Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Harry Potter » Need » 32

Need

4 dec 2010 - 17:47

399

0

212



32

Ik liep met natte haren uit de kleedkamers. De anderen waren al naar het kasteel getrokken, maar ik had weer net zo lang onder de douche gestaan tot ik bijna weg was gespoeld. Veel te lang dus. Maar het team wist dat ze niet op me hoefden te wachten.
"Goed gespeeld." Ik keek geschrokken naar links. Hij keek me aan, zijn ogen vastgehaakt in de mijne.
"Dank je," zei ik ademloos terug. Hij grijnsde.
"Sorry, ik wilde je niet laten schrikken." Ik glimlachte terug.
"Geeft niets. Ik liep gewoon te dromen."
"Dat zag ik." Ik grinnikte. Hij ook.
"Vind je het erg als ik met je mee loop?" Ik schudde mijn hoofd. Ik had nooit wat tegen Draco Malfidus gehad, ondanks het feit dat hij en mijn broer gezworen vijanden waren.
"Ik heb gehoord dat jij iets hebt met die Wemel knul?" Het klonk onschuldig, maar we wisten beiden dat hij zijn neus optrok voor de Wemels.
"Ja. Waarom?"
"Oh, zomaar. Het zat er wel aan te komen, hé?" Verrast keek ik hem aan.
"Hé? Hoe bedoel je?" vroeg ik lachend. Hij grinnikte.
"Het was echt overduidelijk dat je verliefd op hem bent. En hij zou wel gek zijn om je af te wijzen." Ik giechelde en bloosde.
"Viel het zo op?"
"Behoorlijk." Hij keek me grijnzend aan.
"Hoe is het met je kat?"
"Vita? Oh, die doet het prima. Ze jaagt op alles wat beweegt. Inclusief uilen," voegde ik er plagend aan toe.
"Ik denk dat ze het zal bezuren als ze het opneemt tegen die van mij. Ze past wel drie keer in dat beest." Ik herinnerde me vaag hoe ik onder de indruk was geweest van de grote oehoe, en knikte instemmend.
"Nee, maar ik meen het, je hebt echt talent."
"Ach..."
"Nee, echt! Ik herken een goede speelster als ik er één zie." Ik beet op mijn lip en voelde mijn wangen gloeien.
"Bedankt. Nog eens," zei ik zacht. Hij trok zijn mond in een scheve grijns, en ergens kreeg ik het gevoel dat hij ergens mee moest lachen. Met mij dus.
"Wat?"
"Je bent nog steeds zo verlegen als toen op de Wegisweg. En op het perron." Ik knikte, wetende dat het waar was.
"Tja." Ik stapte het bordes op, stampte mijn schoenen af op de stenen en opende de deur.
"Als ik niet beter wist, zou ik denken dat je geen familie was van Potter." Met die woorden liep hij naar binnen en liet me achter in de deuropening. Wat bedoelde hij daar nu mee?


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.