FanFic.nl

Clash of the twins

Hoofdstuk 7

Even later liepen de jongens van Tokio hotel weer naar hun slaapvertrek. Ze hadden geen zin om naar de Griffoendortoren te gaan. Ondanks hun grote mond waren ze toch een beetje bang voor de tovertweeling. De andere afdelingen waren al slecht gezind omdat ze aangeschoven waren bij de griffoendor tafel, dus leek hun eigen vertrek de beste optie. “Ik moet die tweeling niet.”� Zei Tom. Bill schudde het hoofd. “Ze voelen zichzelf heel wat.”� Zei hij terwijl hij de deur opende. Daarop schrokken Georg, Gustav en Tom van Bills schreeuw, waarmee hij bijna op Tom sprong. “Wat is dat?”� bracht Tom er het volgende moment verafschuwend uit. Een hoog stemmetje beantwoorde zijn vraag met een gekwetst ondertoontje. “Niet bang zijn meneer Bill Kaulitz. Ik ben Dobby, een huiself.”�
“Wat doe je hier?”�
“Ik maak de kamer schoon”� antwoordde Dobby nu enthousiast. Het ontging hem hoe vier paar ogen zich verwijdde en hij kwetterde vrolijk verder over het belang van zijn soortgenoten. “fijn”� snoof Gustav “zijn we hier ook al niet meer veilig.”� Maar Dobby ging onvermoeibaar door.

Aan de andere kant van het kasteel kwamen Fred en George de ziekenzaal weer uit. “Hij ziet er wel écht belabberd uit dit keer he?”�
“Ja, maar Madame Plijster krijgt hem er wel bovenop.”� Fred knikte.
“Zeg die tweeling, ik mag hen nog minder dan ik dacht.”� Zei Fred toen ze bijna aan de leerlingenkamer waren gearriveerd, George knikte. “Ze vinden zichzelf heel wat!”�
Fred snoof en klom door het portretgat. Angelique babbelde er vrolijk tegen Alicia en Katja en Harry probeerde duidelijk haar aandacht te trekken, tevergeefs. Hij keek de net binnengekomen tweeling hulpeloos aan.
“Wat?”�
“Het is toch zwerkbaltraining, of niet?”�
“Hemel, Harry. Je hebt helemaal gelijk”� zei George rustig. Waarop Fred actie ondernam. “ANGELIQUE!”� brulde hij door de kamer. Ze sprong op en keek hem verwijtend aan. George vervolgde rustig. “Is het geen training dan?”� Angelique vergat boos te zijn en keek geschrokken naar Harry, die haar met opgetrokken wenkbrauwen aanstaarde. “Jeetje, ok , ja”� overweldigt ging ze snel haar bezem halen. Alicia, Katja, Fred en George volgden haar voorbeeld en Harry ging Ron vertellen dat ze op weg waren. Angelique verontschuldigde zich uitgebreid bij haar team en gaf een korte training. Na de training ging het team zich douchen en omkleden om dan naar de grote zaal te trekken voor het middagmaal. Tot Fred en Georges grote ongenoegen zaten de jongens van Tokio hotel al aan de tafel en schoven hun teamgenoten gretig bij. De jongens begroetten Angelique, die Alicia en Katja voorstelde. “En dit is Ron, die kennen jullie nog wel?”�
“De gelukkige broer.”� Antwoordde Tom grijnzend. “inderdaad, en dit is zijn beste vriend Harry Potter.”�
“Hallo”� Harry grijnsde, voor dreuzels was hij altijd een doorsnee jongen geweest.
“En daar komt Hermelien.”� Vulde Angelique aan. Ze knikte in de richting van een meisje dat de op de tafel afgestampt kwam. “uh oh”� zei Ron en Bill keek hem vragend aan, maar kreeg geen antwoord. “Vonden jullie het niet de moeite om me even te verwittigen dat jullie meteen na de training hier heen kwamen?”� blafte ze naar Harry en Ron. “We dachten dat je hier al was.”� zei Ron verdedigend. “En toen ik dat niet was besloten jullie alvast rustig te beginnen?”� zei ze mokkend en ze ging zitten. Fred grinnikte en Hermelien keek hem dreigend aan. Bill schraapte zijn keel en Hermelien merkte hem nu pas op en werd op slag knalrood. George grinnikte nu ook en kreeg geen dreigende blik. “training?”� vroeg Bill. Nu keek Hermelien op en opende haar mond om de perfecte definitie van Zwerkbal af te dreunen, maar Katja was haar voor. “Een toversport”�
“De enige”� vulde Alicia aan.
“En hoe gaat dat dan?”� vroeg Georg geïnteresseerd. Nu kon Hermelien haar zegje wel doen. “Het is een tovenaarssport die uitgevoerd word op bezems. Een spel tussen twee teams van zeven spelers. Die opverdeeld zijn in jagers, drijvers, een zoeker en een wachter. Het doel is om zoveel mogelijk goalen te maken met een slurk, een gewone bal. Het spel stop als de zoeker de snaai gevangen heeft, dat is een kleine vliegende bal. Verder zijn er per team twee drijver die beuker op de jagers richten om het spel te bemoeilijken.”� De dreuzeljongens staarden haar versuft aan. “Sinds wanneer kan Zwerkbal jou wat schelen?”� Hermelien keek Ron berispend aan en die draaide zijn zijn hoofd met opgetrokken neus terug naar Tom, Bill, Georg en Gustav. “Jullie zullen het wel zien, volgende week is er een wedstrijd.”�
Angelique knikte: “Wij tegen Zwadderich”�
“iech”� zei Tom meteen en De griffoendors moesten lachen. “Dus wie is wie precies in jullie team?”� vroeg Bill, oprecht nieuwsgierig. “Wel Harry is onze zoeker.”�
“Dus jij zoekt het kleine balletje?”�
“klopt”� antwoordde Harry en Georg leek blij dat hij mee was.
“Ron is de wachter, die moet de drie ringen of doelen beschermen.”�
“ok”� antwoordde Gustav om aan te geven dat ook hij het snapte.
“Ik ben een jager, net als Alicia en Katja hier. Wij moeten de doelen maken en beukers ontwijken.”� Tom floot tussen zijn tanden en Angelique giechelde, “ja gelukkig zijn er Fred en George om ons te beschermen.”� De jongens leken blij met die laatste opmerking en ze glimlachte naar hen. “Dus zij zijn de drijvers?”� vroeg Bill. “Jep, wij zijn de mannen met de knuppels”� antwoordde George. Alicia lachte en de Kaulitztweeling probeerde er losjes over te gaan door mee te lachen.

Reacties: