Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Surprise.. » Erste

Surprise..

2 okt 2010 - 19:27

384

0

184



Erste

"Sas, moet dat nu?" zeurt hij als ik mijn rapport onder zijn neus duw. Hij staat wat te kloten met mijn gitaar, levensbelangrijk voor hem, maar ik vind mijn educatieve opvoeding toch net iets gewichtiger. Tenminste, wat mijn opvoeding zou moeten zijn. Maar liefst 5 rode cijfers. Ik ben er niet trots op, maar ik kan het ook niet helpen.
"Tom, kijk nou," zegt Bill streng. Hij zucht neemt het dunne mapje uit mijn handen. Ik zet een paar stappen naar achteren en probeer stiekem naar mijn kamer te sneaken.
"Hierrrr!" zegt papa zonder op te kijken. Ik bijt op mijn lip als zijn ogen over mijn punten glijden. Shit, dit wordt echt zo erg huisarrest...
Hij gromt wat, kijkt me niet eens aan. Man, die is echt kwaad!
"Pap, ik..."
"Niets te pap! Hoe komt dit?" Hij zwaait met de papieren alsof het een zakdoekje is waarmee hij me uit wuift als hij me het huis uitgooit.
"Pap, ik kan het niet helpen. Ik kan het gewoon niet."
"Onzin," mompelt hij. Ik voel de tranen in mijn ogen springen. Ik kan het écht niet, ik haat school!
"Je kan toch tenminste je best doen? Vijf onvoldoendes, VIJF!" De eerste traan rolt over mijn wang als hij zijn blik beschuldigend in de mijne boort.
"Sorry dat ik dom ben," zeg ik trillerig.
"Sas, dat bedoel ik niet. Ik weet dat het moeilijk is om te volgen, maar je krijgt toch begeleiding?"
"Ja, voor mijn talen wel, maar die van chemie denkt er niet aan dat ik een woord als katalysator niet kan schrijven! Laat staan de definitie erbij!" Ik ben ik mijn recht, mijn slechte punten waren voor Fysica, Wiskunde, Chemie, Aardrijkskunde en Frans, dat laatste gewoon omdat het echt ene kuttaal is.
"Schat, dan moet je dat zeggen! Ik heb je al honderd keer gezegd dat ik een oplossing voor je zoek als het te moeilijk wordt." Zijn toon wordt bestraffender, en Oom Bill sust de boel.
"Tom, het is geen ramp. Dit is haar paasrapport, ze heeft nog tot het einde van het jaar om bij te werken." Papa kalmeert, maar ik kan niet stoppen met huilen. Ik weet heus wel dat ik dom ben, dat ik niet kan schrijven en lezen. Dyslexie. Kutwoord. Valt ook niet neer te pennen!
Alsof ik me geen mislukkeling voel als ik nog niet de helft van de punten verdien.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.