FanFic.nl

Tokio Hotel Oneshots

Strip Club Tokio Hotel

"Ich werde es immer zum Sex reduziern," aldus Tom Kaulitz

Mijn reden en mijn inspiratie.
Niet al te serieus... (maar wel een beetje)

xx. CC

De lichten schijnen in zijn richting en hij vind blindelings de weg naar het podium. Het publiek begint uitdagend te schreeuwen. Tom Kaulitz treedt hier meer dan wekelijks op en vaste gasten weten wat ze van hem kunnen verwachten. Andersom weet Tom ook precies wat hem te wachten staat zodra hij het podium opkomt. Er heeft zich al een heuse fanclub om hem heen gevormd die elke zaterdagavond weer klaarstaan om hem veel te veel fooi te geven. Daaronder bevinden zich enkele vrouwen, maar vooral veel mannen.

Een van de redenen waarom ze zo van hem houden is waarschijnlijk de manier waarop hij zich van anderen onderscheidt: af en toe trekt hij een willekeurige persoon uit het publiek op het podium. De fans gaan dan meteen in zijn dans op en weten wat ze moeten doen. Ook bezoekers van andere stripclubs, die Tom nog niet kennen, gaan al snel mee in zijn bewegingen. De manier waarop hij met zijn heupen zwaait is vreselijk aanstekelijk.

Hij komt op in wijde kleren waar zijn goddelijke lichaam onder schuilgaat. Meteen beweegt zijn hele lichaam mee op het ritme van de muziek. Al snel gaat zijn shirt uit; het is warm vanavond. Hij hangt het over het openstaande raam van de oude brandweerwagen die achter hem op het podium staat en danst weer naar het voorste deel van het podium.

Tom is Georg nog steeds dankbaar dat hij zijn eigen momentje heeft. Alle ogen zijn op hem gericht, terwijl hij zijn lichaam van kleren ontdoet. Als zijn broek ook over de brandweerwagen ligt, begint het pas echt. Zijn geslachtsdeel wordt achter een stukje stof verborgen, maar de rest van zijn onderbroek bestaat uit touwtjes, waardoor zijn achterwerk bewonderd kan worden.

Niet veel later kom de brandweerman uit de brandweerwagen zetten. Hij draagt een rode brandweerhelm en een kort, strak broekje, in bijpassend rood. Niemand hoeft hem te vertellen wat hij moet doen. Als je hem zag, zou je niet zeggen dat dit pas zijn tweede keer is. Gustav Schäfer volgt direct de bewegingen van Tom’s lichaam.

Ze raken het dansen niet moe. De adrenaline en seksuele aantrekkingskracht zorgt ervoor dat ze nog uren doorkunnen. De pillen die Tom voor zijn optreden had geslikt hebben daar ook zeker aan meegeholpen. Na een tijdje beginnen de twee jongens het warm te krijgen, heter dan normaal. Brandweerman Gustav pakt een slang uit de rode wagen en richt die op Tom. De briefjes van vijf, tien en zelfs twintig die uit zijn onderbroekje steken worden nat, maar Tom heeft het niet door. Hij laat zijn handen over zijn lichaam glijden, en daarna over dat van Gustav.

Gustav kreunt. Hij kreunt niet omdat hij moet kreunen, aangezien de muziek hem toch overstemt, maar hij kreunt omdat hij het gekreun niet kan onderdrukken.

Dan komt er een derde persoon bij. Een aantal mensen die eerst nog achterin zaten, bevinden zich nu ook vlak bij het podium. Zelf een paar zoenende mensen kijken op.

Bill Kaulitz draagt een kort glitterbroekje en een leren jack over zijn blote huid. Hij draagt hoge hakken, waardoor hij zijn benen net iets té sierlijk achter elkaar op de grond zet. Misschien is dat juist wel wat hem zo populair maakt. Hij is altijd net iets té. Hij is vanavond in de weer geweest met een krultang.

