FanFic.nl

We never thought that they would love us. {Jonas brothers}

~ 24

3Maanden later!

Samantha pov:

Ik loop door het huis heen opzoek naar de laatste spulletjes. Nick was met Cloë al vertrokken. Eindelijk naar een aantal maanden zie ik mijn zus weer.
Ze heeft me 2dagen geleden aan de telefoon verteld dat ze zwanger was en nu is ze bijna 3maanden. Nouja.. maar goed.
Ik loop naar de deur en kijk nog een keer het huis rond. Als ik zeker weet dat ik alles heb loop ik naar de deur en stap ik naar buiten.
Ik sluit de deur en loop het donker in. Gelukkig is het maar 2 straten verder op. maar toch. De straat is slecht verlicht.
De helft van de lantaarns doet het nieteen een zooi die knippert en valt daarna uit. Ik hoor ene auto de straat in rijden, harder dan mag.
Als automatisch begin ik harder te lopen. Ik zie dat auto langs me heen scheuren en stopt iets verder op.
Er stappen twee gedaantes uit maar ik kan niet zien wie het zijn. Ik begin weer langzaamer te lopen en de gedaantes komen mijn kant uit.
Als ik goed kijk zie ik dat het twee jongens zijn. Een moment twijfel ik, misschien moet ik terug gaan. voor ik een beslissing kan maken, zie ik de gezichten.
Ik geef een gil en begin terug te rennen. Natuurlijk ben ik niet snel genoeg en wordt ik vast gegrepen door Ryan. 'Laat me los!' gil ik.
Ryan lacht en begint me mee te trekken naar Justin. 'Ik heb haar.' 'mooi, dan nu alleen Manon nog.' lacht Justin.
Wat nee, niet Manon, dat kunnen ze niet maken.. In de auto houd Ryan me stevig vast. 'auw'mompel ik. Justin racet door de straten.
Met elke bocht die hij scherpt neemt word ik misselijker. Uit eindelijk pakeerd Justin de auto en sleurt Ryan mij er uit. 'Auw, je doet me pijn.' 'Bek dicht slet!'
Schreeuwt Justin. Ryan zet me binnen op een bank en Justin komt voor me staan. 'Hallo Samantha.' 'Wat moet je?' antwoord ik kwaad.
'Dat gaat je geen flikker aan! en zeg me nu waar Manon is.' roept Justin. Ik schud mijn hoofd. 'Godverdomme! zeg het bitch!' vloekt hij.
Weer schud ik mijn hoofd. Voor ik iets door heb krijg ik een klap in mijn gezicht. 'Weet ik veel waar ze is!' gil ik dan. Maar ik weet dondersgoed waar ze is.
'Je weet het wel.' Roept Justin kwaad uit. 'En dan nog ik ga het jou niet zeggen, je krijgt der toch nooit.' Gil ik terug. Meteen krijg ik weer een klap.
'Ray, sluit der op!' zegt Justin tegen Ryan. Ryan knikt en pakt me vast. Hij loopt naar een kamertje in het huis. Hij opende de deur en duwt me naar binnen.
'auw'mompel ik weer. Ik kruip overeind en kijk naar de schaafwonden op mijn handen. ze doen meer pijn dan dat het er uit is.
Ik draai me om en ren naar de deur als ik er bijna ben wordt ik dicht gegooid en op slot gedraait. 'Eikels, jullie krijgen der toch niet!' gil ik.
Ik laat me tegen de muur naar beneden zakken en begin te huilen. Waarom? Kunnen ze het nou niet gewoon accepteren dat we ze niet meer willen?
Ik snik even en denk dan aan Nick en Cloë. Ik trek mijn benen op en sla mijn armen erom heen. het is koud. Ik ril even en staar naar de muur.
Ik grom stelletje homo's. Niet veel later wordt ik eruit gehaald door Ryan. Ik wordt weer op de bank neer gezet.
