Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Twilight » Only Fools Fall In Love, So I Guess I'm One Of Them » Chapter Five

Only Fools Fall In Love, So I Guess I'm One Of Them

5 nov 2010 - 20:45

355

0

251



Chapter Five

Carlisle keek vreemd op toen ik alleen de keuken binnen kwam.
"Maggie? Is alles in orde?" Even kreeg ik de drang om tegen hem te schreeuwen. Ik kon mezelf op het nippertje inhouden en zuchtte diep om mijn trillende handen weer onder controle te krijgen.
"Emmett wilde een wolf doden." Carlisle schrok.
"Meen je dat? Ik begrijp dat je dat erg vindt. Emmett had nooit zoiets mogen overwegen. Heb je hem tegen gehouden?"
"Ja." Carlisle knikte tevreden, maar Esmé keek me wantrouwig aan.
"Wat is er Maggie?" vroeg ze op een manier die me vreselijk aan mijn grootmoeder herinnerde. Ik reageerde niet en liep naar de woonkamer, om mezelf op de bank te laten vallen.

Niet veel later, ongeveer een kwartiertje kwam Edward binnen en ik wist dat hij zich had gehaast om me te komen troosten. Hij liep meteen naar me toe, hoewel ik eigenlijk geen zin had om met iemand te praten.
"Ik laat je wel even. Emmett heeft veel spijt." Hij streelde mijn wang, maar voor de eerste keer in maanden kreeg ik rillingen van zijn koude hand.
"Edward, wat is er gebeurt?" vroeg Esmé bezorgd. Ik had niet echt geluisterd waarheen Edward ging, maar blijkbaar dus naar de keuken.
"Emmett wilde een wolf doden. Maggie liet dat natuurlijk niet toe. Emmett was zichzelf niet, door de dorst, en hij viel haar aan." Terwijl ik luisterde naar de woordenstroom, voelde ik hoe het verdriet en de pijn in mijn buik een weg naar buiten zocht. Mijn zicht werd troebel en ik wist dat mijn wangen nat zouden worden. Ik sloeg mijn handen voor mijn gezicht en snikte gedempt. Ik kon het niet tegenhouden. Ik begreep het niet. Ik had Emmett nooit als een mogelijke vijand gezien, maar wat hij gedaan had, kon ik gewoon niet naast me neerleggen.
Ik hoorde voetstappen naderen.
"Ga weg, Edward," zei ik huilend, "nu even niet." Hij knikte, fluisterde bijna onhoorbaar dat hij er voor me was als ik hem nodig had. Natuurlijk had ik hem nodig, hij was alles voor me. Maar ik was bang dat de Edward die ik kende, overmand zou worden door een Edward die familie was van de Emmett die ik zo vreesde.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.