FanFic.nl

Godmother [HP]

Hoofdstuk 03

'Hoe heb je haar leren kennen?' vroeg Harry die nu volledig aan Lupos' lippen hing. Lupos grinnikte: 'Op de Wegisweg. Ze was zo hyperactief, waarschijnlijk omdat ze net zo blij was om naar Zweinstein te gaan. Dat hadden we dus al gemeen, buiten dat we beide stapelgek waren op boeken en leren.' lachte hij.

De zon scheen fel door de ramen van Klieder & Vlek. Remus liet zijn vinger langs de ruggen van de boeken glijden op zoek naar een boek over weerwolven.
'Je moet Twilight lezen.' zei een stem naast hem. Remus keek opzij en keek recht in een paar lichtblauwe ogen. De ogen schitterde in het licht van de zon. 'Vampieren, weerwolven,.. maar Nieuwe Maan gaat meer over de weerwolf.' lachte ze. 'Daar staan ze.' en ze ging op de toppen van haar tenen staan en graakte juist niet aan de zwarte kast met daarop in rode letter TWILIGHT op. 'Ik moet de derde nog lezen.' zei het meisje sip en ze keek naar het boek naast Nieuwe Maan, ECLIPSE, waar ze niet aangraakte. Remus ging op zijn tippen staan en haalde het boek uit de rekken en gaf het haar. Ze lachte haar tanden bloot waardoor Remus verblinden en hij niet gezien had dat ze hem rond zijn nek vloog. Haar blonde haar kiedelde in zijn neus en hij moest zijn lach inhouden. Het meisje liet hem los en glimlachte. Ze stak haar hand uit waarvan haar lange nagels alle kleuren van de regenboog hadden en Remus nam hem lachend aan. 'Remus Lupos.' stelde hij zichzelf als eerste voor. Het meisje lachte: 'Stephanie Witters.'

'Dus je leerde haar in Klieder & Vlek kennen?' vroeg Harry. Lupos knikte: 'Jep, we waren onafschuidelijk die dag. Onze ouders lieten ons alleen onze spullen halen en we gingen samen naar Olivanders waar we James leerde kennen, haar beste vriend.'
'Waren..' 'James en Stephanie? Ja, die waren beste vrienden, onafscheidelijk, en James zo nooit kwaad over haar hebben gesproken als hij hier nu was. Ik zijn ogen deed Stephanie niets verkeerd, niet dat ze slecht was, maar ze kon gewoon goed over de streep gaan als je aan haar vrienden kwam.
Zoals die ene keer dat Sneep, Lily een Modderbloedje noemde. Hij heeft een halve maand in de Ziekenzaal gelegen en zij had drie weken elke avond strafwerk.'
'Vertel,' riep Harry hyper, met een grote lach op zijn gezicht. Lupos gebaarde met zijn handen dat hij rustig moet doen.
'Zal ik bij het begin van onze carrière beginnen?' lachte hij. Harry knikte en zette zich beter op zijn stoel.

De zon scheen fel op het gezicht van Remus terwijl Stephanie naast hem de oren van mijn hoofd praatte. Ondanks het tempo volgde hij heel haar uitleg over de scheiding van haar ouders aandachtig. Samen liepen ze de winkel van Madame Mallekin, Gewaden voor Alle Gelegenheden binnen.
Madame Mallekin was bezig met het uniform van een jongen met lang blond haar. Remus en Stephanie liepen naar de rekken met oude kleren en verkleden zich.
'Komop, Remus, laten zien.' riep Stephanie die zelf in een lang roze prinsessenkleed dor de winkel van Madame Mallekin huppelde. Verlegen schuifelde Remus zijn eigen kleedkotje uit. Stephanie hield op met rondraaien en bekeek Remus de Piraat van kop tot teen.
'Ziet er goed uit,' glimlachte ze en ze stak haar duim in de lucht. Stephanie liep naar Remus en trok hem aan zijn arm mee naar de hoedentafel. Terwijl Stephanie naar een geschikte piratenhoed zocht keek Remus tussen de petten en hoeden naar een mooie kroon voor Prinses Stephanie.
'Hebbes,' zei hij zacht toen hij een grote goude kroon had gevonden. Hij liep naar Stephanie die verderop met een piratenhoed stond te waaien. Hij zette lachend de tiara op haar golvend haar en zij zette de hoofd op zijn bruine haar. De hoed was te groot, ofwel zijn hoofd te klein, maar de hoed gleed tot over zijn ogen.
Een paar gekke costums en hoeden later was Madame Mallekin eindelijk klaar met de blonde jongen met zijn spitse gezicht.
Eerst ging Stephanie om kleren en Remus bestudeerde aandachting haar houding. Stephanie zag er niet uit als iemand die zich lang aan de kledij van Zweinstein zou gaan houden en daar had hij gelijk in toen ze ~ buiten hoorafstand van Madame Mallekin ~ zei dat haar uniform een grote metamorfose zou ondergaan als ze eenmaal thuis was.

'Hey Harry,' onderbrak Ronald Wemel het verhaal. Zijn muts was besneeuwd en er hing een kleine ijspegel aan zijn neus. 'Kom je mee naar buiten? We gaan een sneeuwman maken.' zegt hij. Harry kijkt van Ron naar Lupos.
'Ga maar,' helpt Lupos hem. 'Je kan altijd terugkomen als je meer wilt weten.' Harry knikte en liep met Ron mee. Onderweg deed hij zijn jas aan, zette mevrouw Wemels juist gebreëen muts op en sprong in zijn botten.
'Waar ging dat over?' vroeg Ron terwijl hij de voordeur opendeed.
'Niets.' loog Harry en hij liep richting Ginny en Hermelien.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.