FanFic.nl

De Hongerspelen, Het Verhaal Van Alex [wordt nog verbeterd]

De Grote Dag

'Het staat je ge-wel-dig!' Glimlacht Cinna.
'Happy Birthday!' Ik draai een rondje voor de spiegel, net als toen ik klein was, en prinsesje speelde. Alleen is dit geen knalroze prinsessenpakje, maar een lichtblauwe fluwelen jurk die me precies past. Cinna is goed in zijn vak. Het topje zit strak en heeft allemaal kleine steentjes en de rok is van een zachte stof die ik niet ken, het zijn veel laagjes over elkaar heen zodat het net lijkt als of ik zo op kan stijgen.
'Hij is prachtig Cinna...' Zeg ik zachtjes. Cinna glimlacht.
'En vergeet deze niet!' En hij houdt een paar hakken tevoorschijn in dezelfde kleur als mijn jurk. Ik trek ze aan en, wat een verrassing, ze passen precies.
'Je lijkt precies op je moeder toen ze zo oud was als jij' mompelt hij zachtjes. Mijn lange bruine haren zijn al gekruld en ze golven nu sierlijk over mijn schouders. En mijn blauwe ogen zijn een heel klein beetje opgemaakt. Dankzij Cinna. Als het aan Octavia en Flavius lag had ik nu paars, haar een een regenboog van kleuren over mijn hele gezicht. Gelukkig stak Cinna daar net op tijd een stokje voor. Om het voorbereidingsteam niet helemaal te kwetsen laat ik Venia mijn nagels helemaal bepalen. Gelukkig hoefde ik geen kunstnagels, want volgens Venia zijn de mijne zo al mooi genoeg. Ze maakte een badje met druppeltjes nagellak in verschillende kleuren blauw en daar moest ik mijn vinger indopen. Ik keek geboeit toe hoe ze snel en geoefend de overgebleven nagellak weghaalde. Mijn nagels lijken nu net golfjes. Ik sta verkrampt op en rek me eens goed uit. Ik hoor iets kraken en doe geschrokken mijn armen weer naar beneden, maar gelukkig is er niks kapot. Ik loop via de grote marmeren trap naar beneden waar Davis, onze butler, me opwacht. 'Waar is pap?' Vraag ik verbaasd. 'Er uhm... Was een probleempje' Stamelt Davis met een rood hoofd. Hij is nooit goed geweest in liegen. 'Niks om u druk over te maken mevrouw.' Ik kijk hem nog even argwanend aan maar loop dan naar de eetkamer. Daar staat mijn ontbijt al klaar. Hongerig val ik aan. Tussen twee happen door vraag ik aan Davis wanneer we weggaan. 'Ik verwacht rond een uur of tien mevrouw' antwoord hij. Als ik klaar ben met eten moeten we meteen weg. Toch met een dubbel gevoel stap ik in. Ik weet niet waarom, maar er hangt een nare sfeer. Er gaat iets gebeuren. Ik voel het.

Reacties:

NovaFlowne zei op 9 nov 2010 - 20:37:
De hongerspelen. Ik houd van dat boek.
Verder <3