Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » De Hongerspelen, Het Verhaal Van Alex [wordt nog verbeterd] » District 11

De Hongerspelen, Het Verhaal Van Alex [wordt nog verbeterd]

23 nov 2010 - 20:15

551

0

176



District 11

Do you ever feel like a plastic bag Drifting throught the wind Wanting to start again Do you ever feel, feel so paper thin Like a house of cards One blow from caving in Do you ever feel already buried deep Six feet under scream But no one seems to hear a thing Do you know that there's still a chance for you Cause there's a spark in you Katy Perry - Firework

Net als Liam kijkt de vrouw snel om zich heen. Haar ogen blijven bij mij hangen. Ze kijkt me kwaad aan en vraagt aan Liam: ‘Wie is dat? Wat doet ze hier?’
‘Isobel, het is goed. Ze is een vriend’ sust hij de vrouw die blijkbaar Isobel heet. Isobel kijkt me nog steeds boos aan, maar laat ons toch binnen.
‘Hoe gaat het met hem?’ Vraagt Liam bezorgt. Isobel’s gezicht betrekt.
‘Steeds slechter. Ik ben heel blij dat je kon komen.’ Liam knikt. Ik voel me buitengesloten en heb nog steeds geen idee waar ik ben en wat we hier doen. Chagerijnig zeg ik: ‘Kan iemand me alsjeblieft even uitleggen wat er aan de hand is?’
‘Dit is Isobel,’ zegt Liam strak. ‘Ze heeft nog twee kleine broertjes en zusjes. Meggi is twaalf, Louisa is acht, Louk is vijf en Tys is één. Hun ouders zijn gestorven van de honger om hun kinderen in leven te kunnen houden. Isobel is zeventien en moet de hele dag op de kinderen passen. Tussendoor doet ze soms de was van de buren, maar die kunnen haar eigenlijk ook niet betalen. Daarom vang ik in het bos voedsel voor ze en kom dat brengen. Maar nu is Louk erg ziek en breng ik extra voedsel. Zoals vandaag bijvoorbeeld.’ Het is doodstil in de kamer. Ik voel me ongemakkelijk en op mijn nummer gezet. Dat is ook eigenlijk wel zo. Dan komt er opeens een klein meisje naar Liam toe. Louisa waarschijnlijk. Ze is vuil en graatmager.
‘Liam!’ Gilt ze blij. En ze springt in zijn armen. Liam lacht. ‘Hee Louisa’ Ik kijk nu een goed rond in het huisje. Het is klein en vies. In de kamer waar ik nu sta, staat een oud gasfornuisje, een kastje, een tafel met een paar stoelen en een bed. Ik zie achter het bed nog een deur, ik denk dat Louk daar ligt.
‘Meggi probeert wat zeep te halen op de markt.’ Zegt Isobel. Op dat moment gaat de deur open en komt er een meisje binnen. Ze heeft donker haar en grijze ogen en ziet er al net zo mager uit als Louisa. Ze hijgt, en haar ogen zijn groot van schrik.
‘Wat is er, Meggi?’ Vraagt Liam gespannen.
‘G-Geram’ stottert Meggi. Liam gromt kwaad en ik voel Isobel naast me verstijven. Ik kijk vragend naar Liam.
‘Geram is een van de vredebewakers van District 11’ Dí¡í¡r ben ik dus! ‘Hij is me al een tijdje op het spoor en probeert bij iedereen wat los te krijgen over hoe ik steeds weer binnenkom. Normaal ga ik door een gat achter Isobel’s huis, maar omdat het dag is was ik bang dat er iemand bij jullie zou zijn.’ Nu richt hij zich op Meggi. ‘Wat heeft hij tegen je gezegd?’
‘Hij zei dat als je hier nog één keer zou komen, hij ons -de kinderen- aan de schandpaal zou zetten en Isobel zou opsluiten.’ Weer valt er een doodse stilte.
‘Hoe weet hij dat jij bent geweest?’ Vraag ik uiteindelijk.
‘Hij chanteert mensen die hier in de buurt wonen’ zegt Liam.
‘Maar hij kan ze dus niet dwingen om te liegen...’ Zeg ik. Langzaam vormt zich een plan in mijn hoofd.
‘Waar wil je heen Alex.’ Zegt Liam. En ik begin te grijnzen. Dit plan kan niet mislukken.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.