'Wij weten dat je je mobiel hebt' zegt Justin dan. 'En nu wil ik dat je der belt.' vervolgt ie z'n zin. 'Nee.' antwoord ik.
Justin haalt uit en ik voel een klap tegen me wang. 'Je hebt niks te willen, en als je der niet belt dan..' 'Dan wat?' gil ik terug.
'Dan zie je je lieve dochtertje nooit meer terug.' En Justin grijnst gemeen. 'WAT?!' ik voel me kwaad worden. hij moet met z'n poten van der afblijven.
'Oke ik doe het.' antwoord ik zachtjes. Justin knikt tevreden en ik pak mijn mobiel uit mijn zak. Met trillende vingers tik in Manon's nummer in.
Het duurt niet lang voor er word opgenomen. 'met manon' ik slik.'Met sam' Mijn stem trilde. 'Heay, wat is er?' Vraagt Manon dan.
'Kun je naar dat afgelegen stuk op het strand komen?' Antwoord ik haar vraag negeerend. 'Ja hoor, hoezo?' vraagt ze nu voorzichtig.
'Nee gewoon, kom maar.' antwoord ik en ontwijk de boze blik van Justin. 'Gaat het wel allemaal goed?' Vraagt Manon bezorgd.
'Ja, alles gaat goed hoor.' antwoord ik. 'Oké, ik kom er zo aan.' zegt ze. Alsjeblieft, laat iemand der tegen houden! Ik hang op en kijk Justin aan.
'Ze komt naar dat strandje, nu blij?' Justin knikt. 'Dan gaan wij daar ook heen en jij gaat mee.' Ik kijk hem kwaad aan en sta dan op.
Ik word weer achterin de auto geduw. Alleen hield ryan me niet vast. We rijden naar het strandje. daar aangekomen is het nog leeg, gelukkig.
Maar al snel veradendert mijn hoop. Manon komt aangelopen. Justin sleurt me uit de auto. Hij trekt me naar zich toe en houdt een mes tegen mijn keel.
'Hallo Manon.' Manon kijkt verbaasd bij het horen van zijn stem. 'Zou je mee willen gaan?' 'MANOON, GA WEG!' gil ik naar der. Ze schud koppig der hoofd.
Meteen voel ik het mes dichter tegen mijn keel. 'Manon ga nu alsjeblieft.' Smeek ik der. Ik zie Ryan uit stappen en naar Manon lopen.
Hij pakt der bij der buik en trekt der mee. Ik zie dat Manon pijn heeft. Godverdomme, vuile klootzak! Ik blijft dood stil staan voor het mes.
Maar eigenlijk wil ik naar Manon toe en der helpen. Justin duwt me in de auto en doet hem snel op slot.
Ik kijk naar buiten en zie dat Ryan Manon op de grond duwt. Hufter. Justin pakt Manon vast en sleurt der mee naar de auto.
Ryan opent de auto en Justin duwt Manon er in. Ze komt met der hoofd op mijn schoot te recht en ik zie dat ze vergaat van de pijn. Ik voel me kwaad worden.
Ik help Manon recht zitten en kijk der aan. 'Sorry.' fluister ik zacht. Justin scheurt weer weg. Bij het huis pakeerd ie weer en trekt ie Manon uit de auto.
Ryan sleurt mij uit de auto en ik wordt het kamertje weer in geduwt. 'Neee!' gil ik. Niet veel later hoor ik Manon gillen en gaat de deur open.
Ze wordt naar binnen geduwt door Justin en valt op de grond. Ik sta op en ren naar der toe. 'KLOOTZAK!' Gil ik naar Justin. Justin lacht en sluit de deur.
'Manon gaat het?' Ze knikt en legt der hand op der buik. 'Waarom doen ze dit Sam?' 'Uit wraak denk.' Ze knikt. Ik zie dat ze moe is.
Ze laat der hoofd op mijn benen vallen en sluit der ogen.
Ik zweer het, als ie haar nog een keer aan raakt is ie dood! Ik zal der beschermen, koste wat het kost.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.