FanFic.nl

A living Disease [TH]

Like, what i've done.

Ik keer me om en pak mijn glas cassis van tafel. Tom grijnst, ik steek mijn tong naar hem uit. Ik loop weer naar de bank en laat me erop neer vallen. Ik verzink diep in gedachten. Dalijk laat Bill me alleen, en dat mag niet. Wat vind ie eigenlijk echt van me? Hij zegt wel van alles maar is dat ook waar? Misschien moet ik het hem iets meer laten zien. Zo gaat het nog een tijdje door. "Ely!" hoor ik opeens en kijk naast me. Daar zit Bill. Hij glimlacht lief. "Wat is er?" vraag ik verbaasd. "Je was zo in gedachten verzonken, dus ik vroeg wat er was, maar je reageerde niet voor zo'n 5 minuten." zegt hij lief. Ik knik begrijpend en vorm een 'O' met mijn mond. "PIJPSMOEL!" roept Tom lachend. Ik krijg tranen in mijn ogen. "Hou je bek nou is." roep ik en barst in huilen uit. Ik ren naar de kamer van Bill en mij. "Zo erg was het toch niet, ik plaagde alleen maar." zegt Tom verbaasd. Oh Gott, ik heb een hekel aan die stemmingswisselingen. Bill opent langzaam de deur en gaat op bed zitten. "Stel je je nu neit een beetje aan Ely?" vraagt hij me. It would all make sence if you knew Bill. Ik schud mijn hooft. "Nee, ik kan er niets aan doen." vertel ik Bill. Hij kijkt me raar aan. Hij denkt nu vast dat hij een vreselijk excentriek vriendinnetje heeft. Of hij wil het misschien zelfs uitmaken! Ik zucht, misschien moet ik het hem vertellen. Vanavond ofzo. Of vanmiddag, als alles weer de vergetelheid is ingekeerd. Voor hun. Voor mij is het niet zo makkelijk. "Vertel nu eens eindelijk wat er met jou is." zegt Bill. Ik schud mijn hooft. "Vanmiddag na de soundcheck goed?" vraag ik. Bill knikt. "Echt doen he." zegt Bill. Ik knik. "Ja, maar Bill, bitte, wordt niet al te boos oke?" vraag ik bijna smekend. Hij knikt. "Is goed." zucht hij en kust mijn wang. Dan verlaat hij de kamer weer.
Nu maar hopen dat ie inderdaad niet boos word.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.