FanFic.nl

Making things better?

unknown (2)

Na een lange tijd verveeld te zitten, zat de school er eindelijk op voor Mathis. Hij moest in tegenstelling tot velen anderen niet naar de studie. Meestal vond hij dit moment van de dag het gepaste moment om een woordje tegen Elisabeth te spreken. Jammer genoeg worden zijn gedachten nooit de waarheid. Dit is echter niet zijn schuld, het lijkt eerder de schuld van Elisabeth. Ook deze avond, als je 4 uur wel al avond kan noemen, stapt Mathis op Elisabeth af. Zij lijkt dit op te merken en schud met haar krullende haren en zwaait al blozend. Mathis denkt toch dat ze bloost, echt zeker is hij het niet, aangezien Elisabeth van nature een rode blos op haar wangen heeft. Toch probeert Mathis met alle macht naar de grond te kijken, het kost hem heel erg veel moeite, maar uiteindelijk lukt het hem wel. Doorzetters raken altijd aan hun doel. Ja, Mathis is een doorzetter van het zwaarste type... Dit is positief, maar af en toe ook wel negatief. Denk maar aan wat hij vorig jaar meemaakte. Geschorst, hij bleef maar uitvliegen tegen een bepaalde lerares. Je raadt het nooit, zoals hier, in deze school, had hij een hekel aan de lerares van Frans, en dat was eraan te merken. Af en toe zag hij zelfs gelijkenissen in die twee, maar aangezien hij niet meer wil terugdenken aan die zware tijd, blijft hij erbij dat de witch van hier, en die van daar, helemaal verschillend zijn. En dat hij het gewoon niet heeft voor leraressen die Frans geven. He hates that subject! Oké, terug ter zake. Hij stap dus op Elisabeth af. Voor hij het weet, ziet hij haar glimmend beige schoentjes. "Hallo", zegt hij. Het klonk best wel nog stoer denkt Mathis in zichzelf.
Elisabeth legt haar vinger onder zijn kin en duwt die naar boven. Ze kijken recht in elkaars ogen. Tot Mathis' verbazing lijkt hij niet te verzwikken, hij ziet een vlammetje branden in haar ogen. Wanneer hij wil vragen wat er met haar ogen gaande is, zegt ze hem: "Ja, ook jij hebt zo een vlammetje in je ogen, maar enkel wanneer twee echte tovenaars of tovenaressen elkaar aankijken, kunnen ze het van elkander zien." Mathis verstaat helemaal niet wat Elisabeth bedoelt, hij peinst. Hij kan er echter niet opkomen wat zij wil zeggen. Hij denkt dat ze gek geworden is, door dit mysterieuze zinnetje moest hij zelf niet denken aan hoe mooi haar stem wel niet klonk. Maarbon... Hij moet en zal weten wat ze bedoelde met die woorden. Elisabeth verstaat dat hij er helemaal niets van snapt, zoals zovelen. Ja, in de school van Mathis zitten wel meer tovenaars.
"Wel," begint Elisabeth, "Simon en Stijn, je weet wel, zij doen nu toch heel erg afzonderlijk tegen mij, is het niet?"
Mathis knikt en luistert met volle aandacht naar wat ze te vertellen heeft.
"Zij zijn ook echte tovenaars, maar ze hebben het niet uitgehouden op Zweinstein, weet je nog toen ze hier beiden een week niet waren?"
Weer knikt Mathis met een verbaast gezicht deze keer.
"Simon en Stijn, tweelingbroers, zaten beiden ingedeeld bij Griffoendor, een afdeling daar op school. Zij konden het echter niet zo goed vinden met een paar leden van Zwadderich, die daar al langer op school zaten. Ik geef toe dat ze gepest werden, en dat ik, leerkracht daar op school, er niets aan heb gedaan. Zij hebben geen moment getwijfeld om terug naar hier te komen, en sinds ze mijn ware aard weten, mijden ze me voortdurend, wat ik hen niet kwalijk kan nemen natuurlijk."
Mathis krijgt voor het eerst ook woorden uit te brengen: "Maar, die school die je noemde, bedoel je dan dat ik daar ook naartoe moet? En en... hoe kan het nu dat ik een tovenaar zou zijn? Dit is toch onmogelijk?"
"Je weet hier dus echt nog niks van hé?", vraagt Elisabeth.
"Wat denk je nu, dat ik doe alsof ik er niets van snap?"
"Oke, dat was inderdaad redelijk dom van me, ik leg je alles wel uit op de zweinsteinexpres. O ja, dat is de trein waarmee je in Zweinstein kan geraken. Ik zal je vertellen over je verleden, over de belangrijkste dingen op Zweinstein en natuurlijk ook over toverkracht! Hier heb je een brief die je moeder moet ondertekenen indien je het ziet zitten om naar Zweinstein te gaan. Ik moet ervandoor, de school wacht. Zie je gauw", spreekt Elisabeth.
In een oogwenk was de schone verdwenen. Daar staat Mathis dan, helemaal verloren in de wind, met een stukje oud papier in zijn hand. Hij beslist om uitleg te vragen aan zijn moeder, die moet er toch wel iets van afweten volgens hem.

Reacties: