels we zitten. De concerten zelf zijn bekend. Ze staan op de site van Tokio Hotel. Onze site is al in de maak. Al komt daar nog geen waardevolle informatie op te staan. Dat kan fans kosten, maar ook onze levens als Frank erachter komt. Ik heb het gevoel dat het nog wel even duurt voordat Frank er achterkomt dat we op tour zijn. Hij kan nooit genoeg geld hebben om ons achterna te reizen. Ik zet mijn koffers in de kamer van mij en Tom. Morgen hebben we ons eerste concert. Eigenlijk ben ik best wel zenuwachtig. Ik weet dat omdat ik nu toch mee ben, ze het nummer van mij en Bill ook in het concert gestopt hebben. Iets waar ik niet tegen kon protesteren. Ik heb een geluk. Ik beleef het niet alleen. Mijn eerste keer op een podium is met mijn eigen band en vervolgens met de band waar ik van houd. In het restaurant gaan we eten en daarna trekken Tom en ik ons terug. Georg begint al te grijnzen. Ik trek me daar niets van aan en beland op bed. Tom komt boven me hangen. "Zijn we wat van plan meneer." Hij schudt zijn hoofd. "Nee, behalve van aankomende maanden genieten. Vier maanden bijna continu bij elkaar." Ik duw lichtjes mijn lippen tegen de zijne. "Onze tour is in een keer veel leuker." Zijn lach geeft me een duizelingwekkend gevoel. Zijn lippen raken weer die van mij. Mijn handen trekken traag zijn shirt uit. Ze beroeren ieder stukje van zijn huid. Zijn hand verschuift zich onder mijn shirt, dat niet veel later op de grond ligt. Zijn adem blaast over mijn huid. Ik voel de kleine haartjes rechtop trekken. Zijn hand verplaatst zich naar mijn broeksknoop. Het duur niet lang of de drie knopen zijn open. Ik schop de broek van me af. Mijn hand trekt in een keer zijn riem los. Ook Tom schopt zijn broek uit. Ik weet al welke kant het opgaat, maar wil ik dit wel. "Wil je?" Hij kijkt me zo lief vragend aan. Ik kan hem gewoon niet weigeren. Ons ondergoed wordt ook niet veel later op de grond gegooid. Tom komt volledig boven me hangen. Hij kijkt me nog een keer aan. Ik knik een keer. "Ik zal voorzichtig zijn," belooft hij. Zijn lippen duwt hij teder op de mijne.

Het is de avond van ons eerste concert. Zenuwachtig zitten we bij elkaar. De klassieke muziek die opstaat maakt ons niet echt rustig. De jongens luisteren gedwongen mee. Claire zit zenuwachtig op haar benen te tikken. Fleur en ik duwen haar geregeld om. Het getik is echt om nog zenuwachtiger te worden. "Dadelijk sta je daar en zijn al je zenuwen voorbij. Je kunt geweldig zingen. Entertainen kun je ook. Dat hebben we al gezien in de dansclub. Wees gewoon jezelf en doe wat je je ingeeft. Wij weten dat jullie het geweldig zullen doen. Laat nou de rest van de wereld maar eens zien dat jullie geweldig zijn. Dat wij wel heel veel geluk hebben om jullie te kennen." Tom zit zo al een tijdje me moed in te praten. Iets wat ik best lief vind, maar me niet volledig geruststelt. David komt zeggen dat we op moeten. Tom duwt een laatste zoen op mijn lippen. Iets wat me meteen aan gisteravond doet denken. Fleur en Claire hadden het vanmorgen meteen door. Bij de rest duurde het wat langer. Niet dat ik nu vertel hoe mijn hele seksleven eruit ziet. Achter de schermen krijg ik mijn gitaar in mijn handen. Claire is al achter haar drumstel gaan zitten. Ze tikt af en begint te spelen. Fleur valt gelijk in. Ik krijg een duw en loop ook het podium op. Ik sta net op tijd voor de microfoon. Van mijn eerste geld ga ik een draadloze halen. Dat is eens stuk makkelijker. De het eerste couplet zit ik al helemaal in mijn rol. Al mijn zenuwen zijn voorbij en die avond knal ik.

Week na week treden we op. Ik had gelijk over het feit dat Frank niet meteen wist waar we waren. We zijn nu bijna twee maanden onderweg. Ongeveer twee weken geleden vielen me kleine dingetjes op. Er staat altijd dezelfde man als we bij een hotel aankomen. Ieder concert is hij paraat. Ergens helemaal vooraan. Vanuit mijn raam heb ik wel eens ooit mensen weg zien duiken. Het wordt steeds erger. Ik heb er John ook al een keer op gewezen. Hij had een keer geknikt en is gaan bellen. Iets wat een supertour had moeten worden, is het niet meer. Langzaam borrelt er angst in me op. De jongens die bij Frank horen komen steeds dichterbij. Ik zie er nu ook al door de gang lopen. Dag na dag wordt het erger. Ik wordt een gevangene in mijn eigen kamer. Er is altijd een bodyguard bij me. Laatst viel het me op dat ze wapens dragen. Die droegen ze aan het begin nog niet. Toch geeft het geen veiligheid. Frank stuurt me brieven om me te laten weten, dat hij ons te grazen gaat nemen. Iets waar ik zo min mogelijk aandacht aan besteedt. Een keer zaten er foto’s bij. Die heb ik maar onder in mijn tas gestopt. De rest moest een weten hoe dicht hij bij ons is geweest. Het park was toen zo onschuldig geweest. Naarmate de dagen in weken over glijden merk ik nog iets. Tom begint zich van me af te keren. Ik zie hem steeds vaker smoezen met Bill. Hij geeft me alle aandacht die ik nodig heb, maar soms is hij afwezig. Wat als hij het nu uit wil maken, alleen maar omdat er een idioot achter me aan zit. Of zal het een andere reden hebben. Zal hij me niet meer leuk vinden. Zal hij iemand anders hebben. Als hij het uitmaakt, dan zal ik volledig instorten. Dan is er geen redding meer mogelijk.

Reacties: