Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Lucky, this has been happened <--afgerond » 2.6
Lucky, this has been happened <--afgerond
2.6
Cilla:
zenuwachtig pluk ik aan mijn kleding. Ik heb een hekel aan rokjes, don’t ask me why! Tom en ik zijn samen naar het hotel gelopen waar de rest ook al staat. ‘alleen even wachten op Bill en Regina.’ Zucht Georg. ‘en wij maar denken dat één diva al erg was.’ Zucht Gustav. Hij krijgt een klap tegen zijn achterhoofd van Regina die net de badkamer uitgekomen is met Bill achter zich aan. Verlegen glimlach ik naar Reg. Ze ziet er weer eens gaaf uit. Niet precies iets voor een sjiek etentje maar wel 100% Regina. Ze heeft een rood- zwart gestreept plooienrokje aan met daarboven een zwart hemdje met een paar cupcakes erop. Over het hemdje heeft ze een rood leren jasje met allerlei kettinkjes eraan en onder haar rok heeft ze een gatenpanty met rode laarsjes. Ze heeft haar ogen zoals gewoonlijk zwart omrand maar met deze keer witte oogschaduw en een lichte transparante lipgloss. In haar haar heeft ze en rood strikje zitten wat het geheel afmaakt.
Bill frummelt onzeker aan zijn wijdere zwarte spijkerbroek en trekt een aantal keer aan zijn muisgrijze colbertje waaronder een wit overhemd zit. Hij draagt galante zwarte schoenen en heeft dit keer zijn oogschaduw veranderd naar grijs. Ik glimlach even onzeker naar hem terug en hij knikt bij het zien van het rokje wat ik draag. Regina had het voor me gekocht en ik kon moeilijk weigeren het aan te trekken. Het is een zwart strak rokje met daarboven een zwart korset waaraan fluwelen donkerpaarse stofrepen zitten die over mijn zwarte rokje vallen. Het korset is versiert met zilveren opdruk en met een heleboel kantrandjes langs de bovenkant. Van Fleur had ik een panty met bloemenprint te leen gekregen samen met twee paarse haarklippen waarmee ik mijn haar nu losjes opgeklipt had. Verder draag ik nu een paar hakken van Lilly waar ik me ongelofelijk ongemakkelijk op voel en zelf heb ik een pendant kettinkje gemaakt. Zoals gebruikelijk zwarte make-up en een stel zilveren oorringetjes. Tom staat naast me te gniffelen terwijl hij zijn broer bekijkt. Voor hem had ik vrij simpele kleding gekozen in ongeveer de stijl die hij meestal draagt. Een donkerblauwe grote spijkerbroek met een zwart overhemd wat een stukje open staat waardoor zijn zilveren kettinkje zichtbaar is. Hij draagt gewoon zijn sneakers en een zwarte bandana en verder niets bijzonders.
ook de anderen zien er leuk uit. Lilly draagt een grijze lange nette broek met daarboven een groen shirtje en een grijs jasje met zwarte hakken en groene make-up. Gustav heeft een wit shirt aan met daarbij een gestreept donkergroen jasje en een lichtblauwe spijkerbroek waaronder een stel nette bruine schoenen zitten en Georg heefteen paars shirt aan met daarbij een bruine jas met opstaande kraag en een zelfde zwarte spijkerbroek als Bill met zwarte nette schoenen. Larissa draagt een knalroze jurkje met open rug. Erg gewaagd naar mijn mening maar bij haar paste het absoluut. De voorkant is een halter met een brede zwarte band rond haar middel en de onderkant van het jurkje loopt wijd uit tot aan de knieën. Ze heeft een doorzichtige panty aan samen met zwarte ballerina’s en haar make-up is roze met zwarte randen rond haar ogen. Ook zij heeft haar haar opgestoken en draagt zilveren oorringetjes.
