FanFic.nl

Xoxo GossipGirl

003

De hele vliegreis heb ik Bill genegeerd. Bill leek er geen problemen mee te hebben. Nu zijn we op het vliegveld. Op Kreta. We hebben net onze koffers gepakt en lopen nu richting de uitgang. Buiten staat er iemand met een bord, met onze namen erop. Met een zucht loop ik erheen. Bill hobbelt achter me aan. Volgens mij stoort het Bill dat ik niet tegen hem praat. Het doet me niet zoveel. We stoppen onze koffers in de taxi en stappen dan in.
We worden afgezet voor het hotel. Hersonnisos Palace. We stappen uit en gaan inchecken. We krijgen kamer 483 en worden naar onze kamer gebracht. Het is een stukje lopen van het hoofdgebouw af, maar het zit er bomvol jongeren. En dat is net wat ik nodig heb.
In onze kamer zetten we onze spullen neer. Het is een eenvoudige kamer, zonder teveel poespas. Als je door naar binnenkomt, is er gelijk aan je rechterhand een kast. De deur erna is de badkamer. Dan kom je bij het bed, twee een persoonsbedden die tegen elkaar geschoven zijn. Daarnaast staat een logeerbed, en er staan natuurlijk nachtkastje. Een bureau, een spiegel, een tv en een klein tafeltje maakt het helemaal af. En wat zeker een pluspunt is, nergens ligt een Bijbel. Het balkon is klein, met een tafeltje en twee stoelen. Onder ons zijn nog twee balkonnetjes. We zitten aan de straatkant, dus we kunnen alle mensen voorbij zien lopen.
Ik open één van mijn koffers en pak er een boek uit. Ik laat me op het bed vallen en begin te lezen. Op Bill let ik helemaal niet meer, ik heb geen zin om naar hem te kijken en volgens mij zit hij op het balkon een sigaretje te roken. Stom, want binnen staat ook een asbak.
Ik heb net mijn derde hoofdstuk uit, als Bill tegen me begint te praten.
“Waarom negeer je me, Catalina?”� vraagt hij me. Ik zeg niets terug.
“Catalina, we zitten een maand in dit hotel, in deze kamer, op dit eilandje, samen. Hoor je me? Sa-men! Praat dan met me!”� Ik leg mijn boek weg en kijk hem aan.
“Bill. Ik mag jou niet. Niet. En dat prutsbandje van je al helemaal niet. Ik ben je buurvrouw ja, maar alles wat jullie doen, alles wat ik doorheb, schrijf ik op een haatsite. Hoor je me, Bill? Ik. Haat. Je.”�
“Waarom?”� vraagt Bill me weer. Ik zucht, pak mijn tas en pak er een pakje sigaretten uit. Ik steek een sigaret op en kijk hem weer aan.
“Jij weet niet meer wie ik ben hé, Bill?”� vraag ik hem. Hij knikt.
“Kan jij je nog een meisje herinneren, je was twaalf jaar oud, zij amper twaalf. Jullie waren de beste vrienden, totdat je dat stomme prutsbandje begon?”� Bill schud zijn hoofd.
“Nou, Bill. Ik was dat meisje. We waren onafscheidelijk, ik dacht zelfs soms dat ik meer voor je betekende dan Tom. En toen ontmoette je Gustav en Georg en richtten jullie een bandje op. Ik zag je in ene nooit meer, je had me keihard laten vallen. Ik ben nog wel eens naar optredens van je geweest, toen je nog Devilish heette. Toen je nog net bezig was met make-up en met je haar. Toen jij nog gewoon jij was en ik nog hoop had dat alles goed kwam.”� Hij kijkt me aan.
“Catalina?”�
“Ja?”�
“Het spijt me.”�
“Het zal wel.”� En met die woorden sta ik op, grijp mijn tas en loop naar buiten, het hotel uit, bij Bill vandaan. En zodra ik het hotel uit loop laat ik mijn tranen de vrije loop. Ik vervloek hem.

Reacties: