FanFic.nl

Unbreakable [Jasper Whitlock]

23rd

You will never understand how much you mean to me.

Buiten klonk een enorm rumoer, en ik herkende moeiteloos de roepende stem van Alexandra en het schelle gehinnik van Hail. Ik sprong gelijk met de kolonel recht en we liepen naar buiten. Alexandra stond zich boos te maken tegen één van de soldaten, en Hail hing met zijn hoofd uit het raam de boel geamuseerd te bekijken. Elke keer zijn bazin iets riep, antwoordde hij met een vrolijk gehinnik of gebries.
"Wat is hier aan de hand?!" riep kolonel Lee. Zijn teerbeminde dochter staakte haar tirade en draaide zich om. De striemen op haar gezicht waren nog rood, hoewel het bloeden gestopt was. Ze had haar vuisten gebald en gebaarde woedend naar de stallen.
"Ik wil naar Hail! NU!"
"UW vader heeft mij het order gegeven u te laten rusten," zei de soldaat in kwestie.
"Zie ik er nu soms rustig uit?" siste ze.
"Goed werk soldaat, op de plaats rust," zei de kolonel. De man salueerde en liep mompelend weg. Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Typisch iets voor haar...
"Alexandra, naar je kamer." Ai, foute boel. Ze ontplofte zowat.
"Wat? Ik wil naar Hail!" Hail hinnikte vrolijk, keek geamuseerd van de kolonel naar zijn dochter en weer terug.
"Je moet rusten, schat."
"Ik wil niet rusten, ik wil Hail, hij roept me!"
"Schat, nee!"
"Jasper!" riep ze schril en hulpeloos naar me. Ik stond nog steeds als een idioot te glimlachen.
"Je doet beter wat je vader zegt," zei ik vastberaden.
"Wat?" Haar mond zakte open, ze liep naar me toe.
"Nee, Jasper, ik wil niet... Ik dacht dat... Maar Hail-"
"Rustig nou maar. Je hebt een zware dag gehad, en Hail ook. Ik weet dat hij je roept, maar jullie hebben beiden behoefte aan een beetje kalmte. Ik ga met je mee tot aan zijn deur, maar je mag niet binnen, oké?" Ze keek me beduusd aan, en onthutst liep ze naar de stal.
Ik wierp een schuchtere blik op de kolonel, die me toeknikte. Ik volgde haar.
"Waarom raak je me niet aan?" fluisterde ze.
"Je vader zou het niet appreciëren," zuchtte ik zachtjes, "het is beter voor ons beiden om hem goedgezind te houden." Ze grijnsde, haar ogen fonkelden.
"Slijmbal." Knal. Typisch Alexandra.

Reacties: