Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Morgenrood {afgelopen} » 47.Amazonegebied? Huh?
Morgenrood {afgelopen}
47.Amazonegebied? Huh?
Bomen, overal bomen. Het gezoem, gezis, gebrul, geschreeuw van dieren, overal om me heen. En dan was het weer stil. Doodstil. En dan begon het weer.
De lucht suisde langs me heen terwijl ik me een weg maakte tussen het dichtbegroeide bos. Ik rende terwijl ik naar de nabije toekomst keek. Niets. Geen blinde vlek, geen zwart gat, niets. Alleen de beelden die lieten zien dat het goed kwam. Dat was natuurlijk mooi om te zien, maar het was niet helemaal waar ik naar vroeg. Wil je een blinde vlek, dan krijg je er geen en wilde je geen blinde vlek, dan krijg je er wel een. Ik dacht aan de tijd dat Bella ziek was, vier maanden geleden. Dat de beelden erg wazig waren door Jacob en Renesmee. Mmm... Renesmee, wat miste ik haar, mijn kleine nichtje...
Kop erbij, Alice, dwong ik me zelf. Als dit allemaal gebeurd was, dan was er genoeg tijd om bij onze familie te zitten en te praten, maar nu... focus.
'Alice, al wat gezien?' vroeg Kachiri. Een kleine irritatie was in haar stem te horen. Al twee dagen was ik op zoek naar die blinde vlek.
'Nee, nog niets.' Ze zuchtte zachtje, maar mijn oren waren goed genoeg om te horen hoe geïriteerd ze was. Een zucht verliet ook mijn mond. Jasper voelde mijn teleurstelling en kwam naast me lopen en pakte mijn hand vast. Ik keek opzij en glimlachte warm naar hem. Wat was hij toch lief. Ja.. ja... dat was hij...
Twee uur later. Nog niks en we waren bijna bij... bij wat eigenlijk? Een stadje, maar hoe die heet? Geen flauw idee. Ik heb nog nooit aardrijkskunde gesnapt in die zestig jaar. En volgens mij ga ik het ook niet snappen ook. Kachiri weet vast wel waar we zijn.
'Kachiri, waar zijn we?' vroeg ik verontschuldigend.
'Bij Pí´rte Velho.' Ik keek haar niet-begrijpend aan. 'Aan het rand van het Amazonegebied...?' Amazonegebied? Huh? Kwamen we daar niet net vandaan dan?
'Maar... we...net... Amazonegebied... Huh?' Jasper barstte het uit van het lachen en ook Kachiri kon haar grijns niet verbergen.
'Wat nou?!' Nou ja, gaan ze me lopen uitlachen! Ik keek ze allebei geïriteerd aan.
'Waar wij vandaan kwamen was niet het Amazonegebied,' begon Kachiri met haar lichte accent. 'We mogen wel 'De Amazones' heten, maar echt uit het Amazonegebeid komen we niet.' Ooh... Ik voel me nu echt heel erg dom. Jasper zat nog steeds na te hikken van het lachen. 'Hou op!' zei ik grijnzend. 'Sorry, lieverd, maar... je... moest je...' Verder kwam hij niet. Een lachstuip ging weer door hem heen. Ik kon het niet laten en begon ook te lachen. Waarom? Om mijn eigen domheid. Ik ben écht dom.
Reacties:
meeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer
vergeten reactie te plaatsen en dit stukje is leuk :p
xoxo Tom is hot
suuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuper