FanFic.nl

American Smile, German tears. [afgelopen]

5.

Dagen gingen voorbij en Bill was nog steeds vermist. Al verschillende nachten kon ik niet meer slapen uit ongerustheid. Stel dat hij ontvoerd is? Wie weet wat ze dan wel niet met hem doen?

Zou Tom dat denken? Natuurlijk niet. Hij is vast blij dat hij van me af is, dat weet ik zeker. Helaas. Ik vind het ook best wel grappig dat ze me nog niet hebben herkent. Ik weet ook niet eens waar ik ben. Misschien ben ik wel in China? Nee de mensen hebben hier geen spleetoogjes. Om die gedachte moest ik weer grinniken. Stiekem hoop ik dat niemand me ooit nog vind en ik hoop dat tegen ze me ooit gevonden hebben ik al lang dood ben. Dat is nog eens een idee! Misschien moet ik mezelf maar laten overrijden ofzo, dan krijgen ze wat ze willen. Met sloffende passen ging ik opzoek naar de eerste beste snelweg. Het enige wat ik vond was een brug boven een rivier. Dat kan ook goed zijn, denk ik. Het zal wel hetzelfde effect geven denk ik. Voorzichtig kroop ik op het hek. “Wat zijn we aan het doen?”� vroeg een meisjesstem. Ik schrok me rot en viel bijna voorover, maar het meisje trok me aan mijn arm van het hek af. “Doe even normaal, de hele wereld zoekt jou en jij staat hier doodleuk op een brug, leuk hoor,”� bromde ze. Ik zuchtte. Zij toch ook al niet. “Kom mee,”� bromde ze. Ik wist haar naam nog niet eens, maar ik veronderstelde wel dat ze een fan was, dat kon niet anders.

“Wie ben jij trouwens?”� vroeg ik toen ik met een kop koffie op haar bank zat. “doet dat er toe?”� vroeg ze. “Natuurlijk, ik wil weten bij wie ik hier op de bank een kop koffie zit te drinken.”� Ze grinnikte kort en nam zelf ook een kop koffie. “Ik ben Demi en jij bent Bill, dat hoef je niet te zeggen want ik ken jou hoor,”� zei ze. Ik knikte en nam nog een slok. “Hoe heb je het eigenlijk in je hoofd gehaald om weg te lopen en dan ook nog eens zelfmoord te willen plegen?”� vroeg ze. Ik hield mijn lippen op elkaar, dat ging ik dus niet vertellen tegen een meisje dat ik amper een half uur kende. “Dan vertel je het me niet, doet er niet toe,”� zei Demi. “Trouwens, wil je een koekje?”� ze nam een doos met koekjes en gaf die aan mij. Ik nam er één uit. Dit was gewoonweg raar. “Misschien moet ik maar weer eens gaan,”� mompelde ik toen mijn kop koffie leeg was. Demi knikte. “Ik zal niets zeggen, ik weet het wel,”� fluisterde ze alsof niemand ons mocht horen. Ik keek haar vreemd aan. “Denk je nu echt niet dat wij, fans niet zien wat er met jou en de band aan de hand is? Elke fan ziet het aan jullie gezicht als het slecht gaat, aanvaard dat maar.”� Ze gaf me een knipoogje. Ik stond even perplex. “Ja, je gaat nog versteld staan van je fans,”� grinnikte ze. “Euh, ja, tot ziens,”� mompelde ik. “Je mag altijd terug komen,”� zei Demi. Ze gaf mee een zoen op mijn wang waardoor ik rood werd en begon te glimlachen. Er waren dan toch nog mensen die om me gaven. Ik wist het wel, mijn fans zijn alles voor mij. Ze zijn mijn leven.

Weer liep ik doelloos over straat. Al snel kwam ik in een centrum terecht. Het was hier mega druk, niet normaal. Misschien moest ik maar eens een slaapplaats gaan zoeken. Er moet hier ergens toch wel een hotel in de buurt zijn, dat kan niet anders. Plots werd ik door iemand uit de mensenmassa gesleurd. “Wat doe jij hier man?”� een jongen met halflange zwarte haren en groene ogen keek me aan. Ik voelde me lijkbleek worden van angst, wie weet ging hij me wel in elkaar slaan omdat hij een hater is. “Waarom ben je weggelopen?”� vroeg hij. Hij sleurde me mee naar een steegje. “Heel de wereld is naar jou opzoek en jij loopt hier doodleuk door de stad!”� Hij leek kwaad, zou hij ook een fan zijn? “Wie ben jij?”� vroeg ik. “Kevin, maar dat maakt nu niet uit, kom mee,”� zei hij. Ik had geen keuze want hij sleurde me aan mijn elleboog mee. “Het is wel niet zo luxueus als je gewend bent, maar doe alsof je thuis bent,”� zei hij. We waren in een bouwvallig flatgebouw. En toch woonde hier veel mensen waaronder Kevin. Hij zette het koffieapparaat aan en gebaarde dat ik op de bank mocht gaan zitten. “Woon jij hier?”� Ik was nogal geschokt. “Ja, met mijn moeder, maar die zit zich vast ergens ladderzat te zuipen, dus die zien we niet meer terug tot overmorgen,”� zei Kevin. Hij stak een diepvries pizza in de oven en kwam dan tegenover me zitten. Hij grinnikte om mijn gezicht. “Ja ik ben een fan en natuurlijk weet ik waarom je bent weggelopen. Elke fan ziet dat aan jullie gezicht als er wat mis is,”� zei hij. Nog steeds begreep ik er niets van. “Je kan op de bank slapen, als je dat niet erg vind,”� zei Kevin. Hij stond weer recht om de pizza uit de oven te pakken. Dit ontroerde me toch wel. Nog iemand die om mij geeft. Niet huilen Bill! Niet huilen!

Kevin kwam er weer aan met de pizza. “Ik was het net gewend dat je al die piercings had en nu heb je ze weer uit,”� bromde hij. Ik begreep er niets van en dat zag hij. “Niemand vond die gezichtsversiering van jou leuk,”� grinnikte Kevin. “Waarom heb je ze eigenlijk weg gedaan?”� Ik nam een hap pizza. “Omdat ik ze zelf ook niet leuk vond, het stond in het contract,”� zuchtte ik. “Dreigde ze?”� vroeg Kevin. “Zoiets ja.”� Hij knikte. “En die wenkbrauwpiercing?”� vroeg hij. “Daar hield ik wel van, maar ik heb hem ook uitgedaan omdat ze me zo nog sneller zouden herkennen,”� zei ik. Kevin lachte. “We kennen je zo ook wel, als je die piercing nu wel of niet aan hebt.”� Ik knikte. “Dat zou best wel kunnen.”� Kevin stond recht. “Ik ga slapen nu, tot morgen,”� zei hij. Ik knikte. Kevin gaf me nog een deken een kussen. Wat later verdween hij in een zijkamertje. Dit was allemaal zo vreemd. Twee fans die mij in onderdak nemen. Volgens mij hebben de fans onderling iets gedaan, een soort van fanactie. Wat hou ik toch van hen. Als de tijd rijp is, doe ik iets groots terug, wacht maar.

Reacties:

1 2 3 4

Melleke zei op 19 okt 2010 - 19:33:
lang leve de fans !

realMe zei op 19 okt 2010 - 16:20:
oohh,
wat heeft hij toch een lieve fans zeg.
en het lijkt inderdaad wel op een fanactie voor hem
maar dat maakt me niets uit.
zolang het maar goed komt,
ga je please snel verder??

NaomiLove zei op 19 okt 2010 - 14:34:
snel weer verder
love the story although it's a sad story about bill
i love the way you write

Bodine zei op 19 okt 2010 - 14:22:
We houden ook van je, Billie. <3
If only you'd realize how much. o.o
Kevin en Dewi zijn cuwl. ^^
Weiter please?

xEmma zei op 18 okt 2010 - 22:43:
Mhihi, die fans zijn cuwl<3
Ze doen zo heerlijk kalm, ookal komen ze hun idool tegen die al dagen is vermist(:

&& natuurlijk geven er nog mensen om Bill. <'3

Buh. Geen reactiemood. Scusi.
Snel meer<3
xx