‘is de groep compleet?’ vraagt Gustav als we allemaal in de lobby van het hotel staan. Iedereen knikt en ik kijk even naar Tom die me glimlachend aankijkt. Zachtjes raken onze handen elkaar en grijp ik zijn hand onzeker vast. Alleen over straat durf ik gewoon niet. Maar met Tom in de buurt durf ik wel. Bij hem voel ik me veilig. ‘laten we gaan dan.’ Zegt hij. Ja, veilig… en verliefd?
Regina:
mijn rode laarsjes klakte op de tegels van de stoep terwijl we lopend naar het restaurant op de hoek gingen. De hele groep is mee en we lopen nu vrolijk lachend het restaurant binnen. De typerende Griekse muziek komt ons tegemoet en een heerlijke geur van verschillende gerechten komen mijn neus binnen. Een ober komt op ons af en neemt onze jassen aan en begeleidt ons naar een tafel ergens boven in het restaurantje. Twee lange banken tegenover elkaar met een lange tafel ertussen ergens in een hoek van het bovenste gedeelte van het restaurant. Ik duw Cilla als eerste tussen de banken rij en Bill volgt mijn voorbeeld en duwt Tom voor zich uit. Nu zitten Cilla en ik naast elkaar met tegenover ons Bill en Tom. Lilly zit naast Bill en daarnaast Georg. Gustav en Larissa aan mijn zijde. ‘waarom heb ik toch altijd het idee dat ik telkens tussen de jongens belandt.’ Zegt Lilly en wij lachen een beetje. ‘hé, ik zit hier anders ook tussen de meiden hoor!’ zegt Gustav grinnikend. Er komen twee obers aan die ons de menukaart geven en ons vragen wat we te drinken willen. Bill schiet ons voor door te antwoorden dat we allemaal graag een mooie zoete witte huiswijn willen en twee kannen water. Even later maken we onze keuzes uit het menu en word het drinken geserveerd. Niet veel later komen onze gerechten op tafel te staan en Georg heft zijn glas. ‘laten we toosten op…’ hij knijpt een oog even toe en denkt even na. ‘op het feit dat we hier gezellig samen kunnen zijn.’ Besluit hij dan. Lilly heft ook haar glas. ‘op bescherming!’ ‘op vriendschap.’ Zegt Gustav daarachter aan. ‘op familie.’ Zeg ik. ‘in naam van de liefde.’ Zegt Tom stilletjes terwijl hij zijn glas heft in de richting van Cilla die lichtjes bloost. ‘op ons allemaal.’ We tikken de glazen tegen elkaar en nemen een bescheiden slokje. Vervolgens beginnen we aan ons eten en praten we met elkaar over van alles. Ik kijk de hele tijd vanuit mijn ooghoek naar Cilla en Tom die een beetje zwijgend tegenover elkaar zitten en hun maal nuttigen. Pas als ik een trap van Bill krijg kijk ik op. hij maakt een subtiel gebaar met zijn glas en kijkt me doordringend aan. Als ik mijn schouders vragend op haal buigt hij zich voorover. ‘niet zo kijken. Laat ze nu maar met rust, dan ontpoppen ze zichzelf wel.’ Ik knik braaf en Bill geeft me een kus op mijn neus. De schat ook.
Na het dessert vertrekken we weer richting het hotel. Het valt me op dat Cilla vrij snel loopt. Terwijl ze op de heenweg vrij langzaam liep. Het zal wel aan mij liggen. Misschien zie ik spoken. Bij ons hotel aangekomen vertrekken Larissa,Georg, Gustav en Lilly weer naar hun onderkomen. Het is al half elf en ze vonden het iets te laat om nu ook nog eens film te blijven kijken. Iets zegt mij dat dit een slappe smoes is. In ieder geval voor Georg en Larissa. Die twee zijn juist degene die altijd in zijn voor een late film op de avond. Bij Gustav en Lilly kan ik me nog wel iets voorstellen. Die hadden het tijdens het eten over iets als morgen vroeg gaan joggen in het park. Als ik Larissa een vragende blik geef word die beantwoord met een wenkbrauwiebel die mij al genoeg zegt. Die gaan vroeg naar bed…not.