Meteen sieren Tom en Gustav zijn zijden. Zonder hun dansstijl te verliezen bewegen ze nu tegen Bill aan en deze gaat al snel helemaal op in het spel.

Bill wil de mensen meer uitdagen. Soms laat hij een stukje blote borst zien en streelt hij zijn tepel, om het daarna weer met leer te bedekken. Het duurt tien hele minuten voor het jasje bij de andere kleren in de brandweerwagen ligt. Ook hij krijgt geld toegestopt, terwijl Tom en Gustav aan de rand van zijn broek zitten. Voor hij daar iets aan kan doen ligt deze al op de grond. Hij kijkt verbaasd en daarna quasi boos naar de twee jongens. De blik in zijn ogen heeft een duidelijke boodschap. Jullie zijn stout geweest en moeten straf.

En straf is precies wat ze krijgen. Ze wisten het, en ze wilden het. Ze hebben Bill uitgedaagd zoals Bill uitgedaagd hoort te worden, zoals Bill zelf ook anderen uitdaagt. En nu krijgen ze dat, waar velen jaloers op zijn. Een flink pak slaag.


Aan het eind van de avond zijn billen rood, lichamen bezweet en voeten beschadigd. Bill’s hakken eisen zo zijn tol en Tom’s string zit niet meer zo comfortabel als toen hij hem net aanhad. Ze drie jongemannen verlaten het podium en langzaam verandert de sfeer in de ruimte. Mensen praten na over ze. Want ze zijn geweldig.

Backstage krijgen ze alle drie een badjas aangeworpen, die ze dankbaar aannemen.

“Je was goed, Gus,”� zegt Georg, terwijl hij een glas water aan zijn mond zet. Water. “Tom, geweldige solo. Bill, top als altijd.”�

Tom en Bill glimlachen, Gustav glundert. Het licht is gedimd maar Georg heeft nog steeds zijn donkere zonnebril op, die hij nooit afdoet. Er gaan geruchten dat hij geen ogen heeft, maar laserstralen, en dat hij die wil verbergen met die zonnebril. Wat wil hij verbergen onder zijn dikke zwarte jas, of zijn lange bruine haren?

Als hij opstaat rinkelen alle gouden kettingen om zijn hals met hem mee. Hij steekt zijn handen diep en zijn zakken en haalt er daarna een stapel bankbiljetten uit die hij zorgvuldig uitdeelt. Daarna gaat hij weer zitten. Zelfs met zijn zonnebril en dikke jas waarachter hij zich lijkt te verstoppen, komt hij nu vriendelijk en open over. Hij praat met zijn hoertjes alsof het zijn vrienden zijn. Ze nemen een douche en trekken een joggingpak aan, terwijl Strip Club Tokio Hotel langzaam leegstroomt.

Bill knijpt zijn haren uit voor hij naast Gustav op de doorgezakte bank gaat zitten. Hij lacht verlegen, maar Bill spettert hem nat en ze beginnen te stoeien. Tom kijkt vermoeid toe terwijl hij zachtjes een ritme tikt op zijn been. In zijn hoofd laat hij zijn vingers al over de snaren gaan. Letterlijk. Naast seks is gitaar zijn grote passie. Hij wist dat hij de rest van zijn leven aan een van die twee zou moeten geven.

Als Bill en Gustav uiteindelijk lachend ophouden en terugvallen in de bank, valt er een stilte. Bill doorbreekt die stilte door zacht te neuriën op het ritme van Tom’s hand. Gustav haalt zijn lenzen op en poets zijn bril. En Georg kijkt naar de jongens. Zijn jongens.

“Weet je,”� begint hij op een toon die ze niet van hem gewend zijn. “We zijn best een goed team. We zouden een band moeten beginnen.”�

Er worden in stilte blikken uitgewisseld, waarna ze alle vier in lachen uitbarsten.

“Een band!”� giert Bill het uit. “Zie je het al voor je? Dan heten we zeker Tokio Hotel!”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.