we zitten nu in de hotelkamer op de bank een of andere cliché meidenfilm te kijken op aandringen van mij. De anderen wilde eerst een horror film maar daar stemde ik tegenin. Na een leuk diner ga je geen horror kijken. Dat is veels te deprimerend. Deze film gaat meer over de cliché van de onbereikbare liefde. Heerlijk gewoon. Bill zit naast me ongeïnteresseerd te kijken en Tom heeft al helemaal geen aandacht voor de film. Cilla zit een beetje met haar mp4 te klooien terwijl mijn aandacht geheel opgaat naar de film. Als mijn mobiel afgaat neem ik op zonder mijn ogen van het beeldscherm af te halen. ‘met Reg, roept u maar.’ Aan de andere kant van de lijn hoor ik Mike’s stem die vraagt waar Cilla blijft. ‘o god! Ze zoenen eindelijk!’ roept ik hard als de hoofdpersonen in de film eindelijk hun liefde verklaren en ik hoor aan de telefoon dat Fleur hyperactief schreeuwt. ‘wat?! Dat meen je niet!’ ik schud mijn hoofd en lach even terwijl de jongens hier op de bank me raar aankijken. ‘nee, in de film die we kijken. Sorry, ik was even te diep in gedachte verzonken. Fleur en Mike beginnen te lachen en Mike vraagt nogmaals waar Cilla blijft. ‘ik denk dat het slimmer is als Cilla hier blijft slapen. Niemand heeft er nu behoefte aan om nog door het donker naar huis te gaan.’ Als Mike goedkeurt hang ik op en deel Cilla mee dat ze hier blijft slapen. Ze word even bleekjes en knikt dan. Wat is er toch?
- ’s nachts -
ik lig met een akelig gevoel naast Bill in bed die lichtjes ligt te snurken. Slaap vatten wilt weer eens niet lukken dus stap ik mijn bed uit en loop richting de badkamer om daar ergens van achter de prullenbak die er staat mijn mes te pakken. Ik heb gewoon weer een rotgevoel en ik wil het even vergeten. De eerste haal over mijn arm gaat bijna als vanzelf en ik heb het idee alsof elk ander gevoel, elke andere emotie, in mijn lichaam verdwijnt. Je kunt het vergelijken als een soort drug, je bent er wel, maar alles is even anders. Je vergeet je zorgen en alles ziet er beter uit.
maar na een paar halen beginnen mijn handen te trillen en valt het mes uit mijn handen. Nog steeds met trillende handen raap ik het op en haal een volgende haal over mijn arm. Ik zit hierin vast, ik kan niet stoppen. Het trillen gaat nu gepaard met een schokkende ademhaling en een brok in mijn keel. Alles om me heen is weg en ik hoor het ruizen van mijn bloed in mijn oren. Plots hoor ik een vrij heldere stem vlak bij me. ‘Regina.’ Ik kom weer terug in de badkamer en zie Cilla voor me staan. Beschaamd kijk ik naar mijn pols en in mijn trillende hand het mes. Als ik opkijk zie ik dat Cilla niet verblikt of verbloosd. Ze zet een paar stappen dichterbij en glimlacht waterig. ‘waarom doe je dit?’ vraagt ze op een gewone toon. Ik ben verward en probeer wat te zeggen. ‘ik…ik weet het niet.’ Breng ik uit waarna een tranenspoor uit mijn ogen lekt. Cilla zucht en loopt naar me toe. Ze dwingt me op de badrand en komt naast me zitten en slaat haar armen rond me en wiegt me zachtjes heen en weer. Langzaamaan stopt mijn gesnik. ‘waarom doe je dit.’ Vraagt Cilla weer. Ik slik een paar keer. ‘je weet het wel. Vanaf wanneer begon het weer?’ ‘toen jij achterbleef. Ik kan niet zonder mijn zusje. Het begon heel onschuldig met een sneetje per ongeluk. Maar ik verval steeds meer in het oude patroon.’ Snik ik zachtjes. Cilla knikt. ‘toen we terug kwamen naar hier en ik zag hoe je er aan toe was deed dat me zeer. Ik had je in de steek gelaten. En dat besefte ik nog beter toen Tom vertelde over Morris.’ Cilla zegt niets en zucht even. Ze knikt alleen maar. ‘het is gewoon om alles even te vergeten. Gewoon wat je zo vaak hoort over dit.’ Zeg ik met mijn hoofd gebarend naar de kleine bloederige sneetjes in mijn arm. Cilla glimlacht zwakjes. ‘ik begrijp het. Maar heeft het zin?’ ik kijk haar vreemd aan. ‘hoe kun je zo koelbloedig hierover doen. De laatste keer dat ik dit deed kwam ik in het ziekenhuis!’ Cilla haalt haar schouders op. ‘het doet me niet veel dat je snijdt. Het doet mee eerder wat dat je je bekommerd om niets. Niet dat dat niet erg is.’ Het is even stil. Ik herhaal voor mezelf wat ze net zei. “heeft het zin? Je je bekommerd om niets.”ť Cilla legt haar hand over de mijne en haalt het mes er uit. ‘kijk.’ Zegt ze. Mijn ogen worden groot als ze het mes over haar eigen arm haalt. ‘ben je gek!’ roep ik terwijl er een beetje bloed opwelt uit het sneetje in Cilla haar arm. Cilla gebaart me te blijven zitten. ‘kijk eens goed. Lost dit iets op?’ ik kijk er moeilijk naar. ‘stop daarmee! Ik wil niet dat je zulke dingen doet.’ Fluister ik. Cilla glimlacht. ‘zie je? Het lost niets op. je doet hier anderen mee pijn. Het is niet om je eigen pijn te vergeten door het aardse soort pijn te maken, het is alleen het idee. Meer niet. En achteraf heb je spijt is het niet?’ ik laat het even tot me doordringen en knik dan zachtjes. ‘maar het gaat vanzelf. Ik kom op de meeste momenten er niet eens meer achter waarom ik dit doe.’ Zeg ik. ‘je kunt er mee stoppen als je dat zelf wilt. Rotgevoelens zijn makkelijk om te keren. Maar alleen als je dat zelf wilt.’ Ik kijk mijn twin zusje lang aan. Haar ogen staan een beetje afwezig en ik zie dat ze haar hand over haar wond gelegd heeft. ‘geloof je me?’ ik knik. ‘ik geloof je zeker.’ Zeg ik waarna we elkaar omhelzen. Cilla reikt me mijn mes weer aan maar ik vouw haar hand rond het lemmet. ‘bewaar jij hem maar. Vanaf vandaag wil ik proberen te stoppen met dit waanzinsgedrag.’ Cilla knikt en staat vervolgens op. ‘kom, we wassen en behandelen die irritante wonden en dan onze bedden in. Wissen die zooi.’ We giechelen even en trekken beide een pijnlijk gezicht als we onze armen onder het stromende water van de kraan houden. Het prikt, maar laat me wel
mehehe, beetje raar stuk. ik heb t hier ook niet zo op.
!automultilatie is een ziekte. geen spotmiddel!
Reacties:
mee eens!
veel mensen gaan spotten met automultilatie maar het tis echt rottig
‘in naam van de liefde.’ Zegt Tom stilletjes terwijl hij zijn glas heft in de richting van Cilla die lichtjes bloost.
Whihiii! ^^
er groeit iets, er groeit iets!!^^
hoe cjoewt <3
SNEL VERDER! <33
ps: ja ik ken je nog ;]
omg!
dat was gwn TE lang geleden dat je dit weer eens heb geplaatst! x'D
en nu snel weer verder gaan en snel weer een niwue hoofdstuk ervan plaatsen!
xxx